Tulad ng sinabi ko, sinundo ko siya kinabukasan sa bahay niya. Ang inaasahan ko ngang bahay niya ay condo unit na katulad ng sa amin ng mga kaibigan ko, pero hindi. Two-storey house siya na mayroong malawak na garden.Mas lalo akong naging interesado, dahil kadalasan ng mga nakikilala ko, sa isang condo unit nakatira o sa isang apartment, pero siya, hindi. Alam mong bahay ‘yon na ginawa ayon sa kagustuhan isang tao.Halos isang buwan na ang nakalipas nang magsimula kaming maging malapit sa isa’t isa, at sa bawat araw na nararamdaman ko kung gaano siya kalapit sa akin, para akong paulit-ulit na nahuhulog—nalulunod.“Malapit na ang rainy season,” masayang sabi niya habang nakaupo sa shotgun seat.Katatapos lang naming kumain ng hapunan sa isang restaurant at ngayon, ihahatid ko na siya pauwi sa bahay niya. Hanggang ngayon, hindi pa ako nakakapasok sa loob n’on, pero wala naman ‘yong kaso sa akin dahil natural naman ‘yon. Kahit naman siya, hindi pa nakakapasok sa unit ko. Baka
“That’s too ideal . . .”Bahagya siyang tumawa bago tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak sa kamay niya. She took her coffee from the center table. She sipped on it before looking at me.“I don’t think that I’m going to believe that.”Bahagya akong nakaramdam ng kaba, kasabay ng pag-awang ng bibig ko. Bakit hindi siya maniniwala? Akala ba niya, niloloko ko lang siya?“Bakit naman? Hindi ba kapani-paniwala?” tanong ko nang nakakunot ang noo.Tumawa siya nang bahagya. “Bakit naman ako maniniwala kaagad sa mga magagandang salitang naririnig ko? Have you ever heard oftoo good to be true things mostly are brought by impulsive feelings?You may mean it now, pero paano kung nakapag-isip ka na nang mabuti? Magagawa mo pa rin ba ‘yan sa akin?”Napalunok ako.Impulsive feelings? Bakit naman niya nasabi ‘yon? Isang buwan na kaming magkakilala at isang buwan ko na rin ipinaparamdam sa kan’ya na . . . totoong gusto ko siya . . . na siya ang taong maganda at kagusto-gusto,
“Almacen!”“Pass,” mabilis na sagot ko bago sila iniwanan sa living room.Naramdaman kong may bumato sa akin ng throw pillow, kasabay ng sunud-sunod na mura mula sa tatlo. Hindi ko na lang sila pinansin pa at nagkulong na sa kuwarto. Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama at binuksan ang cellphone. Naka-receive ako ng text kay Terrence kahit na nasa living room lang naman siya.Idi-dial ko na sana ang number ni Savannah nang si Jin naman ang mag-text sa akin.Natawa ulit ako bago nag-reply sa kan’ya.
Nang pinatay na ni Savannah ang tawag, tiningnan ko ang weather forecast sa cellphone ko para bukas. Nakita ko nga na may malaking chance ng pag-ulan mamaya bago mag-ala una nang madaling araw. Napangiti ako nang dahil doon.I saw that it’s almost only 9 PM. I finished some of my plates even though the deadline is still far from today. Pampalipas lang ng oras. Hindi ko alam kung bakit wala na akong ganang maglaro ngayon.Nang mag-a-alas dose na, naligo na ako’t nagbihis. Sinigurado ko pa sa sarili ko na maayos ang itsura ko—na guwapo ako kahit na alam kong hindi naman na ‘yon maipagkakaila pa kahit wala akong gawing ayos sa sarili ko.Nang makitang 12:20 AM na, lumabas na ako ng kuwarto dala ang susi ng sasakyan at cellphone. Hinanap ko ang mga kaibigan ko sa loob pero masiyado pang maaga para umuwi silang lahat. Alas dos hanggang alas tres ang kadalasang uwi namin sa tuwing nagba-bar kami kaya imposibleng uuwi sila kaagad.Mabuti na lang talaga at makakaalis ako nang mapay
Friday night came, I picked up Savannah to a place where she and her groupmates are having a meeting for their project. I waited outside the gate.I chuckled with her cute reply. Of course, woman.Nanood na lang ako ng kung anu-anong video sa Facebook habang naghihintay sa kan’ya sa loob ng sasakyan. Nakakainip naman kung wala akong gagawin.It took her half an hour to reply.
Matapos kong sabihin ‘yon kay Savannah, ngumiti lang siya sa akin at tumayo, tsaka inaya akong kumain sa labas. Doon na rin niya ako pinatulog no’ng gabing ‘yon at kinabukasan nang umaga, umuwi ako sa condo.Isang linggo na lang, tapos na ang buwan ng August. I went to her house again. Gumagawa siya ng painting niya sa studio. Masayang-masaya siya palagi at ngiting-ngiti sa tuwing titingin sa labas ng bintana dahil nakikita niya ro’n ang ulan.Kinuhanan ko siya ng litrato nang makitang nakangiti siya habang nagpipinta. Ang tanga ko nga lang na hindi ko pala nai-off ang shutter sound!“Hoy!”Natatawa akong itinago ang cellphone ko nang bitiwan niya ang brush niya at lumapit sa akin sa couch.“Wala! Binura ko na!” natatawang sabi ko.Tumawa siya nang malakas bago tuluyan nang lumapit sa akin at sinubukang kuhanin sa likod ko ang cellphone.“Akin na ‘yan! Ang pangit n’on! Burahin mo!”“Binura ko na nga!”Naitulak niya na ako sa couch pahiga habang pilit niya pa rin na kin
Napaangat ako ng tingin nang makita ko ang pagbukas lalo ng pintuan. Nakita ko si Savannah na kagigising lang, nakatingin sa mga painting na hawak ko ngayon. “Uhm, bakit?” tanong niya na nakapag-palunok sa akin dahil sa kaba. “Bakit mo ginalaw ‘yan?”Nakaramdam ako ng sobrang kaba sa sobrang seryoso ng mukha at boses niya. Para bang nagawa ko ang isa sa pinakaayaw niyang gawin ko. Niligpit ko ‘yon at ibinalik sa loob ng closet, tsaka ito isinaradong mabuti bago tumayo at hinarap siya.“N-Niligpit ko lang ang mga pinaggamitan mo.”She smiled a little. “Hindi ko naman ginamit kanina ‘yan, bakit niligpit mo rin?”Napaawang ang bibig ko.Fuck, Connor! Pakialamero ka kasi.Hindi ko magawang sumagot dahil ano pa bang dapat kong sabihin? Totoo naman, ‘di ba? Pinakialaman ko ang gamit niya. Magso-sorry na sana ako nang magsalita siya.“Nasusunog na yata yung niluluto mo sa baba.”Puro kamalasan talaga!Tumango ako at nagpaalam na sa kan’yang bababa na muna para ayusin ang mg
Tumango ako bilang tugon. Nakita ko ang pag-iwas niya ng tingin, pati ang paglayo niya sa akin. Inayos niya ang sarili niya at kumuha ng sariling panyo para ayusin ang sarili.“Savannah . . .” I sighed. “I’m sorry.”Lumapit ako sa kan’ya at niyakap siya mula sa likuran niya. Naramdaman ko ang bahagya niyang pagtigil sa ginagawa dahil doon.“A-Ano mo siya?”Kinalas niya ang pagkakayakap ko sa kan’ya tsaka siya humarap sa akin. Nakayuko pa rin siya hanggang ngayon, iniiwas ang tingin sa akin.“Dating . . . g-girlfriend.”Bahagya siyang tumingin sa akin at ngumiti. Wala na yung mga luhang nasa gilid ng mga mata niya na nakita kong nakaipon kanina. Ang bilis niyang magbago ng expression. Hindi ko mahuli kung ano ang nararamdaman niya ngayon.If she’s angry or jealous, she can say that to me.“Ahh . . .” napapatango-tango pa siya. “Kaya ba . . . ganoon ang reaks’yon mo noong . . . makita mo yung painting niya?”She smiled again while her eyes were staring directly a