Kapitulo 10

BINAGSAKAN niya ng masamang tingin si Anthony bago hinampas ang kamay palayo sa mukha niya.

Lumabas na siya at hindi na gimambala ang dalaga, baka magising ito sa ingay nila.

Pagkatapos kunin ang sandamakmak na mga plato umakyat na sila, nagsimula na nilang kainin ang mga nakakawalang ulirat na pagkain.

“Okay, I’ll start with these two,” sabi ni Helios kinuha ang cheerios pati ang isang litro ng coke. “Let’s take it easy.”

Nagsigawan sila sa inis nang inunang ilagay ni Helios ang coke bago ang cereal. “Oh come on, dingleberry!”

“Bro! Cereal always first. Dang it, Helios, cereal always first! Then put milk!” Larkspur bellowed, displeased at what their friend did to their food.

“Helios! Cereal always first!” then, Austin’s screamed in the background like the others did.

“I don’t care, I don’t play by the rules.” Helios shrugged. Lahat sila doon ay napabuga ng hininga dala ng iritasyon.

“Ugh! You’re giving me an OCD,” sabi ni Efron na nasusuka pa ang mukha.

Nang malagyan na ang isang bowl unang tumikim si Lazzini. Hinintay nila ang magiging reaksiyon nito. Ngumuya-nguya lamang ito na parang walang bago sa lasa nito.

“Hmm.” Nilalasap pa ang pagkain. “Taste like cheerios,” simpleng komento lang nito.

“Yea, because it is cheerios, bro.” saka naman lumapit dito si Lysandros para tikman ito. Pagkatapos niyang sumubo agad itong nanginig sa pangit ng lasa. “Ew. Ugh.”

Ang natirang hindi nakakain ay sabay sabay nang tinikman ang cereal at iisa lang ang panlasa nila dito kumpara kay Lazzini. “I don’t like it. It’s gross,” naibusal na lang ni Lawrence pagkatapos idura ang kinain.

“It’s not that bad, dingleberry,” angal naman ni Lazzini pero hindi na nila ito pinansin.

Then they proceed with the soy sauce and pickle. “Yow, I think I’m gonna burp on this weird looking thing,” Austin said, he faked vomiting.

Naglagay ng isang pickle is Efron saka pinaliguan ito ng soy sauce. “Bone up a teeth.” Inilapit ni Efron ito sa kanila.

“There’s no way I’m going to try that shit.” Lennon shook his head.

“Okay, ako na una titikim.” Kumagat sa gitna si Larkspur. Hindi man lang nito nagawang nguyain ang pagkain, dinura niya agad ito sa basurahan. “Ugh, that’s strong.”

Tinikman ito ni Lazzini. “It’s not bad. Austin, try it.” Inilapit sa kaniya nito ang plato.

Titikman niya na sana nang pigilan siya ni Lennon at mas dinagdagan pa ito ng soy sauce, umangat lang ang gilid ng labi saka siya kumagat ng maliit lamang na parte nito.

Katulad ni Larkspur hindi niya binigyan ng pagkakataon na nguyain iyon, dineretsyo niya agad sa basurahan.

Derektang uminom sa bote ng coke si Austin para mawala ang matapang na lasa.

“Next stop is… Cheetos and milk.” Pinanood nila si Austin na ibinuhos ang Cheetos sa bowl bago inilagay ang gatas. “Bone up a teeth.” Saka iniabot ito sa mga kaibigan niya.

“Bone up a teetee,” pagkanta ni Helios bago ito kumain na napapapikit pa, hindi ata masikmura ang lasa nito.

Ngumiwi si Lawrence sa nakikita. “That looks soggy, disgusting.”

Bumukas na ang mata ni Helios saka ngumiti. “Taste good! This is our new discovery, dingleberries,” saad nito bago iniabot sa kaniya.

Tinikman niya ito at tama nga, masarap iyon. Iniabot niya naman ito kay Lazzini na nasa tabi niya, natatakam nang tikman ang pagkain.

Halos masuka-suka si Lazzini nang matikman ang pagkain. “It’s soggy. Ugh, that’s so nasty, dingleberry. “ saka naman iniabot kay Anthony.

“No way…” namamangha pa ito nang malasahan ni Anthony. “It tastes like milk and Cheetos it’s not bad. So it’s a pass!” Naka-thumbs up pa ito sa kanila.

Sinunod naman nila ang mustard at Hershey. Inilapag na ni Anthony ang jar ng mustard bago binuksan ang Hershey, kumuha ito ng isang butil ng chocolate bago isinawsaw sa mustard.

Iniharap niya ito kay Lawrence na agad namang tinakpan ang bibig. “Wait, I think I’m gonna burp, please pass me the water,” turo niya kay Larkspur bago kumagat ng maliit na bahagi lamang sa pinapakain sa kaniya ni Anthony.

Hindi na nakapagsalita si Lawrence nagderetsyo na siya sa basurahan para dumuwal.

Tumikim na si Lysandros dito at nasuka rin ito sa lasa.” Doesn’t taste right.” Uminom na rin siya sa pinaginumang coke ni Austin.

Sunod na kumain si Efron at katulad ni Lysandros ang naging reaksyon nito, si Lazzini ang huling tumikim sa chocolate with mustard.

“Moment of truth.” Saka ipinakita sa mga kaibigan na kakagat na siya.

Inaalansa nito ang lasa. Matapos ang madamdaming pagnguya ngumiti ito sa kanila. “It’s pretty good though.” Naubos pa nito ang isang buo bago kumuha pa ulit ng chocolate para isawsaw sa mustard.

“What the fuck is wrong with your taste buds, bro?!” may inis na nahihiwagahang tanong ni Austin dito.

Tumawa lamang sa kaniya si Lazzini. “There’s nothing wrong.”

“You’re weird as this weird food, dingleberry. That shit disgusts me,” nanginginig pang dagdag ni Larkspur.

“That’s so nasty,” komento pa ni Anthony.

“Let’s taste this one.” Kuha pansin sa kanila ni Efron saka inilabas ang Nutella kasama ang beef sticks. “I wonder what it tastes like.”

Nang maihanda na niya ito, si Efron na ang unang tumikim, matapos maisubo napailing muna ito bago umalis para idura ang kinain. “Bro, if you like this then get out of my sight please,” sabi niya kay Lazzini na tumitikim na.

“It’s okay, taste good.” Pagkatapos tumikim ni Lazzini pumunta na ang natitirang hindi pa nakakatikim, pinaghati-hati nila ang kakainin at iisa lang naging sagot nila. Hindi nga iyon masarap.

“Laz, I don’t know what kind of taste buds you have. You’re weird, I don’t know why you’re into it.” Hindi makapaniwala na sabi ni Austin kay Lazzini na kumakain parin ng beef stick habang dinadamihan ang sawsaw sa Nutella.

Sunod naman nilang inilagay sa plato ay ang marshmallow at ketchup. “Oh no, not my marshmallows!” Austin dramatically complained. “I really love marshmallows but that look is nasty.” He pointed at the marshmallow with ketchup on top, he doesn’t have a choice but to eat it.

He was trying so hard not to vomit and his eyes are getting sweaty.

Napapikit siya nang nilunok niya ito, kinuha niya ang bote ng coke saka nilagok ito hanggang sa maubos na ito.

Naglapag ng isang chips ahoy sa plato si Larkspur bago nilagyan ito ng ranch.

“This is not good. Wait, I’m gonna throw up.” Dumaing si Helios bago umalis sa tabi nila at sumuka na sa basurahan.

Unang tinikman ito ni Efron at Lennon.

“Fuck, it’s poisonous,” nauubong sabi ni Efron.

“It’s not good. Mmm-mmm.” Iling lamang ni Lennon.

“Let’s try this.” Ipinakita naman ni Lawrence ang peanut butter kasama ang Doritos.

“Cheese and Peanut butter? Not a good combination.” Komento ni Austin dito saka niya isinawsaw ang Doritos sa peanut butter.

Napabuga siya sa lasa at muling nagdura. “That’s so bad.” Inekis niya ang kamay para ipakita ang disgusto.

“It’s not bad,” kontra naman ni Lysandros kay Austin.

“Yeah, it’s actually good.” Sabat ni Lazzini at lahat sa kanila maliban kay Austin ay nagustuhan ang lasa.

“Hey, let’s try this cucumber in peanut butter,” sabi ni Helios bago isinawsaw ito doon. “Woa, it’s okay,” sabi niya saka ipinatikim sa iba.

“Yes, it’s okay.” They all agreed.

“Okay, what’s next, last na ba ‘yon?” tanong ni Anthony.

Inilabas naman ni Lennon ang ranch kasama ang brownies. “Last na ‘to. Try this Helios.” Agad na napatayo si Helios sa tinuran ni Lennon.

“That’s not a good combo,” napapalunok pa si Helios.

“Yea, of course, it’s not that’s why I chose this combination. This taste will live in you for 6 years.” Saka niya iniabot ito dito.

“Sorry, dingleberry, I’m good,” aniya habang umaatras.

“Come on! Don’t be a killjoy,” pagpilit pa ni Lysandros dito.

“Ugh! Fine.” Padaskol na niyang kinuha ang brownies na may ranch sa tuktok nito bago mabilis na kumagat, umasim ang mukha niya matapos.

Nauubo ito at lumakas lalo ang tawanan nang iniluwa niya ito at nasalo ito ng mukha ni Lazzini.

“What the fuck, Lios?!” Kumuha ito ng wipes para alisin ang dumi sa mukha bago hinabol si Helios para katayin.

Walang katapusang tawa lamang ang naririnig sa loob ng kwartong iyon hanggang sa sumapit na ang alas tres ng hapon napagpasyahan na nilang magpahinga.

Mamaya na gagambalain ni Austin ang mga kaibigan pupuntahan niya muna si Fauzia.

Hindi na siya nagulat nang madatnan ang tulog na dalaga.

Sa sobrang dami ng mga nangyari sa dalaga ito na ang simula para makakapahinga na siya.

Habang papalapit namumuo ang kamao niya habang tinititigan ang maamong mukha nito.

Sana dati pa sila nagkakilala, kung nakilala agad ni Austin ito hindi siya magdadalawang isip na protektahan si Fauzia.

Sa sobrang hindi makataong ginawa sa kaniya nasira ang pagkatao niya.

Gagawin niya ang lahat para pagbayaran ng taong may pakana sa paghihirap ng dalaga.

Nasa gitnan siya ng malalim na pag-iisip nang gumalaw ang dalaga.

Akala niya magigising na ito pero bumaling lamang ito sa ibang direksyon at patuloy pa rin ang pagtulog.

Nakangiting lumapit siya sa hinihigaan ng dalaga saka maingat na umupo sa tabi nito.

Matagal niyang pinakatitigan ang mukha nito na parang kinakabisa. Kahit pa hindi sila ganon magkakilala napamahal na siya sa dalaga at wala na siyang balak paalisin ito sa buhay niya.

She’s a dazzling completeness of beauty. Her eyes are sure dark but it always stands out because of her fair complexion. She may be small and thin but her body still rocks with sexiness. And her hair? Oh, he really loves it, long and wavy.

Even though she’s slim, her face is cute and her cheeks are chubby that it makes him want to pinch it.

He was busy admiring her until Fauzia unexpectedly wrapped her arms around his waist.

Austin froze even more when he heard her moan.

“Mommy, where are you? Its been 10 years,” he heard her mumbled.