บทที่ 34

อวิ๋นซูเปิดประตู แต่กลับพบแค่ทางเดินที่ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว

“แปลกจัง ทำไมถึงไม่มีใครเลย? ” เสียงเธอพึมพำ

เฮ่อเยียนสือก็เดินตามออกไป หันมองซ้ายขวา พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อาจเป็นแค่เด็กมากดเล่นก็ได้ กลับไปกินข้าวกันเถอะ”

“อืม”

อวิ๋นซูพยักหน้า หันกลับมาแล้วปิดประตู

จนกระทั่งทางเดินเงียบสนิท เฮ่อหย่วนเจ๋อก็เดินออกมาจากด้านหลังประตูนิรภัย

เมื่อมองดูประตูที่ปิดอยู่ ก็เกิดความผิดหวังขึ้นมาในดวงตาของเขา

อวิ๋นซู......เธอไม่เพียงแต่แต่งงานแล้ว แต่ยังอาศัยอยู่กับชายคนนั้นอีกด้วย

เขาหวังมาโดยตลอดว่าจะมีสักครั้งที่อวิ๋นซูจะหยุดรบกวนเขา ตอนนี้ความฝันของเขาก็เป็นจริงแล้ว ทำไมเขาถึงไม่มีความสุขเหมือนที่เขาคิดไว้เลย แต่กลับรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ในหัวใจของเขา

เขากระทั่ง......เลือกที่จะซ่อนตัวเพราะไม่มีความกล้ามากพอที่จะเห็นพวกเขายืนอยู่ด้วยกันด้วยตาของเขาเอง

......

หน้าร้านชานม

อวิ๋นซูและหลินเหมียวเหมียวต่างก็สั่งชานมกันคนละแก้ว เดินไปคุยไป

“เธอเจอลิปสติกอยู่ในกระเป๋าของเขาจริง ๆ เหรอ? ” หลินเหมียวเหมียวดูดหลอด แล้วพูดอย่างคลุมเครือ

อวิ๋นซูพยักหน้า พอพูดถึงลิปสติกนั่