UNTING-UNTI niyang iminulat ang kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay nanggaling siya sa isang napakahabang tulog.
Nang tuluyan niyang naibukas ang mga mata ay muli niya rin naipikit dahil nasilaw siya sa liwanag. Mali, mukhang nanibago siya."Okey lang 'yan. Nanibago ka lang. Subukan mo ulit, iha," rinig niyang sabi ng isang boses ng babae.Ginawa niya naman ang sinabi nito. Muli niyang iminulat ang kanyang mga mata sa mabagal na paraan. Hanggang sa may naaaninag na siya. Ilang beses pa siyang kumurap-kurap upang sanayin ang kanyang mga mata."Your doing good," muli niyang narinig ang boses kanina. Kaya naman napalingon siya sa pinanggalingan ng boses.Isang may-edad na babae na nakasuot ng puting coat. Palagay niya ay isa itong doctor."You see me?" tanong nito.Imbes na sumagot ay tanging tango lamang ang kanyang naisagot. Ewan niya ba, para kasing hindi niya pa maibuka ang kanyang bibig."May masakit ba sayo? Ano nararamdaman mo?"Pinakiramdaman niya ang sarili ng muli itong magtanong sa kanya. Sa ngayon, wala naman siyang kakaibang nararamdamn kungdi tila siya nanghihina."Tu-tubig," naisambit niya bigla.Bago pa makaalis ang doktora sa tabi niya ay may nag-abot na ng isang bottle water. Itinaas niya ang kanang kamay kahit na nanghihina ito upang abutin ang tubig. Ni hindi niya magawang tignan ang may-ari ng malaking kamay.Bago pa niya maabot ang tubig ay nakita niyang binuksan 'yun at ito na ang nag-abot sa kanyang kamay.Dahil talagang uhaw siya ay hindi niya na pinag-aksayahang tingnan kung sino ito. Diretso niyang ininom ang tubig. Bago niya tuluyan inumin ang tubig ay narinig niya ang doktora na sinabihan siyang huwag damihan at tanging basain lamang ang kanyang lalamunan. Kahit uhaw na uhaw ay sinunod niya ang sinabi nito. Nakaramdam siya ng kaginhawaan.Napadako ang tingin niya sa bandang harapan. Napakunot noo siya ng makita ang isang napakagwapong likha ng Diyos na preteng nakatayo sa paanan ng kinahihigaan niya."Who are you?" tanong niya rito, na ikinasalubong ng mga kilay nito. Nakita niya ang nakakatakot na awrang biglang pumaligid rito.Pero ang nakaagaw ng pansin sa kanya ay wala siyang maalala."Na-nasaan ako? Si-sino ako?" muli niyang tanong at nagsimula na siyang magpanic. "Si-sino kayo?" muli niyang tanong. Nanginginig ang kanyang kamay at halata 'yun dahil sa hawak niyang bottle water."Iha, what's happening?" Natatarantang tanong sa kanya ng doktora. Kinuha nito ang hawak niya at ibinigay sa katabi nitong nurse.Hinawakan nito ang kanyang dalawang kamay. Habang siya ay muling nabalik ang tingin sa lalaking bakas na ang pagkalito sa mukha nito.Nang magtama ang kanilang mga mata ay kitang-kita niya ang poot sa mga 'yun."Urgh!" d***g niya at napahawak siya sa kanyang ulo. "Ma-masakit! Ah!" patuloy niyang d***g.Naramdaman niya na lang na may itinurok sa kanya at ang sumunod ay unti-unting pagpikit ng kanyang mga mata.NAGISING SIYA dahil sa ingay na naririnig. Inisip niya kung ano ang nangyari. Nang maalala niya ang huling eksena bago siya nakatulog ay muli na naman siya napaisip. Gusto niya ulit magwala, gusto niya magtanong ngunit naagaw ng atensyon niya ang malakas at galit na tinig."Sigurado ba kayo rito? Check it again? Baka nagpapanggap lang siya?" bakas ang galit sa boses nang nagsalita. Buong-buo at nakakatakot."Mr.Bustamante, malinaw na malinaw ang resulta ng mga tests na ginawa. Your wife was suffering into dissociative amnesia. Like she don't remember anything."Natigilan siya ng marinig ang sinabi ng doktora lalo na ang salitang 'wife'.A-asawa niya ang lalaking 'yun? Pero bakit galit ito sa kanya? Nagpasya na siyang imulat ang kanyang mga mata.Napadako ang tingin niya sa dalawang tao sa kanyang paanan. Napansin siya ng doktora kaya agad nitong ipinaalam sa lalaki na kung di siya nagkakamali ay 'asawa niya'."Finally, your awake. Calm yourself, iha. We can't solve this if you will not cooperate with us," malumanay na sambit ng doktora.Tahimik lang siyang tumango. Iniiwasan niyang mapatingin sa lalaking nakatayo at ramdam na ramdam niya ang matatalim na tinging pinupukol nito sa kanya."What is your name, iha?" untag sa kanya ng doktora kaya nabalik siya sa sarili.Tinignan niya ito na ngayon ay nasa kanyang tabi na. Nakatingin rin ito sa kanya at mukhang naghihintay ng kanyang isasagot."I..I..don't...know," mabagal niyang sabi. Hindi nga naman niya kasi maalala kung sino siya. Muli ay gusto na naman niya magwala pero pilit pinapakalma ang sarili. Tama ang doktora, walang mangyayari kung magwawala siya."May kahit anong naaalala ka ba? kahit ano, o pangalan ng mga tao," muling tanong ng doktora.Napayuko siya at pilit na inaalala ang mga bagay-bagay hanggang sa mapadaing muli siya dahil sa biglang pagkirot ng kanyang ulo."It's okey, iha. Kalma lang, kung wala talaga huwag ipilit. Relax yourself." Hinagod-hagod ng doktora ang kanyang likuran na nagbigay sa kanya ng ginhawa."Bullshit!" malakas na mura ang kanilang narinig."Mr.Bustamante, this is not the right to act like that. The patient is not doing well, kung ganya ang ipapakita mo baka mas lalong lumala ang kalagayan niya. Hold whatever emotion you have right now!" ang matigas na pahayag ng doktora na ikinagulat niya. Sa paraan kasi ng pagkakasabi nito mukhang magkakilala ito at ang lalaki."Tell me how to hold it if I'm seeing the reason why I suffered!" puno ng galit na sambit ng lalaki.Biglang siya nakaramdam ng takot. Pakiramdam niya ay may nagbabadyang malaking panganib sa kanya. Ni hindi niya man ito magawang tignan dahil natatakot siya."Look at me, Pearl. Bakit hindi mo ako matignan? Natatakot ka ba?" Napalunok siya ng marinig na tila kay lapit ng boses nito. Bigla siyang napahawak sa kamay ng doktora. Nanatili siyang nakayuko."Hycent, leave us alone!" madiing sambit ng doktora."We are not done, tita. Huwag n'yong hayaan bilugin niya ang ulo n'yo.""Out, iho. Let me handle it."Nang marinig niya ang mga paang papalayo ay nakahinga siya ng maluwag. Naalala niya ang tinawag nito sa kanya 'Pearl' is that her name?"Pasensya ka na sa asawa mo, iha." Hinawakan ng doktora ang kanyang baba at itinaas ang mukha niya.Napanatag naman siya ng makita ang maaliwalas na mukha nito. Para bang sinasabi na 'ayos lang ang lahat'."Pe-pearl, is that my name?" naitanong niya.Ngumiti ito bago tumango. "Yes, iha. You are Pearl Bustamante. Your husband is Hycent Henry Bustamante. I don't really know what happened between you, two. But I'm still rooting that you fix it for the sake of your son."Napaawang ang kanyang bibig. May anak sila? Lalaki? Ilan? Nasaan?"Argh!" d***g niya ng muling sumakit ang kanyang ulo."Stop thinking too much, iha. Makakasama sayo. Take your rest first. We are still doing some examine to you. " Inalalayan siya nito na mahiga pagkatapos ay muli siya nakaramdam ng pagkaantok matapos siyang turukan ng hindi niya matukoy kung ano 'yun.DALAWANG ARAW NA siyang nasa condo ng nagpakilalang asawa niya. Pero ang pinagtataka niya bakit hindi ito umuuwi. Tanging si nanay Marissa lamang ang kasama niya. Wala rin naman maisagot si nanay kung nasaan ang among lalaki. Gusto niya rin sana itanong kung may anak sila tulad ng nabanggit ng doktora. Paano niya magagawa kung basta na lamg siya iniwanan rito.Nang magising siya at makausap niya ang doktora. Malinaw ngang asawa niya ang lalaking hindi man lang marunong ngumiti. Ayaw niya man sumama rito dahil nakakatakot ang awra nito pero wala siyang magawa dahil tanging ito lamang ang kanyang pamilya. Napag-alaman niya rin na ulilang lubos na siya kaya ano pa magagawa niya kungdi magtiwala rito kahit parang ang hirap. Lalo na sa tuwing magtatama ang kanilang mga mata ay tila gusto siya nitong ibaon sa ilalim ng lupa.Gusto niyang maalala kung sino ba talaga siya. Pero sa tuwing tatangkain niya ay sumasakit ang kanyang ulo. Sabi ng doktora kusa daw babalik ang mga alaala niya. Maybe
ISA-ISA niyang kinuha ang mga damit na nasa built-in cabinet. Mabilis ang mga kilos niya kahit nanghihina pa siya dahil sa sagutan nila ng asawa.Gusto niya pa ring makausap ito at itanong ang tungkol sa anak nila. May karapatan naman siguro siyang malaman ang kalagayan ng anak.Nang masigurong nakuha na niya ang lahat pati na rin ang gamit sa banyo ay inilagay niya ang mga ito sa isang laundry basket. Hindi naman madami ang damit niya."Open this f*cking door!" Napapitlag siya ng marinig ang malakas na sigaw ng asawa at ang pagkatok nito na kulang na lang ay sirain ang pintuan.Nagmamadali siyang lumapit sa pintuan at binuksan iyon. Muntik pa siyang mahagip ng bigla itong itulak ng asawa."Why do you need to lock the door?" bulyaw ng kanyang asawa."Im-im sorry hindi ko na-napansin na nai-""Bullshit!" putol nito sa iba pa niyang sasabihin. Nilagpasan siya ng asawa dahilan para magpakawala siya ng isang malalim na hininga. His really mad at her. Bakit nga kasi?Nagulat na lang siya
NANG MATAPOS siyang magligpit sa kusina ay nagpahinga muna siya sandali. Hindi kasi siya sigurado kung saan umiinom ang magaling niyang asawa. Hindi na rin naman ito bumalik matapos kumuha ng dalawang bote ng alak. Tama pala ang sinabi ni Nanay Marissa na hayaan niya lang daw ang mga alak sa refrigerator dahil magagalit raw ang asawa niya kapag nawala 'yun don. Binilinan pa siyang i-refill kapag malapit ng maubos. Isaksak niya pa sa baga ng asawa lahat ng alak para maging tao. Napa-irap na lang siya sa hangin."Sana dun siya sa kwarto niya uminom," piping dasal niya.Nagdesisyon na siyang lumabas para makapag pahinga. Pero mukhang hindi umepekto ang kanyang piping dasal. Dahil ang magaling niyang asawa ay prenteng nakaupo sa sofa habang tinutungga ang hawak na beer.Dahil nakita na siya nito ay wala na siyang nagawa kung di ituloy ang pagpunta sa kanyang silid.Nakayuko siyang dumaan sa likuran nito. Ngunit ng maalala ang nais itanong ay napahinto siya saktong nasa dulo na siya ng so
MAAGA SIYANG nagising para ipaghanda ng almusal ang asawa. Kahit na hindi sila naging maayos kagabi ay kahit paano ay mas okey na 'yun kaysa sa hindi talaga sila nag-uusap. Hindi naman siya susuko na kulitin ito. Ewan niya ba basta sa kabila ng takot niya sa mga matatalim na titig ng asawa ay tila may kiliting hatid naman 'yun.Naipilig niya ang ulo ng ma-realized kung ano-ano na pumapasok sa kanyang isipan. Kahit na asawa niya pa ito ay dapat na ilugar niya muna ang sarili kung gusto niya makita ang anak.Pinagpatuloy na niya ang paghahanda at baka magising na ang mahal na hari. Dapat ipakita niya rin na hindi siya basta-basta maaapi ng asawa. At makita nito na handa siyang magbago o gawin ang lahat para lamang maging maayos sila.Bawal na martir ngayon mga 'te. Kapag ayaw na sayo, e, di layasan mo. Joke lang! Kung tayo naman ang may kasalanan. Mas makakabuti na tayo ang magpakumbaba. Natatawa siya sa sariling kalokohan. Minabuti niyang ayusin na lamang ang hapag-kainan at baka mag
NAGISING SIYA dahil sa kakaibang ingay na kanyang naririnig. Nanggagaling mula sa labas ng silid. Nakauwi na kaya ang asawa niya? Pupungas-pungas siyang tumayo upang silipin kung anong ingay 'yun at para na rin paghandaan ng makakain ang asawa. Nakatulog pala siya matapos niyang maglinis ng buong bahay. Alam niyang nagalit ang asawa sa ginawa niya kaya nga pati pagkain ay hindi na nito nagawa.Maingat ang pagpihit niya sa doorknob. Dahan-dahan rin ang mga hakbang niya at ayaw gumawa ng ingay. Napapakunot noo naman siya ng lumakas ang ingay na naririnig. At hindi siya tanga upang hindi malaman kung anong klase ng ingay 'yun. Napatakip siya ng bibig gamit ang dalawang palad ng tuluyan makarating sa living room. Nanlalaki rin ang kanyang mga mata."Oh! Yes, faster!" rinig niyang ungol ng asawa na prenteng nakaupo sa sofa at nakatingala habang nakaawang ang bibig. Halatang sarap na sarap sa ginagawa ng babae rito. Dahil ang isang babae ay nakaluhod at nagtataas-baba ang ulo nito.Ini
KULANG na lang ay ipasok na ni Pearl ang mukha sa cellphone na hawak. Kahit halos masuka siya sa nakikita ay ilang ulit niya pa ring inulit-ulit ang video. Hoping to prove that she was not the woman on the video. Pero wala! Dahil kahit saang anggulong tingnan, siyang talaga ang babae sa video. A s*x scandal video of her!Ito ba ang rason kung bakit halos isumpa na siya ng asawa. Ito ba ang dahilan na halos pandirihan siya nito. Paano niya nagawa ang bagay na 'yun? Paano niya na sikmura ang nakaka pandiring eksenang iyon.Muli na naman naglandas ang kanyang mga luha. Kanina niya pa binitawan ang cellphone ng hindi talaga niya maitatanggi siya and naroon. Ang daming katanungan nagsisimulang pumasok sa isipan niya.Siya ba talaga ang nauna?Anong dahilan para magtaksil siya?Dahil sigurado na may dahilan siya at hindi pwedeng wala. May anak sila.Paano niya nagawa ang bagay na 'yun?Napatingin si Pearl sa pader na pagitan sa kabilang silid. Naalimpungatan siya kanina at nang wala na si
NAGLILINIS sa sala si Pearl nang lumabas si Hycent mula sa kusina. Nasundan na lang niya ang asawa na hindi man lang siya tinapunan ng tingin. Napaismid na lang siya na naglakad patungo sa kusina upang iligpit ang pinagkainan nito at makakain na rin siya. Hindi niya naiwasang sumilay ang ngiti sa mga labi ng makitang halos nakalahati ng asawa ang kanyang niluto. Isa-isa na niyang sinimulan iligpit ang pinagkainan ng asawa. Nang matapos ay nag timpla siya ng gatas. Mas gusto niya kasi 'yun. Nung nandito si Nanay Marissa ay pinanggawa siya nito ng kape. Pero tinanggihan niya na ipinagtaka nito lalo na ng mag timpla siya ng gatas. Hindi raw kasi siya umiinom ng gatas. Binalewala na lang niya ang sinabi nito baka lang nagbago siya ng panlasa. Ayaw na niyang guluhin ang isip sa mga bagay na hindi naman niya alam ang sagot.Nagsimula na siyang kumain. Heavy breakfast is good. Sabi kasi ang almusal ang pinaka importante. Magana siyang kumain dahil hindi magandang sisimangot ka sa harap ng
HUMINTO SILA sa isang pintuan na may nakasulat na Vip room. Magkasalikop pa rin ang kanilang mga kamay ng asawa. "Focus to him. Don't mind mom," rinig niyang sabi nito at binitiwan na ang kanyang kamay saka nito pinihit ang door knob. "Pearl, umayos ka."Bigla siya nabalik sa sarili sa sinabi ng asawa. Nakabukas na pala ang pinto at nakaramdam siya ng hiya nang mapansin na may dalawang pares ng mga mata ang nakatingin na sa dako nila. Kaya naman mabilis siyang humakbang papasok at nilagpasan pa ang asawa.Pagpasok niya sa loob ay napansin niya agad ang isang ginang na nakaupo malapit sa hinihigaan ng anak niya. Mababakas pa rin ang kagandahan sa ginang na sa tantya niya ay nasa mahigit kwarenta na ang edad.Nalipat ang tingin niya sa may kaliwang bahagi kung nasaan may isang lalaking nakaupo sa may mahabang sofa na naroroon. Nagsalubong ang kanilang tingin at hindi nakaligtas sa kanya ang galit na rumehistro sa mga mata nito kaya mabilis niyang binawi ang tingin mula rito."Kanina ka