“Gumawa pa kayo ng ibang design; simple pero eleganteng tingnan. Hindi mananalo sa bidding ang mga design na ‘to. At inaasahan ko na matatapos ninyo ang lahat ng ‘yun bago dumating ang deadline.” Matigas na utos ni Alexander sa kanyang mga empleyado, walang gana na ibinaba sa ibabaw ng kanyang lamesa ang folder na hawak nito na naglalaman ng mga iba’t-ibang design para sa bagong project ng Aragon Real estate na ilalaban nila sa isang bidding upang makakuha ng mas maraming kliyente. “Why didn't you choose this design? I love the color, and the design is good.” Suhestiyon ni Esmeralda habang hawak nito ang isang papel na may drawing na isang building. Umikot ang mga mata ni Alexander na para bang naiinis na sa kanyang tiyahin. Dahil ang klase ng pagpili nito ng mga design ay bumabase sa marangyang istilo na batid naman ni Alexander na para lang sa mga high class personality. He knows the majority ng mamamayan sa bansa ay mga taong simple ang pamumuhay kaya hindi naaangkop ang mga desi
Mula sa tapat ng Smith International Communication Company ay humimpil ang mamahaling sasakyan ng mag-asawang Esmeralda at Lucio. Pagkababâ ng sasakyan ay nakangiti na pinagmasdan ni Esmeralda ang matayog na gusali sa kanyang harapan. Ang kumpanyang ito ay naghuhumiyaw sa kapangyarihan,at karangyaan dahil sa pader nito na gawa sa salamin. Kilala ito sa pinakamalaking kumpanya sa buong bansa at ilang dekada ng namamayagpag. “Nakikita mo kung gaano kayaman ang mga Smith, Sweetheart? Ang gusali na nasa ating harapan ay isa lamang sa mga branch ng kanilang kumpanya na naka-base sa Europe.” Matinding paghanga ang lumarawan sa mukha ng asawa niyang si Lucio habang marahan itong tumatango. “Sadya palang nakakamangha ang yaman ng pamilyang ‘yan, Sweetheart.” Komento ni Lucio habang nakamasid din sa higanteng gusali. “Don’t worry, Sweetheart, dahil darating ang panahon na magkakaroon din tayo ng sariling kumpanya na katulad ng nasa ating harapan.” Tila nangangarap na wika ni Esmeralda n
“Mom, are you sure that you don’t want to go with us?” Naglalambing na tanong ni Patricia sa kanyang ina, lumapit siya dito at humalik sa pisngi nito. “Pasensya ka na Iha, alam mo namang busy kami ng daddy mo dahil sa bagong kumpanya natin. Sinisimulan na kasi ang project na ‘to kaya hindi namin ito magawang iwan. Alam mo naman kung ilang milyon ang inilaan ko sa proyektong ito.” Ani ni Esmeralda na hindi man lang nilingon ang anak at nanatiling nakatutok ang mga mata nito sa screen ng kanyang laptop. Maging ang kanyang ama ay abala din sa sarili nitong laptop, isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ni Patricia bago malungkot na ngumiti. “Don’t worry, Mom, kapag isa ako sa napili ng mga bigating sponsor ay ilalaan ko sa kumpanya ang kikitain ko dito upang mas lumago pa ang ating mga negosyo. Dahil sa tinuran ng kanyang anak ay nakangiti na hinarap ito ni Esmeralda. “Galingan mo anak, dahil para sayo din naman ang lahat ng pagsusumikap namin ng daddy mo.” Humalik na si Patri
Halos mapuno ng mga taong nagmula sa iba’t-ibang panig ng mundo ang buong venue ng Opulent Space With Grand Architecture sa Paris. Hindi maikakaila ang matinding kasiyahan at pananabik sa mukha ng mga taong nagmula pa sa iba’t-ibang bansa upang masaksihan ang pinakamalaking event ng world’s largest fashion group. Mula sa mahabang stage na nasa gitna ng bulwagan ay agaw pansin ang simple ngunit engrandi na pagkakaayos nito. Dahil dito irarampa ng mga sikat na modelo ang mga gown na halos milyon ang halaga. Ilang sandali pa ay tumahimik ang lahat ng magsimulang pumailanlang sa buong paligid ang boses ng emcee. Kasabay nito ang isang musika na naghahatid ng matinding excitement sa pakiramdam ng bawat isa. Habang isa-isang ipinakilala ng tagapagsalita ang mga tanyag na kumpanya na siyang sponsored ng event na ito ay kasalukuyang naghahanda ang lahat ng mga modelo sa loob ng kanilang mga dressing room.“This is it, good luck, Patricia, kailangan makuha natin ang atensyon ng lahat, para ma
“That’s my girl.” -Alexander “Wow! Hindi ba’t ang ibig sabihin ng pregnant eh buntis?” “Oh, come on, don’t fool us. Oh, sorry, nakalimutan ko na taga bundok ka nga pala, kaya I’m sure hindi mo nauunawaan ang salitang english.”- Patricia “Hindi ako makakapayag na ang isang mangmang na katulad mo ang magpapakasasâ sa yaman ng pamilya ko.”- Esmeralda “I can’t believe this, sa isang iglap ay nagawa kaming pabagsakin ng inosenteng mukha na ‘to?” -Alexander Ilan lamang ito sa mga alaalang tumatak sa utak ko na nagdudulot ng matinding kasawian sa puso ko. Kung noong una ay hindi ko lubos na nauunawaan ang mga salitang ibinabato nila sa akin ngayon ay malinaw pa sa sikat ng araw ang lahat ng mga pang-aalipusta nila sa pagkatao ko. Wala akong kaalam-alam na harapan na pala nila akong dinudurog dahil sa pagiging mangmang ko. “Of course, Alexander, ang mangmang at illiterate na ito na may inosenteng mukha ang siyang dudurog sa inyo.” Anya ng isang mapanganib na tinig mula sa aking
Patricia’s Point of view “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa nangyari kahapon sa fashion show. Aminado naman ako na mali talaga ang ginawa ko. Nagpadala ako sa galit na nararamdaman ko kaya nakalimutan ko na nasa ibabaw kami ng entablado at nasa harap pa mismo ng maraming tao. Maghapon na akong nagkukulong dito sa loob ng aking silid. Hindi ko magawang lumabas ng bahay dahil sa matinding kahihiyan. Mabilis na kumalat sa social media ang nangyaring eksena sa pagitan namin ng babaeng taga bundok na ‘yun. Ngayon ay masama ang tingin ng lahat sa akin, at kung ano-anong masasakit na salita ang ibinabato nila sa akin. Kaya hindi ko rin mabuksan ang lahat ng online account ko dahil baka hindi ko mapigilan ang aking sarili at mapatulan ko lang ang mga taong kumakastigo sa akin. Nanginginig ang kamay na dumukot ako ng isang stick ng sigarilyo upang kahit papaano ay humupa ang tensyon nararamdaman ko. Hithit, buga ang aking ginawa habang nakatayo sa terasa ng ginagamit kong silid. W
Pagkatapos na isarado ni Mr. Jones ang zipper ng kanyang pantalon ay tinalikuran na nito ang nakahubad na si Patricia. Sinubukang makatayo ng dalaga kahit na alumpihit na ang kanyang pakiramdam. Para siyang binugbog dahil masakit ang kanyang buong katawan, hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na ganito kalibog ang lalaking ito. Ngunit, imbes na magalit ay isang matamis na ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi. “He’s right, sa oras na matikman ko ang malaki niyang kargada ay siguradong hahanap-hanapin ko ito.” Anya ng malanding tinig mula sa isipan ni Patricia. Hubo’t-hubad na bumangon siya at walang pakialam na tumayo, ngunit nagtaka siya kung bakit naudlot ang paglabas si Mr. Jones sa pintuan. Bukas naman ang pinto ngunit nanatili lang ito sa kanyang kinatatayuan habang hawak pa rin ng kamay nito ang doorknob. Ang mga tanong sa isip ni Patricia ay nabigyan ng kasagutan ng humakbang paatras si Mr. Jones at siya namang pag-abante ni Samantha papasok sa loob ng silid. Ang
“Excuse me, Ma’am, meron pong dumating na liham mula sa pamilyang Smith.” Natigil sa kanyang ginagawa si Gracia at mabilis pa sa alas kwatro na nag-angat ito ng mukha nang marinig niya ang pangalang Smith. Labis na pagtataka ang rumehistro sa mukha ni Gracia dahil ito ang unang pagkakataon na nakipag-ugnayan sa kanya ang pamilyang Smith. May pagmamadali na tinanggap niya ang liham saka mabilis na binuksan ito at binasa ang nakasulat sa papel. Nanlaki ang mga mata ni Gracia dahil sa labis na pagkabilgla, kasunod nun ay ang pagkitaw ng isang magandang ngiti sa kanyang mga labi. Hindi siya makapaniwala na binago ang venue ng okasyon para sa ika dalawampu't tatlong kaarawan ng anak nitong si Hareth Smith. At ngayon ang mas gumimbal sa kanya ay sa mismong hotel niya gaganapin ang mahalagang okasyon. “Oh my ghosh! I can’t believe this! Madali ka, abisuhan mo ang lahat para sa isang agarang meeting. Kailangang maghanda ng Bazir hotel para sa pinakamalaking event na ito. May tatlong araw