Naroon na sina mommy at daddy sa simbahan habang ako ay palabas pa lang ay paalis pa lang. Sobrang ganda ng wedding gown na ‘to. Hindi na rin kailangan mag-adjust sa sukat dahil saktong-sakto lang talaga ito sa akin nang isuot ko.
Ang sabi nina mommy ay konti lang daw ang may alam na kambal kami ni Lia at ang alam ng iba ay hindi na talaga ako umuuwi kila mommy. Habang ang magaling kong kakambal ay talagang tinago na ako. Ano ba ang mayroon sa akin at ayaw niyang ipalaam na nag-e-exist ako? “Grabe, ma’am. Parang kang Royal Princess sa wedding gown mo iyan, bagay na bagay,” sabi pa nang nag-ayos sa akin. “Hindi naman siguro, pero agree akong maganda iyong gown.” Ngiti ko. Sumakay na ako sa bridal car patungong simbahan. Kumakabog ang dibdib ko sobra! Hindi ko man lang nabalitaan si Cella sa nangyari sa buhay ko ngayong araw. Nang makarating ako sa simbahan ay agad nang pinaalam ng organizer upang magready na ang lahat. At doon, dahan-dahan magbukas ang tarangkahan ng simbahan kasunod ang malam’yos na musika. “The Bride is here!” anuns’yo ng organizer. Kasabay ng nang pag-angat ang aking paningin sa mga taong naro’n. Nakatayo ang lahat na may mga ngiti sa kanilang mga labi. Pumapalak sa aking pagdating, akalain mong perfect wedding talaga ng isang bride. Naroon sa gilid si daddy at dahan-dahan akong lumapit rito. “Are you ready, anak?” tanong nito. Sa totoo lang ay kabadong-kabado ako. Paano kung mahalata nilang hindi talaga ako si Lilianna? “Yes, Dad,” tipid kong tugon. Kumapit na ako sa bisig ni daddy at sabay na kaming naglakad sa aile. Nakangit ako habang naglalakad habang isa-isa Kong kinikilala ang mga naro’n hangga sa nagtama ang mga mata Namin ni Dylan. ‘Oh my god! Ituloy ko ba talaga?’ Trumiple ang kaba sa dibdib ko, halos gustong lumabas ng puso ko sa sobrang lakas ng kabog nito. Ngumiti ito nang napakatamis sa akin, tila na-hipnotismo naman ako sa dahil dun. Tila may sariling isip ang aking labi at kusa rin itong gumati sa matamis ng ngiti. ‘Gosh! Ikaw na talaga, Brianna!’ Ang tanga lang sa part na ‘to ni Lia upang ipagpalit ang lalaking ‘to sa kung ano man ang dahilan ng pag-alis nito. Nang nasa tapat na kami ni Daddy ay b****o Muna ako kina mommy at daddy. May lumapit din sa akin at malamang ito ay ang parents ni Dylan. B****o rin ako kanila, talagang pinangatawanan kong ako si Lilianna. “Hijo, Ikaw na ang bahala sa anak ko, ha?” bilin pa ni daddy bago inabot nito ang aking mga kamay kay Dylan. Nanginginig ang mga kamay ko at ginawa ko ang lahat nang pagpipigil upang hindi iyon mahala ni Dylan. “Of course, Dad! I really love your daughter with all of my life, hindi-hindi ko po kayo bibiguin,” madamdamin namang tugon ni Dylan kay daddy. Niyakap Siya ni dad at tinapik-tapik ang balikat. “Salamat, anak.” “You're so beautiful, my wife,” sabi ni Dylan at kita ko ang ningning sa mga mata nito. “Hindi pa, hindi pa tayo kasal,” sabi ko. Ewan ko ba at iyon nasabi ko. “Why? Are you changing your mind? Sa tingin mo ay papayag akong makawala ka pa, Mrs. Monte Verde?” Hinapit ako nito kaya nailang ako, nakakahiya dahil sa rami nang taong narito. “Woi! Mamaya na iyan!” sigaw nang kung sino man kaya nagsitawanan naman ang lahat. Pulang-pula na yata ang mukha ko sa sobrang hiya. ‘B’wisit na ‘to!’ “L-love, ano ka ba! Umayos ka nga!” saway ko pa kay Dylan bahagyang lumayo sa kan’ya. “What? I don't care! Kung puwede na ngalang itakas na kita Ngayon ginawa ko na, eh! Ang tagal naman ni father!” naiinis niyang Sabi. ‘Aba! Masiyado namang atat ang ‘sang ‘to! Ano ‘siya, sinus'werte? Virgin pa ang petchay ko! Nang dumating na si father ay agad na nitong sinumulan ang seremonyas ng aming kasal. Subalit ang utak ko ay naglalakbay sa kung saan kaya wala akong naintindihan sa mga sermon ni father. ‘Paano nga ba ako nito mamaya? Teka, Wala sa usapan ‘tong honey moon ah!’ Parang gusto kong tampalin ang noo ko dahil hindi man lang naisip ang bagay na iyon! Nagbalik na lamang ang diwa ko nang sabihin ni father na magpapalitan na kami ng vows at nang singsing. “Dylan, Since the day I first saw you, I knew you were my soulmate. I love you for the way you make me feel when we’re together and miss you so much when we’re apart. We’ve grown so much together and you enrich my life and inspire me to be better. I promise to love you and always be by your side, through all of the ups and downs.” Iwan ko pero hindi ko mapigilan ang umiyak habang sinasabi ko iyon kay Dylan. Nagpakatotoo na lamang ako sa talagang nararamdaman ko ngayon, ang awkwardness kanina ay tila natunaw sa pagitan namin. Ay mali! Ako lang pala ang nakaramdam nun. Dahan-dahan kong isinunoot Ang singsing sa palasingsingan niya, ingat na ingat akong hindi iyon mabitawan. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil hindi iyon nalaglag. “Lilianna. Love, since the day I watched you get yanked around on a rope on your skis by a horse named Spica – I knew that I couldn’t picture my life without you ever again. On the ski lift at Sundance, you told me I was the partner you’d only dreamed about. That moment felt perfect because I felt the exact same way about you. Before our family and friends, for richer or poorer, in sickness and in health, for better or worse, I promise to love you and spend the rest of my days with you.” Sa kamay ko naman isinunoot ni Dylan ang napakagandang singsing at talagang sakto lang din ang sukat sa daliri ko. Nagtinginan kaming dalawa ni Dylan habang nakangiti, inaamin kong Masaya ako Ngayon at hindi Isang pagpapanggap lamang. “I love you,” mahinang sabi ni Dylan. “I-i love you, too,” tugon ko naman. Ramdam ko sa kaibuturan ng aking puso na mahal ko pa talaga si Dylan. Hindi iyon nawala! “Now, I announce you as a husband and wife,” sabi ni father. ,” you will kiss your bride.” “Ito na! Oh my god!” Dahan-dahang itinaas ni Dylan ang belo na na nakatip sa aking mukha. Pakiramdam ko ay ang bagal nang oras habang hinihintay kong halikan ako nito. “Kiss! Kiss!” sigaw ng lahat. ‘Excited kayo masiyado, kayo kaya rito!’ Hinapit ako ni Dylan sa baiwang at unti-unti nitong nilapit ang kaniyang mukha sa akin. Napapikit na lamang ako, Hanggang sa naramdaman ko na lamang ang malambot nitong labi sa aking labi. Gumalaw ang kaniyang labi at hindi ko alam ang gagawin ko. ‘Shit! Paano ba gawin iyon?’ Parang may sariling isip na rin ang labi ko nang kusa itong gumalaw ay sumabay sa kung ano ang ginagawa ng labi ni Dylan. Lunod na lunod na ako sa halik na iyon! ‘Shems… Ang sherep!’ “Woi! Mamaya na iyan! Gutom na kami!” sigaw na naman nang kung sino. Saka na lamang ako natauhan at sa gulat ko ay bigla kong naitulak si Dylan. “Why, Mrs. Monte Verde?” ngisi nitong tanong sa akin. Inirapan ko na lamang ito! Nakakainis dahil bumigay agad ako sa halik niya! “Okay, picture taking na Muna!” sigaw nang photographer. Nang matapos ang pictures taking ay agad na kaming umalis patungong reception. Bago pa kami makasakay ay sakto naman na naroon si daddy sa labas papasok ng kotse. Tumango ito sa akin bilang go signal na tinanguan ko rin naman dahil tuloy ang plano.“Are you okay, hmmn?” mahinang sabi ni Dylan. Sakay kami ng bridal car patungong reception. Ewan ko ba, bakit parang pakiramdam ko mas liksinad'ya Niya maging gano'n ang boses. Ang hot at sexy nang dating nun. Lalong din itong dumikit sa akin at hindi ako manhid sa kung ano man ang gusto nitong iparating. “O-okay, lang. Ikaw ba? Okay ka naman?” “Uhuh! What if– ‘Wag na lang tayo tumuloy sa reception, love? malambing na tanong niya pa. Pakiramdam ko ay pinagpapawisan na ako hanggang singit! Diyos ko!“Ah– Ano ka ba, hindi puwede. Nakakahiya sa mga bisita natin.” Humalik pa siya sa pisngi ko. My gosh! ‘Wala pang kahit sino ang nakahalik sa akin tapos ito lng!“Puwede bang umusog ka na muna? Ang init Kasi,” sabi ko. Hindi ako mapalagay na ganito’y sobrang lapit niya sa akin, baka hindi ako makapagtimpi at bigwasan ko na talaga ‘to! Tila nagtatakang pa ako nitong tinitigan. “Why? Malakas naman iyong aircon, love. wait palakasan ko iyon aircom–”“‘Wag na! Okay lang ako. Umusog ka na lan
“Dad, tuloy pa ba? Paano?” “Sobrang maraming tao anak. T’saka nakakahiya sa mga bisita, sa ibang araw na lang kaya?” Napabuntonghininga ako dahil iyon din ang inaalala ko. Pero paano ako makakatakas kay Dylan mamayang gabi? Hindi pa ako handa na isuko ang bataan ko! “Pero iyong honeymoon ang inaalala ko, Dad. Hindi naman ako papayag ng gano'n,” maktol ko kay daddy. Parang ayaw ko na nga lang bumalik dun sa loob kung puwede lang eh! “Ikaw na lang ang bahala, anak. Pasensiya ka na talaga,” sabi pa nito. “Sige, ako na po ang bahala mamaya. Pumasok na lang po kayo ro’n sa loob. “You okay now?” tanong ni Dylan nang makabalik na ako. Hindi pa rin ito kumakain at mukhang hinintay pa ako. Ang mga bisita naman ay abala na sa pagkain nila. “Yeah, Thank you. Bakit hindi ka pa kumakain?”“Hinintay kita. Ayaw kong kumain nang hindi kita kasabay,” malambing na sabi nito. Ngumiti naman ako at nag-umpisa nang sumadok ng kakainin nang biglang inagaw nito ang servings spoon sa kamay ko at siya na
Nakangiti si Dylan nang muling pagmasdan ang kwintas na binili nito para kay Liliana. Second wedding anniversary na kasi nila kaya ito ang naisipan niyang iregalo. Nasa labas na ito ng gate nang namataan nito ang isang sasakyan, nangunot ang noo ni Dylan dahil mukhang may bisita pa yata sila. Ang alam niya ay wala namang nabangit si Lilianna tungkol doon. “Lia, please… ‘Di ba sinabi ko naman sa iyong bigyan mo muna ako ng panahon para makaalis? Hindi madali para sa akin ang gusto mong mangyari,” pakiusap ni Bria kay Lilianna. Ngayong nagbalik na ito mula sa kung saang lupalop man ito nanggaling ay tila laruan lamang si Dylan ngayon na puwede niyang bawin hangga't kailan nito gusto!“At bakit, Bria? Ha? Hulog na hulog ka na ba? Baka nakalimutan mong ako ang tunay na asawa!!” may diing sabi pa ni Lilianna. Alam ni Bria na isang araw ay magbabalik ang kakambal sumabalit hindi siya handa sa biglaang pagdating nito.“It's our second wedding anniversary, for the last time, baka puwedeng ka
“Bria, pauwi ka na?”Nagliligpit na ako ng mga gamit ko sa table upang umuwi nang tawagin ako ni Cella, kaibigan ko. “Oo, eh, ikaw?” balik Kong tanong rito. Ang akala ko ay sasabay na ito kay Sven, ah!“Alam mo, sagutin mo na iyong manliligaw mo para may kasabay ka nang umuwi. Hindi ‘yong ikaw na lang din palagi ang kasama ko,” aning biro ko. Ito na kasi ang routine naming dalawa sa araw-araw, simula pagpasok hanggang sa pag-uwi. Sumimangot naman ang loka na akala mo nasaktan sa sinabi ko. “A-aray! Mukhang sawang-sawa ka na sa pagmumukha ko, friend, ah? Hayaan mo. Last na ‘to dahil kami na ni Sven.”“ Totoo?” “Kita mo ‘to! Kasasabi mo lang na gusto mong magka-boyfriend na ‘ko, tapos ngayon sinabi kong mayroon na, ay, ayaw mo namang maniwala.” Natawa na lang ako dahil mukhang mauubos na yata ang pasensiya ng kaibigan ko.“Wow! Congrats, I'm so happy for you,” bati ko pa. Matagal na rin namang nanliligaw si Sven sa kan’ya, siya lang ‘tong nagpapakipot. “Kuh! So, happy. Saan? Dahil h
Hahakbang na sana ako upang puntahan si Dylan at kausapin nang may kamay na humila ng braso ko pabalik. “Saan ka pupunta, Bria?” “Lia?” Ang paraan nang titig sa akin ni Lia ay tila magkahalong inis at galit na hindi ko alam kung bakit? Hindi ba siya masaya na narito ako sa birthday ni daddy?“Yes, saan ka pupunta? Bakit narito ka?” Hindi ko na lang pinansin ang pagkamaldita nito. “A-ah… Su-surpresahin sana kita, eh!” “Talaga? Well, I'm not surprised, Bria!”Nangunot ang noo ko! Bakit ba siya ganito?“Lia? Ano ba ‘ng nangyayari sa iyo? Hindi kita maintindihan.”“Follow me!” Pagtalikod niya ay agad naman akong sumunod hanggang sa makarating kami sa k’warto niya. “Nakita mo ba ‘yong boyfriend ko?” tanong niya agad sa akin na tinanguan ko naman. “Siya nga pala, paano mo nakilala si Dylan?” tanong ko. Inaamin kong may kirot sa puso ko nang sabihin niya sa harap kong boyfriend niya na ito. Ang tagal kong hinintay si Dylan tapos ito pa ang malalaman ko. “Ah, iyan ba? Siya lang naman a
Kalalapag lang ng eroplano at sa wakas. After 2 years ay nakauwi na rin ako. Nag-message na ako kay mommy na nakating na ako at hindi na rin ako nagpasundo dahil isang maleta lang naman ang dalawa ko. 1 week lang ang leave ko dahil wala naman akong balak na matagal pa. Tumuloy ako sa condo unit ni Cella, pinapaupahan niya ito at dahil nakalipat na umano ang nangupahan ay inalok niya na doon na lamang ako tumuloy. Ayaw ko rin na maglagi sa bahay. ‘Pero, baka naman nagbago na talaga siya?’ Bukas na raw ang kasal nila kaya mamayang gabi na lamang ako uuwi sa bahay, gusto ko na munang matulog dahil med’yo makirot ang ulo ko. Nang magising ako ay agad na akong nag-asikaso upang makauwi na. Pagdating ko ay namangha ako sa ginawa nilang decorations. Mukhang pinaghandaan talagang mabuti. Agad na namataan ng mga mata ko si lola kaya nagmadali akong lapitan ito at tinakpan ng aking dalawang palad ang mga mata nito. “Apo ko?” Napangiti ako dahil nakilala ako agad ni lola. “Ang daya naman!