Kabanata 4

Nurse

"Ano? Pupunta ka ng Batanes?" Ilang ulit nang tanong saakin ni Zebia. Naisip kong sabihin manlang ang totoong lokasyong pupuntahan ko dahil nakakaramdam ako ng konsensya sa pagtatago nitong misyon ko.

"Iba talaga kapag social reseacher. Kung saan-saan nakakagala." Komento naman ni Mona at ininom ang milkshake niya.

Sa impormasyong nabasa ko. Nasa Batanes nagpapagaling si Jaxon. Doon napagpasyahang itago siya ng kanyang mga magulang. Malayo sa syudad at media, malayo sa realidad. Ayon kay tito iilang katiwalang kasambahay lang ang naroon at pati na rin ang ibang mga kasama.

Bukas ako aalis dito sa Manila, sa ngayon kailangan ko munang umaktong normal. Dahil ayokong makatunog ang mga kaibigan ko o sinuman sa misyong ito. Gusto kong isipin nila na normal lang ang gagawin kong trabaho.

Si Vaughn ang maghahatid saakin sa Batanes. Sasakay kami ng private plane nila dahil kung babyahe kami by land ay baka isang araw pa bago kami makarating doon. Napansin ko na on-hands siya sa pag-aasikaso ng punta ko roon. Minsan ko na ring narinig kay tito at sa mga kaibigan ko na para na talagang magkapatid si Jaxon at Vaughn.

"Norteng Norte ka babaita. Baka mabalitaan na lang namin na nasa Taiwan kana ha." Pabirong sambit ni Mona.

"Bahala ka diyaan Shantal. Hindi mo mababalitaan ang pagbabalik ni Jaxon. Crush mo pa naman." Sutil saakin ni Zebia. Tinignan ko siya. I'm wondering kung paano niya nalaman na ikakasal na si Jaxon or may fiancee na ito. Dahil sa nakalap kong impormasyon ay wala namang nabanggit doon.

"At kailan ako naging interesado sa lalaking 'yon, Zebia?" Natatawa kong tanong. Nakita kong tumaas ang kilay niya.

"I have scoop. Nagbabakasyon siya ngayon sa mabundok at malaparaisong lugar." Ani Zebia. Tahimik kong pinukol sa kanya ang paningin ko. Mabundok at malaparaisong lugar? It sounds like Batanes. Agad akong kinabahan sa narinig mula sa kanya.

"He's in the Switzerland according doon sa media outlet na nabasa ko" hagikgik niya. May napansin akong kakaiba ngunit winaglit ko iyon.

"Why you are pointing Shantal na may crush kay Jaxon. E ikaw nga ang laging umaalam ng mga ginagawa niya really, Zebia?" Inosenteng prangka ni Mona.

Nakita kong tumalim ang titig ni Zebia kay Mona ngunit agad din iyong nawala at napalitan ng ngisi. Tumahimik lang ako at nag-obserba sa galaw ng kaibigan.

"And sinabi mo pang may fiancee na si Jaxon? Seryoso ka ba Zeb? You sound like a fulltime stalker" dugtong ni Mona. Doon napatayo si Zeb at gamit ang galit na ekspresyon at idinuro niya si Mona.

"Shut up, Monaleighnne. Wala kang alam!" Angil niya. Tumayo na rin kami ni Ligaya upang pumagitna. Nakita kong kumunot ang mga mata ni Mona.

Ni kahit minsan, hindi kami nagkaroon ng alitan ng mga kaibigan ko. Ngunit sa estado ni Zebia ngayon, she can break that record. Alam kong may parte sa kanya ang nasaktan ni Mona, kung anuman iyon ay aalamin ko.

"Bakit ang seryoso mo? I'm just kidding, Zebiarrha" at tumayo na rin si Mona at lumapit pa.

"Monalieghnne" banta ko dahil nakita kong hindi ito papatalo.

"Did I hit the spot? Totoong stalker ka ni Jaxon? Because you are acting weird lately. Puro ka Jaxon, Zebia. You sound like an obsessed girlfriend."

"I said shut the fuck up, Mona!" Sigaw ni Zebia. Kinuha niya ang sling bag at agarang umalis sa milkshake shop. Naiwan kaming tulala sa nangyari. Bumaling ako kay Mona.

Nakita ko siyang kalamadong umupo ulit at tinuloy ang pag inom ng milkshake niya.

"Bantayan niyo iyang kaibigan natin. She's doing something stupid. Akala niya'y hindi ko nahahalata ang kawirduhang ginagawa niya."

"What is it, Mona?" Kyuryuso kong tanong. Mona and Zebia are close. Kaya kung mayroon mang mas nakakaalam ng mga gawain no Zebia, ay si Mona iyon.

Ligaya at I, are the who is closer to each other. Kaya mas kabisado ko ang ugali niya at ganoon din siya saakin

"I will tell you in time. Sa ngayon gusto ko lang siyang obserbahan. Wala pa akong sapat na ebidensya."

"We should stop talking about her. It sounds like na bina-back stab natin siya!" Katwiran ni Ligaya.

Napatango ako sa sinabi niya. Maybe we are too much today. Lalo na si Mona. She should have confronted Zebia privately.

"No. We should save Zebiarra. She's going to ruin herself, even us." Napapaos na sambit ni Mona at tumitig siya saakin nang matagal.

Saaming magkakaibigan, si Mona ay mas may malalim na pananaw sa mga bagay bagay. Marunong din siyang bumasa ng galaw ng tao. Kaya kapag siya na ang nagsasalita, alam kong may punto siya.

Napagpasyahan na naming umuwi. Dahil mag iimpake pa ako ng mga gamit. Sa problema naman kay Zebia. Sila na lang daw ang bahalang kumausap sa kanya.

Hindi ko alam pero nilagay ko rin sa maleta ko 'yong red dress na suot ko noong graduation namin. Ito ang unang napuri Jaxon noong nakita niya ako sa swing. Naisip ko na makatulong ito sa paggaling niya pero hindi ko pa naisip kung paano ito gamitin.

Hinatid ako ni tito sa mansyon ni Vaughn kung saan ay may helipad silang sarili at doon kami magmumula papunta sa Batanes. Seryosong nag-uusap sina tito at Vaughn sa malayo, habang ako naman ay tahimik na binabasa ang mga kailangan kong gawin sa oras na makatapak ako sa lupain ng mansyon ng mga Laxamana.

"Handa ka na ba, Shantal?" Tahimik na tanong ni Vaughn at tinignan akong maigi. Nakasuot siya ng puting polo shirt at itim na jeans. Mukhang gagala lang siya kung saan. Habang ako ay nakasuot ng itim na top at jeans. Pinatungan ko ito rin ito ng itim na leather jacket at puting skecher shoes.

"Wala akong ibang pagpipilian kundi maging handa, Sir Vaughn." Sagot ko. Nakita kong ngumisi siya at pinasadahan ang suot ko.

"Magpaalam kana diyaan sa mga damit mong purong itim. Hindi mo na' yan magagamit" prangkan iyang hayag at masungit akong tinignan pati ang suot ko. Tinaasan ko siyan ng kilay at binigay ang buong atensyon sa kaniya.

"Ano pong pinagsasabi niyo sir?"

"Malalaman mo kapag nadoon na tayo. Hindi ka manlang sinabihan ng tito mo sa trabahong gagawin mo?" Kunot noo ko siyang tinignan. Ang alam ko ay tutulungan kong magrecover si Jaxon at trabaho kong protektahan siya.

Umiling ako bilang sagot. Hindi na siya umimik at hindi na ako pinansin nang magsimula nang umandar ang eroplano. Buong byahe ay inisip ko ang sinabi ni Vaughn saakin. Bakit hindi ko na magagamit ang mga itim kong damit? Anong trabaho ba talaga ang naghihintay saakin sa Batanes?

"Ansakit sa mata!" Bulalas kong nang makababa kami sa mismong mansyon nang mga Laxamana. Isang oras at forty-five minutes ang naging byahe namin. Kaya naman ang bumaba kami ay para akong nasilaw sa sikat ng araw rito sa Batanes.

Alas kwatro na nang makarating kami sa mismong mansyon, dahil kinailangan naming sumakay ng SUV pagkababa namin sa helipad nila Vaughn dito sa Batanes. Sabi ay hindi pwedeng dumiretso kami sa mansyon ng mga Laxama na naka private plane, baka matunton ng medya o kaya makyuryuso ang mga tao.

Nasa tuktok ng Basco Hill ang isa sa mga mansyon ng Laxamana, mula sa bayan ay mahigit forty five minutes ang byahe papunta rito. Masasabi kong parang nasa paraiso ako. Mangasulngasul na tubig dagat, luntiang bulubundukin at ang preskong panghapong hangin dito sa Norte.

Bumukas ang higanteng gate nang makita ang SUV na sinasakyan namin. Nakita kong nakahilera ang limang kasambahay at nasa mahigit benteng security guards. Ang fountain na nasa gitna ng mansyon ay agaw pansin, napapalibutan ito ng pula at puting rosas. May mga naglalakihang apat na fire fly tree . Puro napupuno ang paligid ng mga halaman at sa kanang ibabang bahagi naman makikita ang asul na karagatan.

Nang makababa kami ay nakita ko ang limang tao na nag-aabang saamin sa labas ng mansyon. Agad na lumapit si Vaughn sa kanila ay nagmano sa dalawang nakakatanda at tinapik ang tatlong taong mas bata sa kaniya.

"Tita, she's here. The one that your are referring" ani Vaughn at iginaya ako. Napatikhim ako nang wala sa oras. Malamig ang titig saaakin ng babaeng sinabihan ng tita ni Vaughn pati na rin ang mga kasama niyang nakatayo.

"Good afternoon. I'm Shantal Alleiah Magnayon. The one that you hired for taking care of Mr. Jaxon Laxamana." Pormal kong pagpapakilala.

"Enough with the introductions, nakita na namin ang resume mo. Also Vaughn here did private investigation about you. So no need to do that." Pormal na hayag ng lalaking katabi ng babaeng malamig at titig saakin.

"Shantal, sila ang pamilya ni Jaxon. Tita Felicia, tito Jacinto Jaxon's aunt and uncle. The second sibling, Jayden, Jessica and their youngest son, Johan." Pagpapakilala ni Vaugh sa kanila. Magkakamukha ang mga lalaking Laxamana lalong lalo na si Jaxon at ang papa nito. Para silang carbon copy.

"Is she the nurse you are talking about kuya, Vaughn?" Kulit na tanong ni Johan at nilapitan pa ako.Tantya ko'y nasa seven years old pa lang ang batang ito. Nurse? Hindi ako nurse! Ang alam kong trabaho ko ay tulungan si Jaxon sa pagrerecover niya! Pwede pa iyong maging bodyguard niya, pero nurse? Anong alam ko sa mga ginagawa nila?!

"Yes, Johan. So better be good to her, 'kay?" Malambing na sagot ni Vaughn.

"She looks like a special agent. The aura she gaves ba" kumento ni Jessica. Nakita kong pinandilatan siya ng mata ni Mrs. Laxamana.

"Tama na 'yan. Pumasok na tayo sa loob at marami kang kailangang malaman kung paano i-handle si Jaxon. I heard kakagraduate mo lang and kakapasa sa board exams. You have a long way to go, hija." Pormal na saad ni Ms. Felicia at isa-isa na kaming pumasok sa loob.

"I told you. Hindi mo na kailangan ang mga damit mong itim. You will be a nurse for 370 days, Shantie" bulong saakin ni Vaughn pinadilatan ko siya ng mata at inismiran. Humalakhak siya nang mahina at pinisil ang pisngi ko.

Bago ako makapasok sa engrandeng double doors ay halos matumba ako sa kinatatayuan ko nang makitang nakatayo si Jaxon sa glass window habang nakatingin sa banda namin ni Vaughn kanina. May hawak siyang baston at parang malayo ang iniisip. Magiging nurse niya ba talaga ako?