HINDI ako kaagad nakaimik matapos kong marinig ang inaming iyon sa akin ni Marius. Nakaramdam ako ng awa sa kanya. Parang hindi rin ako makapaniwala na sa kabila ng lalaking-lalaki nitong aura ay ang ayon nga rito ay hindi maipagmalaking bahagi ng kwento ng buhay nito. “Ganoon ba? Pasensya kana kung nagtanong at naging mapilit ako ah,” ang mga salitang iyon ang kusang nanulas sa mga labi ko. Ngumiti lang si Marius bago nangingislap ang mga matang humalik sa noo ko. “Okay lang iyon. Dapat nga matagal ko ng sinabi iyon sa iyo eh. Kaya hindi mo kailangang humingi ng sorry, okay?” aniyang banayad pang kinurot ang baba ko. Ngiti lang ang isinagot ko kay Marius sa sinabi niyang iyon. At dahil nga hindi na ako nagsalita ay siya ang muling nagbuka ng bibig para ipagpatuloy ang iba pa niyang gustong sabihin. “Ang totoo kasi niyan, hindi kasal ang mother at father ko. You know,” ani Marius na nagkibit ng mga balikat kasabay ng isang mabigat na buntong hininga. “Yeah?” sagot kong pinalalakas

ANG gwapong mukha ni Marius ang nabungaran ko nang magdilat ako ng mga mata. Nangungusap ang mga iyon habang nakatitig sa akin. Hindi ko rin napigilang kiligin. Halata kasi ang paghanga sa aura niya habang hinahagod niya ng tingin ang bawat anggulo ng mukha ko.“Sorry, nakatulog ako,” sagot ko saka mabilis na inayos ang sarili ko.Itinuwid ko ang pagkakaupo ko saka inayos ang nagulo kong buhok. “Halika na,” iyon ang narinig kong isinagot ni Marius habang nanatili ang pagkakatitig niya sa akin.Sa puntong iyon kumilos ako para kalasin ang pagkaka-buckle ng seatbelt ko. Pero pareho pala kami ng iniisip ni Marius.Magkapanabay naming hinawakan ang buckle ng seatbelt na gamit ko. Dahilan kaya aksidentent nagkadikit ang mga kamay namin. At totoong nasorpresa ako sa hindi maipaliwanag na agos ng kuryenteng nanulay sa bawat himaymay ng katawan ko.“Sorry.”Iyon ang narinig kong sinambit ni Marius nang marahil umabot sa pandinig niya ang marahas na singhap na pinakawalan ko.Hindi ako sumagot

Hindi ako tumanggi nang maramdaman ko ang paglalim ng halik ni Marius. Ang sarap niya talagang humalik. Kaya nga kahit hindi na ako magtanong alam kong ang pamamaraang ito ni Marius ang ginagamit niya sa akin kaya napapabigay niya ako.“Sam, miss na miss na kita,” ang mga salitang iyon ang narinig ko mula kay Marius. At sa paraan ng pagkakasambit niyq kahit hindi siya umamin alam kong iyon ang nararamdaman niya para sa akin. Ang ibig kong sabihin kahit, alam kong miss na miss na niya ako. At alam ko rin kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi niyang pangungulila niya para sa akin.Nagbuka ako ng bibig para magsalita. Pero parang binigyan ko lang ng pagkakataon si Marius na muling angkinin ang mga labi ko.Sa pagkakataong ito naging mas pangahas si Marius. Kaya hindi na ako nagtaka nang magsimula ng maging mahirap para sa akin ang humingq. Dahil totoong hindi ako binigyan ng chance ni Marius na ibalik dito ang alab ng mga halik nito.Nadarang ako ng husto kaya sa paraang kaya ko ka

DALA ng pagod ay nakatulog ako. Sa pagkakataong ito, sa bisig ni Marius. Hindi naman nauwi sa kama ang ginawa namin kanina kung tutuusin. Pero inihiga rin naman niya ako sa maganda at malaki niyang four-poster bed na may malambot na kutson saka ako tinabihan roon. Kapwa kami walang saplot sa katawa. Kaya naman nang malingat ako at napansin kong medyo pagabi na ay bumangon agad ako saka isa-isang pinulot ang mga damit kong nagkalat kanina sa pa sa sahig. Alam kong pagod na pagod rin si Marius. Hindi iyon dahil sa nakakapagod na ginawa namin bago natulog. Kundi sa pagmamaneho. Hindi naman ganoon kalayo ang Bulacan sa Maynila pero dahil nga pirming nagbabantay rin si Marius sa akin sa ospital ay hindi rin kumpleto ang tulog nito. Sinimulan kong magbihis at pagkatapos ay nakangiting nilingon ang lalaking mahimbing pa rin na natutulog. Napakagwapo. Parang buhay na Adonis sa kung ako ang tatanungin. Marahil maraming beses ko na ngang sinabi ito. Pero ang totoo, kahit pa hindi maalala n

HINDI naman ako nagkamali sa naisip kong iyon tungkol kay Marius. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang umungol lang at kagatin ang lowerlip ko tuwing magkakaroon ako ng chance dahil pinakakawalan niya ang bibig ko. Nagpatuloy siya sa ginagawa niyang paglalaro sa dulo ng dibdib ko habang ako naman ay malayang tinatanggap lang ang lahat ng iyon. “Sam, hindi ko alam kung anong ginawa mo pero masyado akong hindi maka move on sa lahat ng ipinakita mo kaninang tangahalo,” aniyang yumuko saka ako muling siniil ng halik. Naidilat ko ang mga mata ko sa narinig. At doon na nga nagtama ang aming mga paningin. Parang may kung anong alaala na naman ang gumuhit sa gunita sa nang mapagmasdan ko ng husto ang tila ba maliliit na apoy na naglalaro at nagpapaligsahan sa mga mata ni Marius. Dahilan kaya lalo pa akong nakaramdam ng pagkadarang at pananabik. “Ohhhhhhh….” Ang tanging nasambit ko nang hindi ko matukoy kung nainip ba si Marius dahil matagal bago ako nakasagot. Pero dahil nga nanati