Chapter 17.2Hindi ko na alam kung anong iisipin ko. Gulong-gulo na 'ko. Maraming katanungan gumugulo sa utak ko pero lahat ng iyon ay hindi ko magawang hanapan nang sagot."Trixie," tawag ni Kairo sa atensiyon ko. "Kumain ka na," Doon lang sumagi sa isip ko na hindi ko pa rin pala ginagalaw ang pagkain na inorder niya. Sinulyapan ko 'yon bago dahan-dahan dinampot na hindi tinitignan si Kairo. Ayoko siyang tignan dahil sa t'wing nakatingin ako sa kaniya hindi ko maiwasan makaramdam nang kakaiba.Ayoko nang magpaalipin pa sa nararamdaman nang litseng pusong 'to. Ayokong maniwala dahil una sa lahat hindi dapat ito nangyayari ngayon. Matagal na panahon kong iniwasan na bumalik sa nakaraan dahil puro pasakit lang ang dulot no'n sa akin. Pero kahit anong iwas ko ay pinaglalaruan pa rin ako ng tadhana. Kahit anong pigil ko na huwag makaramdam ulit sa kaniya pero heto at tumitibok na naman ang puso ko. Kahit anong iwa

Chapter 18.1Hanggang sa natapos ang oras ng break time ay patuloy pa ring sumasagi sa isip ko ang sinabi ni Kairo. Kagabi sinabi rin ni Kaizer sa akin na layuan ko si Kairo tapos ngayon si Kairo naman ang nagsabi na layuan ko si Kaizer. Bakit? Bakit nila kailangan sabihin 'yun? Ano bang nangyayari sa kanila? Bakit pakiramdam ko may mali? Mas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa mga naisip. Gusto ko na lang i untog ang ulo ko sa pader para magising ako sa katotohanan at para na rin mapagtanto ko ang mga nangyayari sa paligid. Hindi ko na alam kung anong papaniwalaan ko sa mga sinasabi nila. Ayoko na lang mag-isip gusto ko na lang ipahinga ang utak ko at hayaan na lang mangyari ang lahat ng bagay.Kung ano man ang rason kung bakit biglang nagkaganito si Kairo sa akin malalaman at malalaman ko rin naman 'yun. Siguro hindi pa ngayon kaya mas mabuti na rin sigurong sumabay ako sa trip niya nang sa ganoon ay mas mapapadali p

Chapter 20Madilim na nang makauwi ako sa bahay. Dahil sa dami nang ginawa namin kanina ay naabutan kami ng gabi ni Irish. Sunod-sunod kasi ang mga bigayan nang projects ngayon kaya wala kaming choice kundi gawin agad ang mga iyon para hindi na kami mahirapan.Pagod na pagod ang katawan ko nang buksan ko ang pinto ng bahay. Bumungad agad sa akin ang tahimik na living room at ang tahimik na paligid. Iginala ko ang paningin at mapait akong napangiti na wala man lang akong makitang kahit isang anino. What kind of life do I have? Boring? Minsan hindi ko maiwasan ikompara ang buhay ko sa iba. Iyong kapag umuuwi 'yong anak nila tapos sasalubungin sila ng isang mahigpit na yakap ng kanilang mga magulang o di kaya 'yong tipong pagkapasok mo pa lang sa bahay mo ay ingay na ng mga kapatid mo o tawanan nang buong pamilya mo ang maririnig at bubungad sa'yo.That's the kind of life I want. Iyong maramdaman ko na may nagmamahal at nag-aalala sa akin.

Chapter 21DOON NA 'KO napamulat nang mga mata pagkatapos marinig ang sinabi ni Kaizer. Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi. Nagpaulit-ulit sa isip ko ang sinabi niya. Trixie, gusto kita matagal na. I smiled bitterly. No this can't be happening right now. Hindi matanggap ng isip ko ang nangyayari ngayon. Ayokong paniwalaan lahat ng ito."You d-don't know me," was all I can say. Kahit pa may ideya nang nabubuo sa isip ko ay mas pinanindigan ko pa rin ang sarili na hindi niya 'ko kilala. Because for heaven's sake hindi niya ako maaaring makilala!Hindi masasayang ang paghihirap kong magtago sa ibang kaanyuan para lang makatakas sa masakit kong nakaraan. Para lang makatakas sa malupit na taong narito sa mundo. "Sa tingin mo ba talaga hindi kita kilala, hm? Sa tingin mo ba hindi kita nakilala unang kita ko pa lang sa'yo, Trixie?" he asked in a sarcasm way. Tumawa siya nang bahagya pero halata ang

Chapter 21.2Mabilis na lumipas ang mga araw. Matapos umamin ni Kaizer sa'kin sa park hindi ko na siya ulit nakita pa. Kahit sa school ay hindi ko rin siya mahanap tanging sina Brent at Kairo lamang ang nakikita kong magkasama.Hindi ko alam kung dapat ba akong makonsensiya dahil pakiramdam ko galit si Kaizer sa akin sa ginawa kong pag-iwan sa kaniya sa park matapos niyang umamin sa nararamdaman niya. Ano ba kasi ang dapat kong gawin? Gulong-gulo na 'ko. Hindi ko na alam kung ano pa ang iisipin ko sa mga nangyayari sa buhay ko.Mas lalo lang akong naguluhan nang makitang mas naging extra sweet si Kairo sa'kin at friendly naman si Krezha. Palagi akong sinasamahan ni Kairo sa snacks, lunch at uwian. At kung may vacant naman ako ay palagi niya rin akong nililibre sa caf at pumupunta kami sa library para magbasa nang libro. May minsan pa nga na niyaya niya akong mag kape sa malapit na coffee shop sa school pagkatapos ay ihahatid niya 'ko pauwi at susunduin din naman