Library
Search
All Chapters of The Scale of Life and Death (Profession Series #2): Chapter 81
- Chapter 90
101 Chapters
Chapter 47
"I was just kidding! Nagbibiro lang naman ako, at may gusto lang akong pag-usapan sa 'yo Mr. Palmadez. Tungkol doon sa babaeng nabaril no'ng isang araw." Tumango naman nang dahan-dahan si Nezoi, na nakikiayon lang siya sa nangyayari ngayon. Ako naman ay mabiis ang tibok ng puso ko. Parang wala lang kay Ranguel ang lahat, wala kasi siyang alam sa nangyayari ngayon. Wala talaga siyang alam tungkol sa amin. Malakas lang talaga siyang man-trip ngayong araw. Hindi niya ang alam tungkol kay Nezoi at sa akin. Mamaya 'to sa aking lalaking 'to. Ano na lang ang sasabihin at iisipin ni Nezoi ngayon dito? Pumunta kami sa maliit na office at kay Nezoi ata ito. Nag-usap lang naman sila nang seryoso at hindi ko alam kung ano ba ang pinag-uusapan nila. Basta ngayon ang nasa isip ko 'yong kalokohan ni Ranguel at napipikon ako sa kanya.
Read more
Chapter 48
Umalis na si Ranguel at ako na lang ang natira dito sa hospital. Sabi kasi ni Nezoi na saglit lang daw siyang magpapalit at ako naman na dakilang gusto ko rin naman kaya talagang hihintayin ko siya. Mabilis lang din namang kumilos si Nezoi at nakabalik na kaagad siya rito sa entrance ng hospital na ito kung saan ko siya hinihintay. Nang makita niya ako ay ngumiti naman siya kaagad at ako naman ay tipid lang din naman akong ngumiti. Nilahad niya pa ang kamay niya at nagdadalawang-isip pa ako kung ano ang gagawin ko roon, mas lalo niya pa itong nilahad at tinanggap ko na rin naman na ito. Saglit pa akong nagulat dahil sa lambot ng kamay niya. Tumingin naman ako sa kanya at mas lalo pa siyang ngumiti ngayon. Iniwas ko na lang ang tingin ko at saka na kami tuluyang lumabas na magkahawak pa ang kamay namin. Hindi ko rin alam kung bakit sobrang bilis ng pangyayaring 'to, nagigin
Read more
Chapter 49
"Ikaw? Ako? Ako 'yong hinihintay mo? Iyong kanina mo pang sinasabi ay ako lang ba 'yon?" hindi makapaniwalang tanong ko at hanggang ngayon pa rin ay hindi ko matanggap na ako lang pala 'yong sinasabihan niya pang hinihintay niyang tao. Ang dami-dami ko pang sinabi sa isipan ko at lahat ng iyon ay ako lang pala? Ako lang pala ang tinutukoy niya? Na akala ko ay iba. Tumawa naman siya nang mahina. "Simula pa lang ikaw lang naman 'yon. At sino pa ba? Nakakatawa naman na hindi mo naisip na ikaw 'yon? Ikaw naman kasi palagi, Attorney," sabi niya nang seryoso. Ang sarap din lalong pakinggan na tinatawag niya na akong Attorney. Kaya mas lalo akong hindi makaproseso at totoo ngang ako na pala ang sinasabi niya mula pa kanina. Hindi ko alam ang gagawin ko, basta biglang pumasok sa isipan ko 'yong kapag nabigyan ako ng pagkakataon ay ilalaban ko na. Pero ngayon para
Read more
Chapter 50
"Sabay ito po 'yong isa kong na-paint ko na kumita po ako na mahigit 25 thousand," sabi ni Vici at saka pinakita niya sa amin at kay Nezoi 'yong painting niyang pinakamalaking nabenta niya. "Wow! It's nice, ang ganda nito, gawan mo rin ako. Babayaran din kita," nakangiting sabi ni Nezoi at pumapalakpak-palakpak pa. "Alam mo 'yong Charcoal painting? Mayroon kasi akong ganoon na gusto kong ipa-paint sa 'yo," dagdag ni Nezoi. Nanlaki naman ang mata ni Vici na alam niya ang ibig sabihin ni Nezoi. "Opo, Kuya Nezoi! Nagpra-practice na rin po ako no'n. Ito nga po 'yong mga attempts ko." Pinakita naman sa amin ngayon ni Vici 'yong gawa niyang 'yon, na wala naman akong idea sa mga ganoon. Nang makita ko na ay roon ko na lang naalala kung ano 'yon. "Nice, ang gagaling ah!" malakas na hirit ni Nezoi at saka pinakita rin naman sa amin iyo
Read more
Chapter 51
"Mas mahal pa rin kita," seryosong sabi ni Nezoi at awkward akong tumawa dahil sa tensyong nararamdaman ko at hindi na ako makahinga nang maayos dito. Hindi na alam ang gagawin ko dahil sa bilis at lakas ng tibok ng puso ko. Si Nezoi naman ay talagang seryosung-seryoso siya ngayon, hindi ko mapantayan 'yon. Samu't saring mga emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Paano niyang nagagawang maging ganito na hindi siya kinakabahan? Sobrang smooth niya lang palagi. Sabay ako rito nangingisay na, nanginginig na ako dahil sa sobrang lakas ng impact at tensyong binibigay niya sa akin ngayon. Ngumiti na muna ako sa kanya para may kasagutan ako sa sinabi niya at natahimik na muna kami, at salamat nagkaroon na ako ng oras para makahinga nang maayos at makalma ang sarili ko. Nagpatuloy lang kaming kumain at nakatingin lang kami ngayon pareho sa city lights at rinig na rinig namin dito ang
Read more
Chapter 52
"Attorney, mayroon pong nakabangga sa anak ko at wala pa siyang lisensya. Puwede po bang makasuhan ang nakabangga sa anak ko? Kasi nasa hospital po siya ngayon at hindi ko na po alam ang gagawin ko, hindi po sapat sa akin na ipagamot niya lang ang anak ko. Ang sakit-sakit bilang Ina," umiiyak na sabi sa akin ng isang Ginang. sumilay ang nag-aalalang mukha ko, at malungkot dahil sa nangyari sa kanila ngayon. Hinawakan ko siya sa likod niya't hinimas iyon para kumalma siya ngayon, nagtuluy-tuloy pa ang sinasabi niya at tumatango lang ako. Naiintindihan ko kung saan siya nanggagaling. As my pre-law course Psychology ay nakatulong din ito sa akin no'ng nagpra-practice ako ng law. May advantage talaga ang pre-law course ko na iyon dito. Kaya talagang may benefit din sa akin ang pinag-aralan kong sikolohiya. "Ito po ang tubig, tumahan po kayo't subukan niyo
Read more
Chapter 53
"Tandaan mo ang pipiliin mo ngayong araw, dahil kung hindi..." Nilapag niya naman ngayon ang baril sa harap ng lamesa at doon na ako nanginig nang sobra, at nawawalan na ako ng pag-asa dahil dapat sa ngayon ay narito na ang tulong sa akin. Sinubukan ko ang sarili ko na maging kalmado sa harapan niya at kahit nanginginig na ang paa't kamay ko, pinagsama ko lang ang mga ito para makontrol ko at para hindi ito makitang nanginginig. "Idi-dismiss mo ang kaso ng anak ni Mr. Villocorte o kamatayan, at buhay ang iyong makukuha. Malapit na ang kasong 'yon, pag-isipan mo nang mabuti at mayroon ka na lang tatlong araw para magdesisyon bago magsimula 'yon." Tumayo naman na siya ngayon at saka tinanggal ang mask niya, ngumiti naman siya nang nakakaloko at kinilabutan ako sa ngiti niyang iyon. Iyong mukha niya rin na mas nakakadagdag ng takot kasama ng ngiti niyang iyon. Gusto
Read more
Chapter 54
Panalo kami, nanalo ako. Ibang klaseng tuwa ang nararamdaman ko. Hindi ko maipaliwanag kung ano 'yon, basta sa ngayon ay samu't saring mga emosyon ang mga 'yon. Dahil sa nararamdman kong 'to ay napaiyak na lang ako habang papalabas ng korte. Si Irene naman ay nasa tabi ko lang at kino-comfort ako. Kasama na rin namin ngayon ang babaeng nangangalang Isareal, niyakap niya naman ako bigla at niyakap ko rin siya pabalik. Pareho kami ngayong humahagulgol dahil sa tuwa. "Maraming salamat po sa inyo, Attorney. Madalang na lang po ang mga abogadong katulad niyo kaya malaki po ang pasasalamat ko sa inyo. Hinding-hindi ko po makakalimutan itong pagkakataon na ito sa inyo, maraming-maraming salamat po talaga." Lumakas pa ang hagulgol niya at ako naman ay tahimik lang akong umiiyak. Hinahayaan lang namin ang mga luha naming mahulog. Hindi
Read more
Chapter 55
Nakapikit 'man ang mga mata ko ay parang gising na gising ang isipan ko. Binuksan ko nang dahan-dahan ang mga mata ko, nagsimula na rin ulit akong makarinig at nakita ko ang ilaw na sunud-sunod na nagdadaan ang mga ito. Naramdaman ko rin na nakahiga ako sa isang malambot na bagay, kinapa ko nang mahina ang paligid ko at nasigurado kong stretcher nga ito. May naririnig ako na mga umiiyak, tinatawag ang pangalan ko. Nage-echo ang lahat ng iyon sa akin. Naririnig ko ang pagtawag sa akin ng kambal, ng mga kaibigan ko na sila Constraire, si Irene at si Ranguel, at iba ko pang kasamahan na abogado. Rinig na rinig ko ang mga boses at ang mga hagulgol nila. Biglang pumasok sa isip ko ang mga magagandang nangyari sa amin, ang mga bagay na pinagsamahan naming lahat na hinding-hindi ko makakalimutan. Si Irene na nariyan na sa akin sa pagtulong sa akin sa kolehiyo, naging mat
Read more
Chapter 56
Matapos no'ng pangyayari na 'yon ay naging itim na muli sa akin ang lahat, bumalik ulit ang ilaw kanina na sinusundan ko at parang hinigop ako nitong muli. Malayo na naman ulit ito at muli akong sumubok na sundan ito kahit na baka mamaya ay palayo na naman ito nang palayo sa akin. Pero ngayon ay nasa kalagitnaan na ako papunta sa ilaw na 'yon na ibig sabihin na hindi na ito lumalayo sa akin. Kahit na parang buong araw ay naglalakad na ako para lang mapuntahan 'yon ay ngayon ay malapit na malapit na ako rito, parang isa itong pagsubok sa akin. Hindi ko alam kung bakit kailangan kong pagdaanin ito. Pero ayon ang naramdaman kailangan kong gawin, ayon ang dapat kong gawin mula sa sinasabi ng puso ko. Huminga na muna ako nang malalim at mayroon pang hagdanan para matunton ang liwanag na ito. Nasa harapan ko na ngayon ang puting liwanag na ito, dahan-dahan kong nilapit ang kamay
Read more