บทที่ 153

ดูเหมือนเขาเป็นน้องชายที่น่ารักติ๊งต๊องคนหนึ่ง

ส่วนถานอวี้เสวี่ยก็ทำตัวเหมือนคนบ้องแบ๊วไร้สมอง ความระมัดระวังในใจของอวิ๋นซูยังไม่หมดไป แต่ก็ยังคงเชิญเขาเข้ามาในห้องอย่างสุภาพ

ถานอี้เข้ามาในห้อง ด้วยความเก้ๆกังๆเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร เชิญนั่งได้ตามสบาย”

“ห้องนี้ตกแต่งอย่างอบอุ่นมาก คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า พี่อาเยียนแต่งงานแล้วจริง ๆ ”

อวิ๋นซูยิ้มพร้อมส่งน้ำหนึ่งแก้วให้เขา: “ทำไมเหรอ? เขาดูไปแล้วเหมือนคนไร้คู่ครองงั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่ครับ พี่อาเยียนเป็นคนบ้างานมาตั้งแต่สมัยเรียน ดูเหมือนว่านอกจากงานแล้ว ไม่มีอะไรจะดึงดูดความสนใจของเขาได้เลย”

อวิ๋นซู: “เริ่มทำงานตั้งแต่เรียนหนังสือเลยเหรอ?”

ถานอี้ตระหนักว่าตนได้พูดผิดไป จึงก้มหน้าลงพร้อมกับหน้าแดง ๆ แล้วพูดว่า “เอ่อ...คือพี่อาเยียน...ทำธุรกิจเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนที่เขาเรียนอยู่”

สิ่งที่เรียกว่าธุรกิจเล็ก ๆ หมายถึงการเริ่มดูแลบริษัทตอนอายุสิบสองขวบ และทำให้บริษัทมีชื่อเสียงในอี้โจว ภายในหนึ่งปี

หลาย ๆ คนไม่รู้ว่า สาเหตุที่เอสวายจู่ ๆก็ผงาดขึ้นมา กลายเป็นบริษัทในเครือที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาเหนือ ก็เป็นเพราะว่าเฮ่อเยียนสือได้วางเค้าโครงเอาไว้แล้ว