Share

บทที่ 154

หรงมู่หานกระอักกระอ่วน เขายิ้ม “ข้าแค่ล้อเจ้าเมืองเว๋ยเล่นเท่านั้น ฝ่าบาทเชื่อใจเจ้าเมืองเว๋ยมาก จะตรวจค้นจวนเจ้าเมืองได้เช่นไร เจ้าเมืองเว๋ยอย่าได้ถือสา”

เว๋ยซื่อเจี๋ยหัวเราะ “ที่แท้องค์ชายรองก็กำลังล้อข้าเล่นนี่เอง ข้ากลัวมากจริงๆ”

“เจ้าเมืองเว๋ย ข้ามาครั้งนี้ ยังหาที่พักไม่ได้ชั่วคราว ข้าขอรบกวนเจ้าเมืองสักสองสามวันได้หรือไม่?”

หรงมู่หานสมองแล่น คิดหาวิธีที่เพื่ออยู่ต่อ

เว๋ยซื่อเจี๋ยกำลังก่นด่าถึงมารดาในใจ ทว่าใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม

“องค์ชายรองสามารถพักแรมอยู่ที่จวนเจ้าเมืองได้ เป็นเกียรติของข้าแล้ว ข้าจะสั่งให้คนไปจัดเตรียม”

ในเมื่อไม่มีหนังสือตรวจค้น เขาก็จะอยู่ที่นี่สักหลายวัน มันต้องได้เงื่อนงำสักอย่างเช่นกัน

อีกทั้ง หากเสด็จอาคิดจะติดต่อเว๋ยซื่อเจี๋ย เขาก็จะคว้าหลักฐานแผนการกบฎของเสด็จอาได้พอดี

เว๋ยซื่อเจี๋ยแอบส่งสายตาให้กับคนสนิท คนสนิทแอบออกจากจวนเจ้าเมืองและนำเรื่องราวในจวนรายงานหรงซี

เมื่อหรงซีได้ข่าว เขากลับไม่แปลกใจแม้แต่น้อย

เว๋ยซื่อเจี๋ยเป็นลูกน้องของเขา หรงมู่หานลงมือกับเขาก็เป็นเรื่องปกติ

ฝ่าบาทไม่มีทางฉีกหน้าเขาเพียงเพราะมีคนฟ้องร้องเขา

ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status