บทที่ 317

ไป๋เฟิ่งหว่านตกใจกล่าว: "ทำไมเย่อู่เหิงมาด้วยล่ะ? หรือว่ามู่จิ่วซีจะเชิญเขามา?"

"เดี๋ยวก็ได้รู้แล้ว" ไป๋ชิงยิ้มกล่าว พวกนางเคยเจอเย่อู่เหิงมาก่อน และก็รู้ว่าเย่อู่เหิงและมู่จิ่วซีสนิทกันไม่เลว

ชายรูปงามคนนี้ก็เป็นที่ต้องการหมายปองของหญิงสาวในพระนคร

"ท่านพี่ ท่านพ่อบอกว่าเย่อู่เหิงชอบมู่จิ่วซีจริงงั้นเหรอ? เห็นว่าพูดต่อหน้าทุกคนด้วย" ไป๋เฟิ่งหว่านก็รู้ถึงเรื่องในงานเลี้ยงตอนกลางคืนวันนั้น

"จิ่วซีออกจะโดดเด่นขนาดนั้น ถ้าข้าเป็นผู้ชายก็คงชอบ ไม่เห็นจะแปลก" ไป๋ชิงยิ้มกล่าวอย่างเรียบเฉย

ไป๋เฟิ่งหว่านก็เบ้ปากพูดออกมา : "มู่จิ่วซีทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเก่งกาจขนาดนี้ ผู้ชายดีล้วนชอบนาง แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดี?"

"ต่อให้ทุกคนชอบนาง นางก็แต่งงานด้วยได้แค่คนเดียว ผู้ชายคนอื่นยังไงก็ต้องสู่ขอภรรยาแต่งงาน เจ้าจะรีบร้อนอะไร?" ไป๋ชิงก็หัวเราะไป๋เฟิ่งหว่านขึ้นมา

"ท่านพี่!" ไป๋เฟิ่งหว่านกระทืบเท้าและก็เห็นมู่จิ่วซียืนอยู่บนชั้น 3 กำลังหัวเราะพวกนาง

"จิ่วซี" ไป๋ชิงก็ยิ้มเรียกนาง

"กระแอ่ม มู่จิ่วซี เจ้าก็เชิญใต้เท้าเย่มาด้วยเหรอ?" ไป๋เฟิ่งหว่านถามอย่างเขินอาย

มู่จิ่วซีก็ยิ้มกล่าว : "ใช่ ข้าเชิญหนุ่