TAYO NA LANG ULIT 2

Matapos naming magsampay ni Nanay nagpahinga muna ako saglit. Madami pang gagawin kaya saglit lang ang pahinga ko. Si Nanay ay hinayaan ko na munang matulog dahil baka lumala pa ang nararamdaman niya.

Habang nakahiga sa duyan dito sa labas ng bahay ay hindi mo maiwasang isipin ang kalagayan namin. Naiiyak na naman tuloy ako.

Paano kaya kami makakaahon sa hirap? Sobrang ilap ng pera dito. Kahit ano'ng pagsusumikap ang gawin mo, parang wala din. Kakarampot na nga lang ang kinikita namin, may malas pang dumagdag. Sa kakarampot na kita, pagkakasyahin na namin doon ang pambili ng bigas at kaunting ulam.

Kailan kaya kami suswertehin sa buhay? Diyos ko, tulungan mo po kami. O kahit malusog na pangangatawan na lang po para sa Nanay ko. At sana din po magbago na si Tiyong, pero ewan ko kung may pag-asa pa siyang magbago. Pakiramdam ko kasi ay palala siya nang palala. Kung hindi ko lang iniisip si Nanay, baka matagal na akong naglayas talaga kahit hindi ko din alam kung saan magpunta.

Ewan k