บทที่ 154

ถานอี้ตอบตกลงอย่างไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย

ทั้งสองคนนัดออกเดินทางพร้อมกันวันที่ 19

หลังจากที่ส่งถานอี้ออกไปแล้ว อวิ๋นซูก็รู้สึกเบิกบานใจทันที

คราวนี้ เธอไม่เพียงแต่เอาโทรศัพท์มือถือกลับไปให้หลินเหมียวเหมียวได้ แต่เธอยังสามารถพบกับอารองเฮ่อหย่วนเจ๋ออีกด้วย

เธอฮัมเพลง เดินเข้าไปในครัว และเริ่มเตรียมอาหารเย็น

ไม่รู้ว่าช่วงนี้เฮ่อเยียนสือกำลังยุ่งอะไรอยู่ เขามักจะออกไปข้างนอกตอนบ่าย และกลับมาตอนกินข้าวเย็น

อวิ๋นซูไม่เคยตรวจเขาเลย เพราะเชื่อใจเขาร้อยเปอร์เซ็นต์

ประตูเปิดออก เฮ่อเยียนสือที่รูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา ก็เห็นอวิ๋นซูกำลังยุ่งอยู่ในครัวพอดี

หัวใจของเขาพองโตทันที เดินเข้ามาประชิดตัว แล้วกอดอวิ๋นซูจากด้านหลัง

อวิ๋นซูตกใจมาก พอหันกลับไปก็เห็นเฮ่อเยียนสือ จึงดุว่า: “ทำไมมาไม่ให้สุ้มให้เสียง?”

“กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?” เฮ่อเยียนสือเอื้อมมือไปยกฝาหม้อขึ้น กลิ่นหอมของอาหารก็ลอยออกมา

“ไข่ผัดมะเขือเทศ” อวิ๋นซูผลักเฮ่อเยียนสือออกไป “คุณออกไปเถอะ อย่ามาก่อกวน”

เฮ่อเยียนสือยืนอยู่ที่ประตู โดยที่ไม่ขยับเขยื้อน: “จูบผมก่อน แล้วผมจะออกไป”

อวิ๋นซูหมดคำพูด หันกลับไปผัดกับข้าว: “วันนี้ถาน