Chapter 37

MOS: CHAPTER 37

GABRIELLA POV

TUMAKAS LANG AKO dahil sigurado akong pag nalaman 'to ni Titus ay magagalit iyon sa 'kin. Sinundo ako ni Hunt roon. Naka hoodie ako at itim na pants, cap narin at mask para hindi nila ako makilala.

Kanina pa kami nakapark rito sa madilim na bahagi ng kagubatan. May isang lalaki silang hila hila bago nila ito tinulak at binugbog.

"Hindi ba natin tutulungan yung lalaki?" tukoy ko d'on sa binugbog.

"Mamaya," sagot niya at sinuot ang mask at cap. "Ako ang tutulong d'on sa lalaki. Dito kalang."

"Pero—"

"Wag ng matigas ang ulo," matigas na sabi niya bago lumabas ng kotse.

Anong silbi ng pagsama niya sa 'kin rito kung wala naman pala akong gagawin?

Kita ko mula rito ang mabilis na paggalaw ng mga anino nila. Nakikipaglaban si Hunt sa tatlong lalaki. Pero yung isa nakatakbo.

Agad akong lumabas ng kotse at sinundan ang lalaki. Ngunit hanggang sa makalayo na kami ay nawala na agad siya sa paningin ko.

"What the fudge! Diba ang sabi ko! Wag kang lumabas ng kotse?!