My first kiss.
Napatulala nalang ako habang nakahawak saking mga labi. I can't believe it, he just stole my first kiss! Sa isang iglap nawala ang ilang taon kong inaalagaan na first kiss. Sa isang iglap nawala yung panaginip ko na ang first true love ko ang bibigyan ko ng first kiss ko.
He waved his hand in front of me at natauhan naman ako. It's lunch break right now pero di ako nakaramdam nang gutom dahil sa gulat.
"You seem shocked, masarap ba?" natatawa nyang sabi.
What a jerk.
"How dare you kiss me!" Inuubos talaga ng goon na to ang pasensya ko.
Ano bang ginawa kong kasalanan para parusahan nang ganito. Buong araw kong makikita ang mukha nya dahil classmates kami, araw-araw ding masisira ang buhay ko!
"How dare you accuse me?" tinuro nya pa ang sarili nya.
What the fuck? Sya pa ngayon ang pavictim.
"So are you telling me na kasalanan ko pa na n*******n kita? You just stole my first damn kiss!" literal na nag uusok na ngayon ang ilong at tainga ko.
"Oh, so that's the reason why your so mad because I stole your first precious kiss," he said without an ounce of interest. "You're like a child nagging because your first kiss just vanished in front of your eyes."
I clench my fists till it turned white. Sumusobra na talaga ang goon nato.
"First of all Ms. Fuentes, it is an accident di ko naman alam na bigla kang lilingon sakin, at nakapalumbaba naman ako dahil inaantok ako at pilit akong nagtatago sa likod mo, it is all an accident Ms. Fuentes so stop whining like a pussy." he nonchalantly said and after that he just walked away. Yan na ata ang pinakahaba niyang nasabi sa tanang buhay nya.
Napatulala naman ako ng ilang segundo di parin nagsisink in sakin ang mga nangyari ngayon. It have been half of the day pero parang pagod nako dahil andami nang nangyari dahil sa goon na yun.
Since I've meet that goon nagkanda letche-letche na ang buhay ko. I need to distance myself to him.
Agad akong nagpunta sa cafeteria para kumain ng lunch, but the cafeteria is now crowded ang tagal ko kasing bumaba. Wala nang mauupuan at di ko rin makita si Zel—my bestfriend for five years.
I'm an introverted person but that doesn't mean na wala akong friend kahit man lang isa. After roaming my eyes, I decided na bumili nalang ng pagkain at sa ibang lugar nalang kumain.
Habang bitbit ang nabili kong pagkain, naghahanap ako ng lugar na pwedeng pagkainan ng matiwasay. Library? Obviously di pwedeng kumain. Lab? Obviously may chemicals dun baka mahaluan ang pagkain ko at mauna na ako sa langit. Classroom? Classroom! I think may bakanteng mga classroom sa abandonadong building kaya agad akong nagtungo doon.
Agad akong kumuha ng upuan na sa tingin ko ay maayos pa, tambakan kasi to ng mga sirang upuan.
"Finally, the peace I've wanted," I exclaimed.
Akmang isusubo ko ang kutsara nang may marinig akong kaluskos. I don't really get scared of ghost so I immediately headed to the noise.
Hinawi ko ang ibang mga upuan at nagulat ako ng biglang may lumabas na buntot. Buntot? Pero parang di sa daga, agad ko namang hinila ito. Isang hamster!
"Akala ko kung ano na, ikaw lang pala!" pagkausap ko sa hamster na hawak ko habang bumabalik ako sa pwesto ko kanina. I think I'm gonna take care of this hamster tutal it's cute naman.
"You're kinda familiar, parang nakita na kita dati," pilit kong inisip kung saan ko siya nakita.
"Discipline office!" sigaw ko nang maalala ito. The hamster just made some noise as if it's agreeing with what I said.
Akmang susubo na ulit ako nang may marinig na naman akong ingay, this time, taong nag uusap. I kept on contemplating kung uunahin ko ba yung pagkain ko o yung chismis but I decided to choose the former.
Akmang susubo ulit ako pero narinig ko ulit ang usapan nila dahilan para sumuko na ako sa kuryosidad ko.
Nilapitan ko kung saan nanggaling ang boses nila at dahil malakas naman pandinig ko lalo na't may chismis agad ko namang natagpuan kung saan sila nag uusap—malapit sa hagdan.
"Can't we go back to the way we used to be?" naiiyak na sabi ni Avianna—the campus princess, the star of the university, ika nga nila.
Everyone knows her at madaming lalaki ang humahabol sa kanya. Saying she's beautiful is an understatement—she's a goddess, well yun ang sabi nila. Wala naman akong pake sa kung sino yung sikat sa university.
Ngunit ang malaking pinagtataka ko ay bakit nya kilala si goon and what did she mean by go back? Do they had their past, I mean naging sila noon?!
Oh my god! This is a big scoop for the university!
Pero pano sila nagkakilala diba transferee palang si goon? Or that's what I think kasi di ko naman siya kilala talaga.
Until now I don't know the name of that goon, not that I'm interested.
"I don't want to," he coldly said, akmang tatalikuran na nya pero hinawakan siya ni Avianna sa pulsohan.
"Why? Tell me why! May iba na ba?" umiiyak na sabi ni Avianna.
Napahawak nalang ako saking bibig. I can't believe it. Why is she so desperate for that goon? She's a goddess, she shouldn't settle for less!
"Why do you need to know? You don't have the right to—"
"—Ahh!" hiyaw ko nang kagatin ako ng hamster na hawak ko, agad kong tinakpan ang bibig ko na may nanlalaking mata.
Nakalimutan ko na dala-dala ko pala to! Napapikit nalang ako sa inis.
"Wait here. I'm gonna check that out." narinig kong sabi ni goon.
I heard that his footsteps is going to my direction kaya agad akong tumakbo sa di mawaring direksyon. He mustn't know that it was me or else it's gonna be the death of me.
Hinihingal nako sa pagtakbo kaya napahilig nalang ako sa pader habang habol ang hininga ko. Chineck ko pa ang likod ko kung nasundan nya ko pero buti nalang wala.
Akmang aalis nako dun nang may kamay na biglaang tumukod sa pader na nasa gilid ko dahilan para magulat muli ako at mapahawak sa dibdib ko.
"Umm, excuse me, nagmamadali kasi ako, can you please move your arm?" nagmamadali kong sabi.
"Really?" tanong ng isang napakapamilyar na boses at agad akong nag-angat ng tingin.
In my horror, I saw goon.
Napalunok ako. Akmang tatakbo ako sa kabilang side nang hinampas na naman nya ang isa nyang kamay sa pader, making me shiver in shock.
Nakakulong na ako ngayon at wala nang lusot, pinagpapawisan na ang kamay kong nakahawak sa hamster.
"Are you done eavesdropping us?" tanong nya sa isang seryoso na tuno.
"O-obviously," I made my voice braver but I didn't succeed kasi bigla akong nautal.
I can't look at him in the eyes. Parang ramdam ko yung init nang titig niya, he's boring holes onto my goddamn body. Damn, ano ba tong gulong napasukan ko.
"Damn!" napapikit ako sa biglaan nyang pagsigaw. Napasuklay sya sa kanyang buhok dahil sa inis. Bahagya pa akong natulala sa kagwapohan niya but I immediately snap out of reality.
"I'm sorry goon di na mauulit." Nakayuko kong sabi.
"What?!" inis nyang tanong.
"I said I'm so—"
"—What did you call me?!" napahawak ako sa aking bibig.
Dun ko lang napagtanto na tinawag ko pala syang goon! Dapat ko na talagang lagyan ng preno ang bibig ko!
"G-goon." Kinakabahan nako. Natapakan ko ata ang buntot ng leon.
"How dare you call me a goon," Inilapit nya ang kanyang mukha. Napalunok nalang ako habang nakatitig sa kanyang mga mata.
"I-I don't know your n-name." nauutal kong sagot.
Inilapit nya pa ang kanyang mukha, I moved my head backwards until it hit the wall. Wala na akong kawala. It's only one inch away from my face! Kahit sinong taong makakita samin ay aakalaing naghahalikan kami!
"But that doesn't mean you will call me a goon, ang gwapo ko para lang maging isang goon."
Di nako nagsalita dahil pakiramdam ko konting galaw ko lang ay maghahalikan na kami. He stole my first kiss and that doesn't mean na pwede din nyang kunin ang second kiss ko, nakakadalawa na sya ngayong araw na to kung ganon.
Nang mapagtanto nyang wala akong balak sumagot, inilayo na nya ang kanyang mukha sa akin. Napahinga naman ako ng maluwag, parang nawawalan ako ng hangin kapag nakikipagtitigan sa isang leon na goon.
I want to scoff in front of his face pero sa sitwasyon na ito alam kong mas may benefit siya. I'm dumb if I would fight him head-on knowing that my odds are weak.
"Xionus."
"What?"
"My name is Xionus Zheix Montenegro. Put that inside your small brain," he said as he turned his back against me tsaka naglakad papalayo
Parang may kung anong sumibol sa aking puso nang malaman ang pangalan nya. What is that? I don't really know. At sa isang iglap nakalimutan ko na nagugutom pala ako.
––
Klareynah
Maaga akong naglakad papuntang university, sawang sawa nakong makinig sa walang katapusang sermon ng tita ko, tinalo niya pa ang pari sa sobrang haba ng sermon.Habang papalapit ako sa school mas dumadami ang estudyante at napapansin ko na nakatitig silang lahat sakin, as in silang lahat talaga, may mga nagbubulungan pa.Bigla naman akong nagtaka. May dumi ba sa mukha ko? Di naman ako sikat sa university kaya nakakapanibago talaga."Yums!" hinihingal na lumapit sakin si Zel."Bakit parang ang weird ng mga tao ngayon, kung makatitig sila sakin para akong artistang may issue." bulong kong sabi kay Zel.She's Zelenaire Sphire Serquencio my one and only bestfriend. Siya ang palaging updated sa mga issue—kagaya nalang ngayon at palagi niya itong chinichika sa akin.I don't scroll often on social media kaya wala akong alam sa mga nangyayari while she's the latter, her life revolves around social media, she often posts selfies, updates, and such.Maganda din naman siya. She have that small f
It's already lunch time and half of the day pero pagod na pagod na ako. All the time naprapraning na ako at ni isang lecture ng prof walang pumasok sa isip ko.But as time pass by wala namang nangpraprank maliban kaninang umaga at wala namang nangthrethreat ng buhay ko, maliban nalang sa death glares ng mga fan girls ni goon kuno.Napabuntong hininga lang ako habang nakapalumbabang nakatitig sa pagkaing nasa harap ko."It's the 100th time you sighed, Yums," sabi ni Zel sabay paikot ng kanyang mata.Magkasama kami ngayon sa cafeteria dahil maaga silang pinalabas ng prof nila, first time ata na maagang nagpadismis ang prof nila."You're just exaggerating," walang gana kong sabi."Why don't you just eat your food, pinaghihintay mo ang grasya, baka takbuhan ka." Napatingin ako sa kanya."Di naman ako ganun ka sutil na bata para parusahan ako ng ganito." Tukoy ko sa mga nangyayari, parang sumpa ang mga nagdaang araw at isa lang ang nakikita kong dahilan kung bakit, si Xionus.Simula nung m
Sa wakas weekend na din. It's been a hell week, a literal hell for me. Ilang araw na pero di pa din humuhupa ang nasabing issue. Araw-araw ata akong natutuliro, baka may harina na naman, baka may balde na nang tubig ang mahulog sa taas, baka batuhin ako ng itlog, ganyan ang mga iniisip ko. Sasabog na ata ang utak ko kakaisip kung kailan pa huhupa ang isyung ito. Ilang araw na ding hindi ko nakikita si Xionus. Simula nung nagleak ang picture naming dalawa, di ko na siya nakitang muli, nawala na lang siya na parang bula. Panalangin ko na sana di na siya bumalik pa para hindi na magulo ang buhay ko. Nagtratrabaho ako ngayon sa coffee shop para naman magkaroon ako ng kahit kakaunting ipon para sa sarili ko. I can't just depend on the money my tito gave me, kailangan ko ding magsumikap para maghanap ng sariling pera. Ilang minuto nalang matatapos na ang shift ko. Di naman nagkulang sa binigay na pera si tito pero plano kong maging independent. Ulilang bata nako at kapag mawawala ang s
Nakarating na kami sa amusement park at agad namang nagningning ang mata ko, like it's my first time being here. Amusement parks really excites me, I don't know why. Para nakong bata kung makangiti, but I'm still a teenager wala namang masama dun.I could also see the gigantic rides, the ferocious scream of the crowd riding those rides, the cries of a child as he beg his mother, the happy smiles of a family.Despite the crowd, I can't feel an ounce of anxiety inside me. It's as if I'm floating with the amount of joy I felt inside my heart.May nakita akong stall na may stuff toy na unicorn. Unicorn, my favorite! Para akong bata nagtalon-talon nang makita ito.And with pleading eyes, I asked him."Could you get that unicorn stuffed toy?""Sure," he agreed and smiled.Ginulo muna niya ang aking buhok bago siya nagsimulang pumwesto para matira niya yung mga lobo. In order to get a price dapat makaputok ka ng tatlong lobo with the use of five darts.Napapalakpak ako nang kauna-unahan niya
Weekends have come to an end.Gustuhin ko mang matulog nang matulog, hindi pwede dahil kailangan ko nang pumasok sa university.Kaya matamlay akong naglalakad ngayon papuntang campus. Kung pwede lang lumiban nang kahit isang araw, kaso mapapagalitan ako ni tito at masesermonan ni tita at baka ito ang magiging dahilan para palayasin nila ako sa kanilang puder.Napabuntong hininga nalang ako.Pagkapasok ko sa gate, my body move on its own and hide behind the wall when I saw Khael walking. Di ko alam bakit pero nahihiya ako sa kanya.Naalala ko na naman ang nangyari at pinamulahan ng mukha. Bakit ba kasi kada mahihimatay ako siya yung makakasagip sakin?Ilang beses siyang nagpalinga-linga na parang may hinahanap. Ako ba ang hinahanap nya? Di naman siguro.Naglakad ako papalapit, ginawa ko pang pantapik ang bag ko."Yumi!" Bahagya akong napatalon nang tawagin niya ang pangalan ko.Napapikit nalang ako sabay nakangiting bumaling sakanya. I know my smile is so fake but I don't care anymore.
Days had passed na walang masyadong nangyari.Just regular classes, Part time job, lunch with Khael and Zel—and as time pass by napansin ko ang awkward atmosphere na pumapaloob sa kanilang dalawa.There fights are so petty. Kahit piso pag aawayan nila, ganun sila kalala at wala na akong ibang magawa kundi ang mapasapo sa aking noo.I don't know what happen to the both of them. Zel didn't tell me what happened that time, ang sabi lang niya ay 'I will tell you at the right time,' at malay ko ba kung kailan yung right time na yun.For the past few days, Xionus is unexpectedly quiet to the point that it's giving me goosebumps.But I should be happy dahil sa wakas tumahimik na din ang nagsimula ng salot sa buhay ko. But half of me is afraid, baka may plinaplanong siyang ambush, knowing that he's a goon.This day is also a normal day. Some subjects have exams but I just ace it like a piece of cake.Naglalakad ako ngayon sa hallway dala-dala ang sangkatutak na libro, pinahatid kasi ng prof n
Nakatulala akong naglalakad papunta sa classroom. My mind was still on the clouds and I felt so light like a feather dancing with the wind. Gusto ko nalang matulog nang napakahaba, yung sa sobrang haba, ayoko nang magising pa. Life is full of sacrifices and choices. In every move, you choose and sacrifice the latter. You cannot be successful without sacrificing the one that really has a big part in your heart, that part would just be a burden and hinder. But the thing is, di ko alam kung anong isasakripisyo ko o kung kailangan ba talagang magsakripisyo. I can't help but sigh. I don't really know what to do about this. I hate this. I hate choosing from the choices as if I'm discarding those things I didn't choose. To follow what Xionus said about distancing myself to Khael or to decline his warning and be with Khael at masasaktan si Zel. If I would choose the latter masasaktan ang best friend ko but if I choose the former masasaktan si Khael. But I don't want to hurt Khael because
I look at the sky. It seems gloomy kaya nagmadali akong pumunta sa bahay. Nagulat ako nang bumungad sa akin ang mga gamit ko sa labas ng bahay. "Ano pong nangyari bakit nasa labas yung mga gamit ko?" tanong ko kay tita nang makita siya sa labas na nakahawak sa may bewang niya. "Oh, nandito ka na pala. Kunin mo na tong mga gamit mo kung ayaw mong sunugin ko ito!" tita shouted. Tumulong na din siya sa pagkuha ng gamit ko habang si tito ay nakatayo lang. "T-Tita, t-tito, what happened? Bakit nasa labas ang g-gamit ko?" nauutal kong tanong. "You really disappointed me, Yumi. For all the years na nanatili ka sa puder namin, why now? Pinalaki naman kita ng maayos,. Saan ako—kami nagkulang?" "W-what are you talking about t-tito?" Ginawa ko ang lahat para pigilan ang pagtulo ng luha ko at panginginig ng boses ko. Wala naman akong ginawang mali!—gustong-gusto ko itong isigaw. "Oh, Yumi! Ako na ang naghanda ng gamit mo sa labas, you should be thankful! May pambayad ka naman siguro para s