Kabanata 118

MIKAY

"Natutulog na siya. Ikaw, hindi ka pa ba aalis?"

Tinabihan ko siya na nakatayo sa may balkonahe. Akala ko naman umalis na siya kanina dahil bigla siyang nawala eh.

Hindi naman gano'n kasama ang ugali ko para balewalain ang kaarawan niya. Kahit gaano ko naman siya kaayaw, kahit gaano man ako kagalit sa kaniya... may parte pa rin sa puso ko na... hays! Ano na naman ba itong sinasabi ko?

"Salamat."

Saglit akong napatigil nang makita ko ang paglandas ng luha sa kaniyang pisngi. Hindi naman ito ang unang pagkakataon na makita ko siyang umiyak, pero bakit... Huminga ako ng malalim.

"This is the happiest birthday of my life. Our daughter called me 'Papa', you prepared my favorite foods..." Hindi niya magawang ituloy ang sasabihin niya dahil sa pag-agos ng kaniyang luha.

Tila may kung anong kumuryente sa akin nang hawakan niya ang kamay ko kasabay ng pagluhod niya.

"I'm sorry for what I did. I'm sorry for leaving you. I'm sorry for choosing Caitlyn instead of you. I'm sorry for hurting