Iminulat ko ang mga mata ko kahit tila namamanhid pa ang buong katawan ko at para bang hinihila pabalik sa pagtulog. Sinubukan kong igalaw ang kanang braso ko ngunit tila may bagay na nakadagan dito. Bahagya kong inangat ang ulo ko para silipin kung ano ito. Bumungad ang mala-anghel na mukha ni Auden sa akin habang ito’y natutulog. Nakapulupot ang kamay niya sa kamay at braso ko habang nakayuko. Kahit nanglalata pa ang kaliwa kong braso na may nakaturok na dextrose ay pinilit kong iangat ito at abutin ang ulo ni Auden. Nangingitim ang bandang ilalim ng mga mata niya. He looks so tired and restless. Nang dumampi ang palad ko sa mukha niya ay nagising na ito. Sa una ay namumungay pa ang mga mata niya, kinusot niya ito at tinignan ako. Namilog ang mga mata niya at tila nabuhayan nang makita ako pero agad rin itong napalitan ng pagaalala. Hindi agad siya nakapagsalita, tumayo s

“Hey,” tawag-pansin ko kay Auden. Nakatalikod siya sa akin habang ako naman ay nasa maliit na stage. Umayos ako ng tayo nang umikot siya at lingunin ako.     Ito na ang pangatlong sukat ko ng wedding dress. Masyado raw revealing ‘yong dalawa. He’s being strict again.   Auden stared at me from head to toe while his mouth is half opened. Nang ma-realize niya nakatulala siya ay binasa niya ang ibabang labi gamit ang dila. Napakurap siya nang ilang beses bago ibinalik ang tingin sa akin.   “Don’t you like it? Uhm, Miss let’s try the other one,” nakangiti kong wika sa saleslady habang nakaturo sa isa pang wedding dress.   “No, you look perfect on that dress. That suits you,” angal ni Auden, amazement can be seen in his eyes. Nagtawanan ang dalawang saleslady na nasa tabi ko. Kilig na kilig sa sinabi ni Auden. Hindi ko tuloy mapigilan na mag-init ang mukha ko.   “Oh, okay.

CAMI'S POV   “It’s been two weeks, wala pa rin po kayong balita?”   I closed my eyes as I felt dizzy after watching Auden walk back and forth here in our living area while talking to the police on the phone.   Dalawang linggo na pero wala pa rin kaming balita kay Adeena, wala pa ring nakakapagturo kung nasaan siya. Hindi namin maiwasan na mag-alala dahil baka nasa tabi-tabi lang siya. Hindi namin alam kailan aatake ang kalaban namin.   “Sige po, sir. Salamat,” Auden as he hang up the phone. He stopped and turned to my direction.   “Are you alright? Gusto mo bang magpunta kanila Mommy mo?” tanong niya habang ipinapasok ang phone sa pocket niya. Naglakad siya palapit sa akin at naupo sa couch sa tabi ko. Auden held my hand and play with it.   Sumimangot ako at inagaw ang kamay ko. “Are you getting rid of me?” I asked as my eyes started to well up. I’m being emo

Itinaktak ko ang kutsarita sa bunganga ng tasa pagkatapos itong haluhin. Inilagay ko ang dalawang tasa ng black coffee sa tray. Binitbit ko ito patungo sa living area kung saan kausap ni Auden ang isang police officer. Ibinaba ko ito sa lamesa na nasa gitna. Matapos ay naupo ako sa tabi ni Auden.   I told Auden about what Dash revealed to me yesterday. We did not wait for another day to come, we immediately informed the police right away about it.   “Kailangan pa nitong dumaan sa masusi at tamang paraan bago hulihin ang suspect, pero sa ngayon ho ang magagawa lang natin ay bantayan ang suspect at siguruhin na hindi ito makakapagtago o makalabas ng bansa,” paliwanag ng police.   “Our wedding day is coming, hindi ba mapapabilis ang proseso ng paghuli sa kaniya? My wife is pregnant and we’re worried that she will do something bad at her. Adeena is insane,” Auden implied.   “Doble at ibayong pag-iingat n

The just-risen sun shone softly on the streets, bringing with it a flurry of early-morning activity. Hindi ko tuloy maiwasan malibang habang nagmamasid at naggagantsilyo dito sa may veranda namin. Hindi ko pa rin ito tapos dahil minsan ay umuulit ako. Hindi pala ito ganoon kadali kahit na basic lang ang ginagawa ko.    Desidido ako na matapos at makagawa ng isang scarf para sa baby ko. Gusto ko na pinaghirapan ko ang unang yayakap sa kaniya. Gusto ko maramdaman niya ‘yong pagmamahal ko through this scarf. Na sa tuwing makikita niya ito, maaalala niya ako. Na mommy niya ang gumawa no’n. And she will give it importance than other things dahil ginawa ko ito para sa kaniya mismo.   Napapunas ako ng luha dahil hindi ko mapigilang maging emosyonal sa tuwing naiisip ko na magkaka-baby na kami ni Auden. Ang bilis ng panahon. Hindi nasayang ang desisyon ko na bumalik sa kaniya. Hindi nasayang ‘yong mga sakit na pinilit kong kimkimin. &nb