False nightmare
'Wag kang kakabahan, wag kang kakabahan,' iyon ang paulit-ulit na binubulong niya sa kanyang sarili.
Gustong-gusto niyang makita, mahawakan, makausap, halikan at yakapin si Garrett pero may something sa kanya na parang natatakot siya. Dahil na rin sa nakita niyang trato sa kanya ni Garrett kanina.
"Ma'am pasok na lang po kayo," magalang na saad ng bodyguard sa kanya saka binuksan ang pinto.
"Salamat Manong?" Iniabot niya ang kamay niya na agad din namang tinanggap ng lalaki.
"Jun po Ma'am," nakangiting sagot nito.
Ngumiti muna siya bago muling nagsalita, "Maraming salamat Manong Jun."
"Walang ano man Ma'am, pasok na po kayo baka naghihintay na si Sir," malumanay na tugon ni Manong Jun. Sa tono niya pa lang para na siyang sobrang nirerespeto nito.
Tumango siya at pumasok din agad.
Nalula siya sa ganda ng loob, kulay glittery brown ang kulay ng wall at nakakalula ang kinang ng mala diamanteng aranya na nakasabit sa ceiling. Kulay cream ang couch na naroon. Nakakatakot hawakan ang kahit na ano mang bagay na naroon. Dahil tila daang libo ang halaga ng bawat na nakikita ng mga mata niya, baka milyon pa nga.
"Are you done, staring at the whole house?" malamig na boses ni Garrett ang nagpahinto sa paghanga niya sa magandang loob ng bahay.
Tila naging madalim na langit ang ceiling. Dahil sa takot na dala ng tinig na iyon ni Garrett.
Imbes sana na masiyahan siya, dahil mag-asawa na sila. Pero bakit ang pakiramdam niya ay nagsisisi na siya.
"So, what do you want to ask me, aside saving your Grandfather's company and aside from Ten Million?"
Kumunot ang noo niya. Dahil hindi niya alam ang pinagsasabi ni Garrett sa kanya.
"Wa---wala ako-" Naputol ang sasabihin niya nang magsalita si Garrett.
"Hmft..." Inis na ngumisi si Garrett.
"Ang tibay mo din no? Pakakasalan ko na nga ang babaeng hindi ko naman gusto nag demand pa ng husto!"
"Teka, ano bang pinagsasabi mo? Wala akong hinihiling sa'yo. Wala akong alam sa sinasabi mo," naguguluhang sagot niya sa lalaki. Para siyang nilalatigo sa puso sa mga sinabi ni Garrett sa kanya.
Tumayo si Garrett at dahan-dahan na naglakad palapit sa kanya, madilim ang mukha, salubong ang kilay at matalim ang tingin. Kung nakakamatay lang ang titig niya baka kanina pa siya bumulagta sa harap nito.
Pabilis ng pabilis ang tibok ng puso niya, natatakot siya dahil sa paglapit ni Garrett sa kanya.
Dala ng takot ay unti-unti siyang humakbang patalikod hanggang sa sumandal siya sa pader.
Malalakas ang paghinga niya at nanghihina na rin ang mga tuhod niya.
Hindi niya akalain na ang tinuturing niyang tagumpay. At pinaka-paborito niyang nakamit sa lahat na pagpapakasal niya kay Garrett ay ganito. Katakot-takot at masahol pa sa araw-araw na pang aalila nila Monique sa kanya.
Ang akala niyang langit kapag nagpakasal na sila ni Garrett ay isa pa lang impyerno!
"Tell me, bakit ka pumayag na magpakasal tayo, when you don't want anything?!" galit na tanong ni Garrett sa kanya, para itong lobo na gutom, at sa anumang oras ay sasakmalin ang bihag niya. Mahigpit ang papulupot na paghawak ng lalaki sa bathrobe niya. Ramdam din niya ang mainit nitong paghinga.
Kumapit siya sa hawak pa rin ni Garrett na bathrobe niya. Yumuko siya at inilalayo ang mukha niya sa lalaki.
"Harapin mo ako," mahina pero nanggagalaiti na utos nito.
Unti-unti siyang nag-angat ng mukha, natatakot na suwayin ang lalaki dahil baka ibalibag siya nito.
"Tell me!" He snarled.
"Dahil mahal kita!" Sigaw niya.
Unti-unting tumulo ang luha niya at kumuyom ang mga kamay niya. Sising-sisi siya sa pagpapakasal niya kay Garrett. Oo. Alam niyang hindi siya gusto ni Garrett dahil ni minsan sa loob ng apat na Taon ay hindi man lang siya pinansin ng lalaki. Pero hindi naman niya akalain na ganito pala ang kahihitnan niya.
Inis na ngumisi ang lalaki at para bang napaka imposible ang sinabi niya dito.
"Ni hindi mo nga ako kilala at hindi rin kita kilala, mahal na ako?!"
"Matagal na kitang gusto!" Katwiran niya, alam niyang nakakahiya pero iyon ang totoo.
Binitawan ni Garrett ang damit niya, pero hinawakan nito ang baba niya at inangat, saka ipina-harap sa kanya.
Mariin siyang tinitigan ni Garrett. Hindi maitatanggi ng lalaki na maganda siya pero hindi niya ito tipo.
"Maganda ka, pero hindi kita gusto!" Patulak nitong binitawan ang mukha niya.
"Alam ko... alam ko hindi mo ako gusto, dahil kung gusto mo talaga ako... sana noon pa nakita mo na ako, pero hindi..." Tumulo ng tuluyan ang mga luha niya.
"Iyon naman pala! Bakit pumayag ka pang magpakasal tayo? Sinadya kong magpa-late ng ilang oras dahil akala ko aalis ka na! Damn it! Nandoon ka pa rin! Gano'n ka ba talaga ka despirada?!" Sigaw ni Garrett sa kanya. Nagtatagis ang bagang niya sa galit.
"Hinintay kita dahil mahal kita," agad na pagbawi niya.
Lalong umigting ang panga ni Garrett sa narinig niya.
"Stupid! Lintik na pagmamahal iyan! Katangahan!"
"Totoo! Mahal kita!" Umiiyak sa sagot niya.
"Pwes! Nagkamali ka ng taong Minahal mo! I never loved woman! Love doesn't exist for me! I just f*ck them! F*ck you!" Sigaw ni Garrett sa kanya. Those words is squizzing her heart.
Sobrang dinudurog ang puso niya sa mga narinig niya kay Garrett. Taliwas sa alam niyang pagkatao ni Garrett ang nakikita niya ngayon. She fell in love with him Four years ago, dahil nakita niya kung paano itrato ni Garrett ang mga babaeng kasama niya. She always admired him dahil napaka-gentleman niya. Masyado siyang umasa dahil akala niya ay ituturing din siyang parang Reyna ni Garrett. Akala niya ay itatrato din siya ni Garrett. Tulad sa mga babaeng nakita niyang nakasama niya. Nagkamali siya. She was just a trash for him, nothing to him. How could she loved such man na hindi din pala siya kayang mahalin. Kung krimen ang mahalin siya, then she was guilty? Dahil bakit kailangan niyang masaktan ng ganito? Kasalanan niya ba ang mahalin siya?
Bakit ba kasi nagmadali siya sa bawat desisyon niya!
"K---kung hi---hindi mo ako kayang tanggapin? Pu---pwede bang umalis na lang ako?" nauutal na tanong niya. Na sinamahan ng pag-iyak. Hindi niya alam kung papaano siya magsisimulang muli. Wala na siyang pamilyang dapat pang balikan. She promised herself na Pagkatapos ng kasal niya kay Garrett. Iyon na ang huling araw na aapihin siya ng mag-inang Corry at Monique. She has nowhere to go.
Gumalaw ang mga panga ni Garrett sa narinig niya. "You think, makakaalis ka dito ng ganun-ganun lang?" inis sa saad sa kanya ng lalaki.
Napanganga siya. She was puzzled.
"Parang awa mo na, Garrett... Wag mo na man akong saktan. If you don't want me. P--pwede naman i-annull ang kasal natin diba?" Pagmamakaawa niya. Masakit para sa kanya ang sabihin iyon, ang bitawan ang lalaking mahal niya. Pero kung iyon ang makakapagpasaya sa kanya ay ibibigay niya.
"Ang lakas din ng loob mo! At ikaw pa ang may ganang magsabi ng Annulment! Hindi na kailangan! You just get out of my life!Dalhin mo ang apilyedo ko, pero wag kang umasa na magiging sayo ako! For now I just have to get my prize!" Mahigpit na hinawakan ni Garrett ang mga balikat niya.
Napayakap siya sa kanyang sarili. "Please, Garrett... 'wag mo namang gawin sa akin ito," Pagmamakaawa niya.
Ngumisi lang ang lalaki at mataman na pinagmasdan ang katawan niya.
He look tipsy at ngayon pa lang ay sabik na sabik na siyang angkinin siya.
"Come on, slut... you love me right? You love me..." anito. Hinawakan siya nito sa kanyang batok.
"No, please," Umiiyak na pagsusumamo niya.
Ngumisi si Garrett.
"You're f*cking, sexy babe," bulong nito habang dinidiin ang katawan nito sa katawan niya.
Wala siyang nagawa kundi ang tahimik na umiyak. Akala niya magiging masaya siya sa gabing ito, hindi pala.
It was a hell night for her, her nightmare. Not her dream every night! Kabaliktaran lahat ng panaginip niya ang nangyayari ngayon sa kanya.
His Love LetterPakiramdam ni Hope ay binugbog siya sa sakit ng kanyang katawan. Agad siyang napabalikwas nang makita ang dugo sa puting bedsheet. Hindi niya alam kung ano nararamdaman niya ngayon. Kung nagsisisi ba siya o hindi? Nagsisi ba siya talaga? Hindi! Kasi ito ang gusto niyang mangyari noon pa man. Napahawak siya sa kanyang labi nang maalala ang maalab na halik ni Garrett sa kanya kagabi. Hindi niya akalain na papansinin siya ni Garrett, she never thought that he would notice her and touch her. She close her eyes once again nang maalala ang nangyari sa kanila ni Garrett kagabi kung paano siya inangkin ng lalaki, she was so happy… happy that she never imagined she could be. Touching by the man she'd loved for a long time. Happy that she never had experienced since she was created to live in this world. Pero biglang napalitan ng matinding lungkot ang kaligayahan na iyon nang malala, ang mga sinabi sa kanya ni Garrett bago siya nito inangkin. They m
Infinite agonyNakabibingi ang katahimikang nadatnan ni Garrett sa pag-uwi niya sa kanyang Penthouse. Dumiretso siya sa mini bar niya at agad na nagsalin ng alak at ice sa kanyang baso. Pabagsak siyang umupo sa couch at tamad na sumandal tila pagod na pagod ang itsura. Wala siyang maayos na naiisip, buong araw na mainit ang ulo niya na parang may kung anong bumabagabag sa kanya.Napa-higpit ang hawak niya sa kanyang baso nang maalala si Hope ang babaeng pinakasalan niya. He hates her family at kahit kailan ayaw niyang may kahit isa na miyembro ng pamilya Valdez na mauugnay sa pamilya nila. He hates them so much, ang laki ng galit niya sa pamilyang iyon dahil sa kanila ay nawalan siya ng ina.10 years AgoMatalik na magkaibigan ang pamilya Valdez at pamilya Del Valle, it seems like walang kahit anong bagay ang sisira sa magandang relasyon na iyon.Hanggang dumating ang isang pangyayari na nagdulot ng lamat sa relasyon ng pamilya
She is trying to forget"Mabuti pa itapon mo na lang iyang sulat niya sa 'yo, nakakainis! Sa tuwing makikita kita iyan na lang ang laging hawak mo, kundi kita nakikitang umiiyak, nakatulala ka, iisang shot pa lang iyang ginawa niya sa'yo paano na lang kung marami na, eh di mas masasaktan ka, mabuti na iyong maagang hiniwalayan ka noh, kaysa ang paasahin niyang mahal ka niya Besty," mahabang turan ni Sage sa kanya, medyo masakit siyang magsalita, sabi nga nila a true friend will stab you in front and hurt you with the truth.Malumbay na bumuntonghininga si Hope. she was so devastated at mas malala pa doon. She has nobody but Sage alone ang nag-iisang tao na mahal na mahal siya."Hindi, ko naman ipinipilit ang sarili ko sa kanya, kung ayaw niya ako okay lang, tatanggapin ko.''"Sus… tatanggapin eh, kahapon mo lang sinabi sa akin na tatandaan mo lahat ng ginawa niya sa'yo, alam mo minsan nalilito ako sa'yo Best, akala ko uumpisahan mo nang
Parking in the parking lot."Garrett! Ano ba! Bitiwan mo ako!" Sigaw niya.Mahigpit na mahigpit ang pagkakahawak ni Garrett sa kamay niya. Maigting ang kanyang mga panga, his eyes were burning, his teeth were gritted. Marahas siyang hinila nito palabas sa bar.Wala naman na siya dapat karapatan at pakialam sa kanya dahil in the first place siya ang nagpalayas sa kanya sa bahay niya. Siya din mismo ang nagsabi na wag na siyang magpakita pa sa kanya. Wala naman siyang ginawa na masama sa kanya, sinabi lang naman niya ang totoo pero alam niya ba na nandoon siya sa loob ng bar nang ipagsigawan niyang wala siyang itlog?"Garrett… ano ba! Bitawan mo ako nasasaktan na ako!" pagmamakaawa niya kay Garrett.Pero parang bingi lang ito. Walang narinig dahil hindi nagbabago ang maigting na hawak nito na kamay niya na ngayon ay mainit at mahapdi na.Hinila siya ni Garrett hanggang sa parking Area. Nasa madilim na bahagi ang sasakyan nito at medyo mal
Napasapo sa ulo si Hope ng magising ito. Sinuyod niya ng tingin ang kabuoan ng malaking kwarto. Doon ay nakita niyang kalalabas ni Garrett sa banyo nakabalabal lang ito ng puting tuwalya.Halata ang maumbok na gitna nito, napakusot siya ng mata at napalunok. Masusi niyang pinagmasdan ang tindig ni Garrett hindi niya maikakaila na ang buong katauhan ni Garrett ay napaka perpekto, gwapo, sexy at hot. That every woman is dying to make love with."What are you looking at? Wanna make sex again?!" malamig na boses ni Garrett na tila nang-uuyam.Marahan siyang umiling at nag-iwas ng tingin."Clean yourself and get dress. May bisita tayo mamaya.'' iritadong utos ni Garrett sa kanya.Napakunot siya ng noo may puwang sa puso niyang hindi na siya paalisin ni Garrett."H--hindi mo na ba ako paaalisin?" may takot at pag-aalala sa tanong.Nagsalubong ang kilay ni Garrett sa kanya at pinamaywangan siya."I don't want you here! Only my L
HIS REASON."Garrett, since we are all here I want you to read this document iyong malakas na maririnig ng asawa mo," Utos ni Don Fernando kay Garrett. Kasabay ng pag-abot nito ng papel.Nagsalubong ang makakapal na kilay niya, umiigting ang panga niya dahil pakiramdam niya'y ginagawa siyang parang bata ng kanyang Lolo.Padabog niyang inabot ang papel sa Don, pansin ni Hope ang madilim na mukha ni Garrett, ang galit at inis. Natatakot din siya dahil panigurado niyang pagkatapos ng pag-uusap nila ngayon ay masasakit na salita at pang-iinsulto na naman ang aabutin niya kay Garrett."What are you waiting? Basahin mo na!" Matigas na utos ng Don malapit na din itong mainis sa apo. Inilang ulit na nilingon ng Don si Hope, banaag nito ang matinding takot at lungkot."Read Garrett!" Ulit ng Don."Fine!" Pabalang na sagot niya. Padabog niyang itinaas ang papel sa higpit ng hawak niya'y halos mapunit na ang gilid nito."Sumasang-ayon ako sa lah
Hindi mapakali si Hope, hindi magawang pakalmahin ang sarili niya. Matapos ang tagpo nila ni Garrett, ibang-iba ang trato ng lalaki sa kanya. Pero nabawasan na rin ang mga bagay na gumugulo sa isip niya. Ang rason na matagal na niyang gustong malaman, kung bakit sobrang kinagagalitan siya ni Garrett.Ang sobrang gumugulo na naman ngayon sa isip niya ay ang hustiya na dapat niyang makuha, hustiya sa pagkamatay ng Mama ni Garrett at hustiya para sa kanyang sarili, dahil sa bintang ng kasalanan na kailan man hindi niya ginawa, kasinungalingan na sumira sa masaya nilang relasyon ng Lolo niya, kasinungalingan na nagpahirap sa kanya, kasinungalingang umagaw sa kanya ng karapatan, kasinungalingang sumira sa buo niyang pagkatao, kasinungalingang gumapos sa kanya sa kalungkutan. Na hanggang ngayong nasa tamang edad at pag-iisip na siya ay nagpapahirap pa rin sa kanya. Hanggang kailan siya mananatili sa gaanong anyo? Na tingin ng mga tao ay isa siyang kriminal? Hanggang kaila
"Sigurado ka ba talaga sa gagawin mo Best?" tanong ni Sage habang nagda-drive. Papunta sila sa bahay ni Aling Brenda upang hingin ang tulong niya. Gustong buksan muli ni Hope ang kasong pagpatay kay Ma'am Adel. She knew na hanggang hindi nila nakukuha ang hustisya sa pagkamatay ng Mama ni Garrett, hindi din niya makukuha ang hustisya para sa sarili niya.Malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago nilingon si Sage."Oo. Best kung hindi ko ito gagawin, walang magbabago. Iyon at iyon pa rin ang tingin sa akin ng mga tao, kriminal pa rin ako sa mata nila."Nilingon siya ni Sage, kita nito sa mga mata niya ang pait at bigat na dala-dala niya."Paano kung ayaw pa rin niyang magsalita?" Halos ibulong na niya iyon dahil sa pag-aalangan.She don't want Hope to feel hopeless. But she have to know, what would be their next plan kung hindi mag-work out ang gagawin nila."Sana nga, mag-salita na siya. Sana maawa na siya sa akin, all my lif