Isang linggo na ang nakalipas nang mangyari iyong pananakit ni Travis sa akin. Ni hindi niya ako pinapansin, ang tanging pinapansin niya lang ay si Emery. Isang linggo na rin akong nammroblema dahil palaging tumatawag si Mommy sa akin upang tanungin kung kailan kami available ng aking asawa para pumunta sa wedding designer upang sukatan.Hinawakan ko ang aking singsing sa aking daliri at napangiti ng mapakla. Hindi ko maiwasang masaktan sa mga nangyayari ngayon. Sobrang sakit ang mga binitawan niyang salita, sagad na sagad ito sa aking buto. Bigla nalang tumulo ang aking luha habang tinitingnan at hinihimas ang aking singsing. Singsing na sumisimblo ng aming pagmamahalan. Pinahiran ko naman ang luhang tumutulo sa aking pisngi, hinayaan ko lang na umiyak ako ng umiyak dahil ito lang ang paraan upang maging okay ang aking pakiramdam.Hindi ko na makilala ngayon ang aking asawa, ito na siguro ang kinakatakutan ko. Nakalimutan na niyang mahal niya ako at kung sino ako. Ang

Dumiretso ako sa kusina namin para ilagay ang aking mga pinamili. Hindi ko nakita si Emery sa sofa siguro ay nasa kwarto na iyon.  Habang inaayos ang mga groceries sa cabinet ay nagulat ako nang may humila sa aking braso. Sobrang sakit iyon kaya napalingon ako. Nanlalaki ang aking mga mata nang makita ang aking asawa.  "Ang lakas naman ng apog mong magpahatid sa haciendero natin sa mansion. Gano'n ka na ba kacheap dahil sa isang katulad pa niya mo ako ipinagpalit?" tanong nito sa akin.  Matapang kong tiningnan siya. Sumusobra na siya, ni hindi ko nga pinansin iyong pagpunta nila ni Emery sa mall!  "Bitawan mo ako, Travis." Seryoso kong sagot sa kaniya at nagpupumiglas sa hawak niya.  "Napakalandi mo! Mas baleng maghiwalay nalang tayo para malaya na tayo sa isa't-isa. Total may Ethan ka naman na at ako ay may anak na kay Emery."  

Lumipas ang araw ay mas naging malapit pa kami ni Ethan sa isa’t-isa. Minsan ay nakakachat o kaya nakakatext ko siya kapag wala kaming ginagawa. Ngayon ay kagagaling lang naming sa mall, sinamahan kasi niya akong mag grocery. Nagabihan na rin kami kasi naglaro pa kami ng arcade.“Salamat, Ethan.” Tumango naman siya sa akin at binigay ang groceries sa akin.“Sige, mauuna na ako,” paalam niya sa akin at sumakay na sa taxi.“Mag-iingat ka!” Kaway ko sa kaniya.Nang makapasok na ako sa aming bahay ay laking gulat ko na nakaupo ang aking asawa sa sofa at madilim niya akong tiningnan. Kinabahan ako sa titig niya sa akin.“Saan ka galing!?” sigaw na tanong niya. Napasinghap ako dahil hinila niya ang aking braso at inilapit sa kaniya. Nabitawan ko ang groceries na aking binili sa sahig.“Puwede ba pakibitawan ako, alam mong nag grocery ako. Ikaw pa nga ang nag-utos sa akin na mamili eh. Nak

Kinabukasan ay nagising na rin si Mommy. Pakakita niya sa akin ay umiyak lang ito ng umiyak. Pauli-ulit itong humingi sa akin ng tawad dahil sa ginawa ng kaniyang anak sa akin. Hindi niya lubos maisip na gagawin ito ni Travis sa akin kaya labis ang pagdadalamhati niya rito.“I’m so sorry, anak. Hindi ko alam kung anong nangyari kay Travis. Hindi ko lubos maisip na gagawin niya ito saiyo. Saksi ako sa pagmamahal niya sa iyo, ni hindi ka nga nito maiwan-iwan.” Hagulhol ni Mommy sa akin. Niyakap ko ito at inaalo siya.“Calm down, Mommy. Ako rin ay hindi ko alam kung bakit nagbago si Travis.” Naiiyak kong sagot sa kaniya.“Matagal na bai to, iha? Bakit hindi ka man lang nagsalita? Sabi ko sa iyo, hindi ba na tumawag ka lang sa akin kapag may nangyaring masama sa bahay ninyo?” Hinawakan niya ang aking pisngi at pinunasan ang nagbabadyang luha ko.“I’m sorry, mommy. Hindi ko rin po alam kung saan ako magsisi

“Sino ka?” tanong ko sa lalaking pinapayungan ako. Ngumiti ito ng napakatamis.“Masama ang magpa-ulan, baka magkasakit ka.” Suminghot naman ako dahil ramdam kong patulo na ang aking sipon.“Salamat nalang sa concern mo pero kaya ko ang sarili ko.”“At least get this umbrella, kailangan mo ito.” Kinuha ko ang payong na dala niya ngunit hindi pa rin ito umaalis sa harap ko.“Hm, how about samahan nalang kita rito.” Umupo siya sa tabi ko at medyo nailang ako nang magtama ang aming balat sa isa’t-isa. Wala akong nagawa kung ‘di ay napabuntong hininga nalang. Panira naman ito ng moment! Kainis!“Bakit ka nagpapaulan? May problema ka?” tanong nito sa akin.Obviously. Tumango naman ako sa kaniya. Gusto kong sabihin lahat ng nararamdaman ko sa kaniya, okay lang naman stranger siya hindi niya ako majujudge agad. Hindi ko siya kilala at may posibilidad na hindi na kami