“MARIUS DE LA VEGA, JR.”

NAKITA kong mabilis na nag-ulap ang mga mata ni Lana habang pinagmamasdan ang mukha ng anak ko. Hanggang nang sa kalaunan ay hindi na rin niya napigilan ang sariling mapaiyak. At alam ko kung para saan at para kanino ang mga luhang iyon. Walang iba kundi kay Marius. Maging sa nasira naming pagsasama.

“You look so much like your father,” ani Lana na umakmang kukunin si MJ.

Ibinigay ko kay Lana ang kung tutuusin ay pamangkin na rin nito dahil asawa ito ng kapatid ko. Agad niyang hinalikan sa pisngi si MJ at pagkatapos ay mahigpit na niyakap. Ilang sandali pa at isang maliit na tinig ang narinig kong tumawag sa pangalan ko. Sa puntong iyon ay ako naman ang nag-init ang sulok ng mga mata. Si Andrea, at mas malaki na ito kumpara nung huli kong makita.

“Where have you been? I missed you,” anitong mahigpit na yumakap sa akin nang yukuin ko ito para halikan sa pisngi.

“I’m sorry, sweetheart,” iyon lang ang nasabi ko na sa tingin ko ay safe.

“You know, palagi kang tinatanong sa akin ni Tito Ma