Chapter 5

Sa apat na araw na pamamalagi ko sa tabi ni Olfor, ang puno na nagturo sa akin ng pamumuhay sa labas ng ang aking kinagisnang lugar ay napakadami na akong natutunan. Hindi pa la madaling mamuhay ng mag-isa kaya siguro ganito na lamang ang pagtutol ni tanda sa akin na umalis at mag-aral. Ayon din kay Olfor mas lalong marami kang nalalaman mas malaki ang tiyansang mapahamak ka. Kung hindi matibay ang pananalig mo sa iyong sarili mas makabubuting wala kang kaibiganin kapag na sa loob ka na ng paaralan.

Na alimpungatan ako sa malakas na sigaw ni Olfor.

"Pillow, gumising ka! Kailangan mong maalis ngayon din!"

Napabalikwas ako ng bangon. Mabilis akong dumaosdos sa kaniyang mga sanga. Kaya ko nang bumaba ng walang kahirap-hirap dahil sa ilang araw na pagtuturo niya sa akin.

"Anong problema, Olfor?" tanong ko sa kaniya na papungas-pungas pa.

"Ang mga kalahok sa Rolean Blood plus ay naghahanap ng maaari nilang maging alipin para sa gaganaping patimpalak. Hindi ka nila maaaring makita sa'king tabi. Magmadali ka't umalis na."

Pumulupot ang ilang baging sa aking katawan at ininangat ako nito sa himpapawid. Sa pamamagitan ng baging ni Olfor ay nakatawid ako sa kabilang ibayo ng lawa.

"Ngayon ang magandang panahon upang harapin mo ang ang iyong kapalaran. Nawa'y ang kabutihan ang manaig sa puso, Pillow," ani niya habang nakangiti.

Bumitaw ang baging sa aking baywang. "Hanggang sa muli nating pagkikita, hija," dagdag pa nito bago maging isang normal na puno na lamang.

Nais kong maluha sa tinuran niya hindi ko gusto ang pamamaalam nito. .Takbo't lakad ang ginawa ko hanggang sa mabundol ako sa isang matiponong katawanan. Aatakihin ko sana ngunit may pulang piring ito sa kaniyang mga mata. Bulag ba siya? Bakit na sa gitna ito ng gubat?

"Naliligaw ka ba?" tanong ko sa kaniya at mabilis siyang hinila sa likod ng isang malaking puno. Rinig ko ang paglagaslas ng mga dahon ilang milya mula sa kinaroroonan namin. May mga papalapit na mga yabag akong naririnig sa paligid.

"Ikaw marahil ang naliligaw bini-" Tinakpan ko ang bibig nito ng may mga nakapulang roba akong naaninag mula sa pangatlong puno.

"Nakita niyo ba si pinuno?"

"Hindi, marahil ay nagliwaliw na naman ito sa kungbsaan," segunda pa ng isa.

"Halika na at baka mahuli tayo sa pangalawang siklo," turan pa ng isa.

Nang makaalis ang mga ito ay agad niyang tinanggal ang kamay ko sa bibig niya. Umismid ito sa akin at marahas na hinigit ang palapulsuhan ko.

"Kapangahasan ang nagawa mong ito, babae."

Tinapakan ko ang paa niya na naging dahilan upang mabitawan niya ako. Malakas siya para sa katulad niyang bulag.

"Ikaw, ha! Dapat pasasalamat ang lalabas d'yan sa bibig mo. At huwag kang umasta na tila'y kaya mong labanan ang tatlong nilalang na iyon," ani ko at binawi ang aking kamay.

Maglalakad na sana ako palayo ng magsalita ito.

"Sa Rolean ba ang tungo mo? May marka ka bilang bagong mag-aaral. Ang pag-iisa sa gitna ng patimpalak ay lubhang mapanganib sa'yo binibini."

"Paano mo nalaman? Paano mo-"

Hindi ko na nagawa pang ituloy ang mga sasabihin ko dahil biglang umihip ang malakas na hangin kasabay ng maiinit na daliri na humigit sa katawan ko. Sa isang iglap ay na sa harap na kami ng malawak na katubigan, pinagsikalop nito ang aming mga palad at ang isang kamay niya ay lumapat sa aking mga mata. Naging malamig ang buong paligid habang ang mainit nitong hininga ay nadarama ko sa aking tainga. Ang pagtibok ng puso niya ay rinig na rinig ko. Ang mabibigat nitong paghinga at malakas na pagpitik ng kaniyang puso ay tila musikang naglalabas pasok sa aking tainga.

"Ready to enter the school of guardian?" tanong nito sa lengwaheng hindi ko tiyak kung ano.

Unti unti niyang inalis ang kaniyang kamay sa aking mata. Sa pagmulat ko ay tumambad sa aking ang madilim na paligid. Makapal ang habog na pumapalibot sa nag nining-ning na mala kastilyong paralan. May dalawang higanteng nakabantay sa kulay asul na tarangkahan. Napakaganda ng lugar na ito. May mga insektong nagsisiliparan.

"The guardian of the phropecy and guardian of hell," turan nitong muli.

Sinundan ko ang tinititigan niya. Siguro ay ang dalawang bantay sa tarangkahan ang tinutukoy nito. Nakatayo lamang ang mga ito at tila mga estatwa. Ang isa ay may gintong pakpak na nagbibigay ng liwanag sa paligid. Ang isa naman ay may kahel na buntot na pinalilibutan ng mumunting alitaptap.

"Hanggang dito na lamang ako. Ikaw na ang bahala sa susunod mong destinasyon," usal ng lalaking may piring.

Nawala ito na parang bula. Gusto kong sigawan ito na huwag akong iwan ngunit nagpakita siya sa malayo at umiling. Hinabol ko ang papalayo niyang bulto ngunit hindi ko na ito mahanap pa. Takot ang nangibabaw sa buo kong katawan. Kung gaano kaganda ang lugar na ito ganoon din ang takot na madarama mo dahil sa taglay nitong kariktan.

Ngayon ko lamang naramdaman ang lamig na bumabalot sa aking talampakan. Hindi ko magawang maaninag ang aking mga paa dahil sa habog na bumabalot sa lupa. Hindi ko tiyak kung lupa nga baa ang aking kinatatayuan, may malamig na likido kasing dumadampi sa aking paa.

"Maligayang pagdating."

Napatingala ako sa dalawang bantay na ngayon ay nakatitig na sa akin. Napaatras ako sa sobrang takot. Inilahad nila ang kanilang kamay sa akin na tila paanyaya..

"Ako si David, ang taga pagbantay ng propesiya. Ang pagpasok mo sa paaralang ito ay magdudulot ng malaking trahedya, sa isang pag-ibig na noon at magpakailan pa man ay ipinagbabawal maraming buhay ang makikitil dahil sa nakaraang hindi pa rin magawang bitawan. Ang propesiyang mayroon ka ay ikaw at ako lang ang naka-aalam. Huwag mong ipagsasabi upang hindi lumaganap ang kadiliman."

Matapos nitong magsalita ay naging isang bato na lamang ito. Para ba sa akin ang mga inilahad niya?

"Ako si Argus, ang taga bantay ng lagusan sa kailaliman ng lupa. Ang pagpasok mo sa paaralang ito ay magbubuhat ng panibagong gulo sa sanlibutan. Ang tama at mali ay hindi mo magpipilian. Kagustuhang makamit ang hustisya ang maghahatid sa iyo sa madugong labanan."

Halos mag si tayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa lamig at lakas ng boses nito. Katulad ni David ay naging isang bato na lamang din siya, nanginginig na napaupo ako. Nakakakilabot na lugar. Puro bato at hamog ang nakikita ko. Ang asul na paaralan ay mas lalong kuminang. Ang lamig. Binalot ako ng hamog at mula sa malayo ay natatanaw akong may paparating. Madilim ang pinagmulan nito kaya hindi ko maaninang kung ano iyon. Nahintakutan ako at hindi ko magawang gumalaw.

"Pillow! Na rito ba ang nag-ngangalang Pillow?" tanong ng isang maliit na himig. Umalingaw-ngaw ang boses nito sa kadiliman.

Hanggang sa papalapit na ito sa akin. Sa ka ko lamang napagtantong isang bangka pala iyon. Ang bangkero sa bangka ay tila limang taong gulang na bata. May mahaba itong tainga at kulay berdeng sumbrero.

"Grocha!" sigaw nito ng makita ako.

Napatalon ako sa takot. Nahampas ko ba ang tubig sa aking paanan dahil sa labis na pagkagulat. Tumalon ito sa tubig at sa isang kisap-mata ay naka-upo na ito sa tabi ko.

"May apat na minuto ka pa upang pag-isipan ang iyong desisyon," ani nito.

"Si-sino ka?" nauutal kong tanong.

"Grocha, ako si Grocha. Ako ang maghahatid sa'yo sa school of Guardian," wika niya na tila matagal na kaming magkakilala.

"Gro-grocha?"

"Grocha! Hindi Gro-grocha! Halika na at marami pang bagong mag-aaral akong susunduin!"

Sa isang pitik ng daliri niya ay naisakay niya na ako sa bangka. Hindi basta bastang nilalang si Grocha. Maykapangyarihan din siya kagaya ni Olfor. Batid ko iyon habang umaandar ang bangka. Namamanghang sumilip ako sa katubigan, may mha mumunting nilalang ang nabubuhay roon. Gumalaw ang regalo ni Olfor sa akin ng sandaling hawakan ko ang tubig.

"Saan mo nga pa la nakuha ang gintong dahon sa iyong kwintas?"

"Kay Olfor," mabilis kong sagot.

"Nabuhay muli si Olfor?" tanong nito na may bahid na takot.

"May sinabi ba siya sa'yo?" tanong nitong muli. Umiling na lamang ako dahil ayaw kong sagutin ang mga tanong niya.

"Nawa'y ma protektahan ka ng regalo ni Olfor sa iyong kapalaran," ani nito at tumigil sa pagsagwan.

"Hanggang dito na lamang ang pagsama ko sa iyo. Ikaw na ang bahala sa susunod mong destinasyon. Nawa'y ang kabutihan ang manaig sa puso mo Pillow," saad pa niya bago tuluyang magpaalam.