Share

บทที่ 179

หลินเหมียวเหมียวเห็นเขาพยายามเอาใจเธออย่างระมัดระวัง ในใจก็ไม่พอใจนัก “ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น”

พูดจบเธอก็หยิบเอายาใส่เข้าไปในปากก่อนจะดื่มน้ำตาม

เย่ชางเหยียนมองดู หลังจากที่เธอกินยาจนเสร็จ เขาถึงค่อยได้ยิ้มออกมา

“เตียงฉันจัดการไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว...”

“หยุดเลยนะ!” หลินเหมียวเหมียวลุกขึ้น ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “เย่ชางเหยียน เรื่องครั้งก่อนเป็นแค่เรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ นายเป็นเพื่อนของเฮ่อเยียนสือ ฉันเป็นเพื่อนของอวิ๋นซู เราสองคนยังไงก็ต้องเจอกันอีก เพราะอย่างนั้นถือโอกาสวันนี้จัดการให้เรียบร้อยเถอะ”

เย่ชางเหยียนชะงักไป “เธออยากจะจัดการยังไง?”

“ก็ทำเหมือนว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น” เห็นท่าทางเย่ชางเหยียน หลินเหมียวเหมียวก็เข้าไปตบไหล่อีกคน “นายคงไม่ได้อยากให้ฉันรับผิดชอบหรอกใช่ไหม?”

พอพูดคำนี้ออกไป สายตาของทั้งสองคนก็สบเข้าหากัน เหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน

หลินเหมียวเหมียวรีบร้อนหลบสายตา เสียงเบาลง “ขอร้องล่ะ นี่มันปี2202แล้วนะ ราชวงศ์ชิงล่มสลายไปตั้งหลายร้อยปีแล้ว ก็แค่นอนด้วยกันไม่ใช่เหรอ มันจะอะไรกันนักล่ะ?”

“เพราะอย่างนั้นเรื่องนี้สำหรับเธอมันเป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status