Share

บทที่ 27

อวิ๋นซูรีบใช้ผ้าเช็ดเท้าที่อยู่ข้างเตียงเพื่อปิดปากของเฉินโก

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจัดการกับเรื่องแบบนี้

เธอทนมาจนถึงตอนนี้คือขีดจำกัดของเธอ

เมื่อเธอได้ยินเสียงเคาะประตู เธอก็ตัวสั่นเทาและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากภายนอก “อวิ๋นซู ฉันเอง”

อวิ๋นซูตกใจสะดุ้งไปแอบสิ่งที่ประตู เมื่อเธอเห็นเหอหยานสืออยู่นอกประตู เธอก็ทั้งประหลาดใจทั้งตื่นเต้นแล้วก็รีบกระโจนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

ความกังวลและความกลัวทั้งหมดหายไปในทันที

“คุณ คุณเป็นอะไรหรอ...”

เหอหยานสือลูบไหล่เล็กของอวิ๋นซูอย่างเบ ๆ แล้วกระซิบด้วยคำพูดปลอบใจ “ถ้าฉันไม่มาคุณจะเป็นยังไง”

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองด้วยสายตาที่มืดมนไปที่เฉินโกที่ดูเหมือนหนอน

“รอฉันอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนนะ”

เขาปล่อยอวิ๋นซูออก แล้วเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตู

ในความมืดนั้น กล้องยังคงกระพริบอยู่

เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วปิดมันอย่างเงียบ ๆ

ท่าทางของเขาดูสง่างามและสงบนิ่ง ราวกับว่าเขาเป็นชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์

เฉินโกตกตะลึง เขาใช้เวลานานมากในการพูดสองสามคำออกจากลำคอ “คุณคือ...”

เฮ่อเยียนสือเงยหน้าขึ้นมอง แล้วเดินไปที่เฉินโก หยิบการ์ดออกม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status