Chapter 23

Pinilit kong lumabas ng restaurant, kahit hinang-hina ako dahil sa labis na panginginig ng aking katawan. Pumasok ako sa sasakyan. Nagpunas ng luha bago kinibo ang driver na tahimik at naghihintay na magsalita ako.

"Tara na po, Manong..."

"Sa airport po, Ma'am?"

"Basta mag-drive ka lang po..."

Think, Myla. Focus. Focus.

Limang minuto ang lumipas bago ko napagpasyahang tawagan ang aking kaibigan. Ang tagal pa bago nito sinagot ang tawag ko.

"Oh, friend..."

Tumikhim ako at suminghap.

Bumuntong hininga naman siya. Wala pa man akong sinasabi pero tila alam na niya. Ganoon siya. Kaya alam kong mahal na mahal niya ako. Isa siyang totoong kaibigan.

"Hindi kita susumbatan. Pero kung buo na ang pasya mo, susunduin kita. I'll text you the other details."

Binaba na niya ang tawag.

"Manong, itabi mo po sa gilid."

"Po?" Nataranta si Manong at hindi agad sinunod ang utos ko.

"Sa tabi na lang po." Pero kalaunan sinunod naman niya ako.

Tinulungan niya akong na ibaba ang dalawang maleta ko