"Mommy," sambit ko nang makita siya sa aking likuran.  "Anong ginagawa mo rito iha? At bakit may dala-dala kang bagahe? Nag-away ba kayo ng aking anak?" sunod-sunod na tanong ni Mrs. Monte Cristo, ina ni Travis.  "Hindi po mommy, nasa New York kasi si Travis. Hindi niyo po ba alam iyon?"  "Hindi iha, wala namang sinabi ang aking asawa." Napakunot naman ang kaniyang noo. "Ah baka hindi lang nasabi ng aking asawa't anak sa akin. Alam mo naman hindi ko naman kasi pinapakialaman ang kanilang negosyo." Tawa nitong sabi sa akin.  "O-opo," sagot ko naman.  "Halika na iha sa mansion, ba't hindi ka nagtawag sa akin nakapaghanda sana ako ng merienda saiyo at ang kwarto mo gamitin mo muna iyong kwarto ni Travis," sabi sa akin ni Mommy. Aangal na sa ako nang hinila niya ako papunta sa loob at pumasok sa kwarto ni Travis. 

Nagising ako sa malakas na katok na nangangaling sa labas ng kwarto. Napakusot naman ako ng aking mga mata at nakita ang aking laptop na naka-off na. Dali-dali kong binuksan ang pintuan para malaman kung sino ang tao sa labas. “Magandang gabi, Ms. Dahlia. Pinapababa na ho kayo ni Mrs. Monte Cristo para kumain.” Nagulat naman ako nang marining ang bati niya. Gabi na pala, ang dali naman ng oras. Bumaba kaagad ako at pumuntang dining area. “Dahia, anak. Kain na,” sambit ni Mommy Carmela nang makita ako. Umupo naman ako sa upuan na katabi ng aking Nanay Lilet. Lahat ng malalapit na katulong sa kanila ay kasabay naming kumain. Ganito talaga ang mag-asawang Monte Cristo, mababait at hindi mata-pobre. Tingin nila sa aming mga mahihirap at kasambahay ay kapamilya na. Tuwing gabi lang kami nagkakasabay-sabay kumain dati, kapag kasi almusal at pananghalian ay busy ang mga tao sa mansion. Kapag gabi naman ay hindi, dahil wala nama

 Travis POV  Nang marinig ko na Negative pa rin ang aking asawa ay bigla akong nawalan ng gana makipag-usap sa kaniya pati na rin sa aking trabaho. Kasalukuyan akong nasa office ko, marami pa akong tatrabahuin pero wala ako sa mood para gawin ito.  Sobrang nadisappoint ako, umasa kasi ako na after ng outing namin ay magkaka-anak na kami. Hindi ko alam kung kailan pa kami maghihintay. Ilang taon pa ba para magkaroon na kami ng anak ni Dahlia? Ano pa bang paraan? Lahat naman ay nagawa na namin.  "Sir, naandito po si Mr. Cruz hinahanap kayo."Napalingon naman ako sa aking sekretarya. Tumango naman ako sa kaniya para ipahiwatig na papasukin na ang bisita. Umalis naman ito at maya-maya ay pumasok na rin si Mr. Cruz.  "Goodafternoon Mr. Monte Cristo," bati nito sa akin.  "Goodafternoon too. Please have a seat, Mr. Cruz." Iginaya ko naman ang aking k

Alam kong napakahalaga ng pagsasabi ng totoo kay Dahlia lalo na't malayo kami sa isa't-isa. Sigurado akong mag-ooverthink lang iyon at magseselos, wala pa naman ako sa tabi niya para suyuin siya. Ayoko naman masira uli ang relasyon namin lalo na't kakabati lang namin no'ng nakaraan. Kailangan ko rinmag-ingat sa mga sasabihin ko sa kaniya.  Oo, medyo nadisappoint ako dahil hindi pa kami nagkaka-anak. Pero it doesn't mean na uulitin ko pa ang mali ko dati. I was so stubborn and cold to her. Siguro ay sasabihin ko nalang ito kapag nasa Pilipinas na ako, after all, kumain lang naman kami ni Emery as a friend. Hindi naman na siguro kami magkikita ni Emery dahil tapos naman na ito sa kaniyang trabaho. As I've said, last night pwede naman na siyang magliwaliw dito sa New York if gusto niya.  Kasalukuyan akong nagta-type ng mga paper works ko. Super daming nakatambak lalo na ngayon at tapos na ang photoshoot. Reports and presentation nalang ang kulang. Bukas kasi ay magpi-

  Nang matapos kong iayos ang kaniyang lababo ay nagpaalam na ako sa kaniya. "Mauna na ako," sabi ko sa kaniya. "No! I mean, dito ka muna. Magmerienda." Dali-dali naman nitong kinuha ang pinggan na sa tingin ko ay carbonara. Wow niluto ulit niya? Dami na niyang alam na lutuin ah. Nagbago na talaga siya. Inabot niya iyon sa akin at kinuha ko ito sa kaniya. Tinikman ko ito at biglang nanlaki ang mga mata.  "Masarap ba?" tanong nito sa akin. Tumango naman ako pero mas masarap pa rin ang luto ng aking asawa.  Nagpatuloy lang ako sa pagkain at hindi na siya pinansin.  "Hm. Hindi ba magcecelebrate kayo ng mga investors mamaya?" tanong nito na nagpakunot sa akin. Paano niya nalaman? Nakita niya ang pagkunot ng noo ko at tumawa ng mahina. "Mr. Cruz told me and he invited me roon," patuloy pa niya. &nb