Chapter 26.1Sa huli ay wala na ring nagawa ang baklang kausap ni Irish kundi ang ayusan ako. Iginaya niya ako paupo sa upuan saka sinimulan na akong ayusan. Si Irish naman ay nagpa ayos din ng kaniyang buhok. Tahimik lang siyang nagbabasa nang diyaryo habang abala naman ang isang bakla sa pag-aayos nang kaniyang buhok."Ano bang gusto mong hair style?" Napatingin ako sa baklang nag-aassist sa akin. Nag-aalangan ko siyang nginitian. Hindi kasi ako komportable sa kaniya parang anytime susungitan niya 'ko."U-uh... k-kahit ano na lang. W-wala kasi akong masyadong alam sa mga ganiyan," sabi ko. "Oh... sige ako ng bahala sa'yo," aniya saka ako nginitian. Hindi na 'ko tumugon at hinayaan na lang siyang gawin ang gusto niyang gawin sa'kin.Sa totoo lang kanina pa 'ko kinakabahan sa pinasok ko. Paano kung wala pa ring pagbabago ang maganap sa sarili ko pagkatapos nito? Paano kapag pangit pa rin ako? Oo nga't in

Chapter 26.3Inalalayan ako ni Kaizer pababa nang kaniyang sasakyang nang makarating kami sa parking lot ng school. Hindi pa masyado madilim ang paligid kaya kitang-kita namin ang mga magagarang kotse na nakaparada rito. "Your hand is cold," komento ni Kaizer nang mahawakan ang kamay ko saka marahang natawa. Napanguso naman ako. "K-kinakabahan kasi ako," Totoo 'yon. Kanina habang nasa biyahe kami parang maiihi ako sa sobrang kaba at parang gusto ko na lang 'wag pumunta sa party na 'to. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng husto. Kanina pa rin nanlalamig ang mga kamay ko at kulang na lang ay lumabas na 'yong puso ko sa dibdib sa sobrang lakas nang pagkalabog nito. "Just relax, Trixie. Breath," aniya. Doon ko lang napagtanto na kanina pa pala ako hindi humihinga. Napabuga ako ng malalim na hangin sa kawalan at kinalma ang sarili. I shouldn't feel nervous dahil nakamaskara naman ako

CHAPTER 27 “OMG! WHO IS SHE?” “Dito siya nag-aaral? Bakit hindi ko siya kilala?” “Ako rin ngayon ko lang siya nakita,” “Grabi ang ganda niya. Bakit hindi ko man lang siya napansin dito sa campus?” “Ackk!! Ang ganda niya talaga. Ano kaya ang pangalan niya?” “Hala wait bakit parang may kamukha siya rito?” Iyon agad ang bungad sa akin kinabukasan pagpasok ko sa Xavier. Kaliwa’t kanan ang bulongan ng mga estudyante habang naglalakad ako sa hallway papunta sa room ko. Ang mga mata nila ay halos lumuwa na sa kakatingin sa akin. May nagtangka ring harangan ang daraanan ko para titigan ako ng maigi at saka tanungin kung ano ang pangalan ko. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang mga tanong nila lalo pa’t nahihiya ako ngayon. Ayoko sanang pumasok ngayon kasi natatakot ako sa magiging reaksyon ng lahat kapag nakita at makilala nila ako. Ngunit ayoko rin naman bumagsak lalo na’t malapit na ang examination day.

Chapter 29TWO MONTHS HAD PASSED and everything happens so fast. Maraming nagbago sa loob ng dalawang buwan na 'yon lalo na sa sarili ko at sa mga taong nasa paligid ko. Hindi na 'ko masyadong binubully ng mga students dito sa Xavier dahil hindi ko naman sila hinahayaan na gawin ulit 'yon sa akin.Sa loob ng dalawang buwan nakita ko ang improvement sa sarili ko. Hindi na ako 'yong dating Trixie na mahina at nagpapaapi dahil ang bagong Trixie ngayon ay naging palaban at matapang na. Marami akong naririnig sa paligid na mga chismis tungkol sa akin kesyo raw grabe 'yung pagbago ko at kung anu-ano pa.Well, hindi naman nila ako masisisi dahil hindi rin naging madali ang pinagdaanan ko bago ako nakarating sa punto ng buhay kong ganito. Kahit ako hindi ko rin akalain na aabot ako sa puntong ito kung saan kaya ko ng ipagtanggol ang sarili at hindi na umaasa sa ibang tao.Sa loob din ng dalawang buwan na 'yon ay mas lalo lamang nag-iinit ang tensyon sa pagitan na

Chapter 30"Bitiwan mo 'ko!" Malakas kong hinablot ang braso ko mula sa hawak niya saka ko siya tinulak."Anong karapatan mong hawakan ako ha?!" I angrily told him. Tinignan ko siya ng masama.Kanina pa hindi makalma ang puso ko. Kulang na lang ay lumabas ito sa dibdib ko dahil sa sobrang lapit naming dalawa. "L-look... I want to t-talk to you," natataranta niyang sambit at humakbang ulit palapit sa akin pero mabilis kong hinarang ang kamay ko senyales na 'wag siyang lumapit.I gritted my teeth. Ang kapal ng mukha niyang kausapin ako matapos lahat ng ginawa niya sa akin. "Wala tayong dapat pag usapan." Humakbang ako para makaalis na pero mabilis niyang hinarang ang kaniyang katawan sa dadaanan ko. "Ano ba?! Tumabi ka nga!""Please... let's talk," he pleaded. I smiled sarcastically and shook my head. "Talk? Naririnig mo ba ang sarili mo Kairo?" Hindi makapaniwala ko siyang tinignan.