Leana’s POV Graduation na namin. Dapat puro saya lang ang nararamdaman ko sa ngayon pero bakit pilit na pumapasok ang kalungkutan sa dibdib ko? Palagi akong excited sa mga graduation na nagaganap dahil nasa isip ko na tutungtong na ako sa mas mataas na baitang. Bagong mga aralin, bagong mga classmates at mga bagong karanasan. Bakit ngayon, natatakot akong mag senior high school? Kaya ko naman sigurong i-survive ang STEM pero nakakaramdam ako ng inggit sa mga estudyanteng pupunta sa HUMMS. Alam ko na sa sarili ko na sa loob ng dalawang taon sa senior high school ay wala akong magagawa kundi ang mainggit. Heto na naman ako at nagiging ungrateful. Hindi ba pwedeng maging masaya na lang ako dahil nakakapag-aral pa ako? Natatakot din ako dahil habang lumilipas ang mga taon, mas napapalapit ako sa college. Baka mamaya mamalayan ko na lang na nasa college na ako. Eh ayaw ko pa naman ang kurso ko. Nawawalan na ako ng malay kapag nakakakita ng dugo, paano ko kakayanin ang kursong nursing?

Leana’s POV “I only treat my friends as friends. Nothing more than just friends.” Hayop na utak ‘to. Bakit ko na naman naaalala ‘yung sinabing iyon ni Nico kahapon? Hindi ako makapaniwalang masasaktan ako dahil doon. Hindi naman niya kasalanan kung kaibigan lang talaga ang turing niya sa akin. Ako naman ‘yung basta-bastang nagkaroon na lang ng mga espesyal na pagtingin sa kanya. Unang-una ay dapat magkaibigan lang talaga kami. Pero napakataksil nitong puso ko. Sinong nagsabi na magustuhan ko siya?! Sa tingin ko ay hindi pa naman masyadong malalim ang pagtingin ko sa kanya pero bakit iniiyakan ko ‘yung huling sinabi niyang iyon? Nakakainis lang. Hindi ko tuloy magawa ‘yung mga dating ginagawa ko ng dahil sa pesteng crush crush na ito. Hindi ko tuloy mahawakan ang mga kamay niya nang hindi umiinit ang mukha ko o hindi kaya ay hindi kumakalabog ang dibdib ko. Hindi ko tuloy siya natitignan sa mukha nang hindi nangingiti. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na titigan siya sa mga m

Leana’s POV “Leana, ikaw na muna ang maghugas dito. Babalik na ako sa trabaho.” Umuwi si mama para mag lunch dito dahil na-miss daw niya kaming kasama na kumain. Aba, ilang araw na kaya kami ni Chance na kaming dalawa lang ang sabay na kumakain sa hapag kainan. Kung darating sila mula sa trabaho, lagi na silang tapos kumain. Kailan pa sila nahilig kumain sa labas? “Opo mama.” Humalik siya sa pisngi namin ni Chance bago tuluyang umalis at humiga naman ako sa sofa. Ayokong gumawa ng kahit na ano sa ngayon. Wala naman akong problema. Hindi naman mabigat ang mga ginagawa ko dahil bakasyon nga pero saan nanggagaling itong pagod na hindi mawala wala? Ganito na naman ako noong nakaraang bakasyon. Talagang hindi maganda sa feeling. Wala akong motivation sa lahat ng gagawin ko at ang gusto ko lang ay humiga. Pinapakiramdaman ko ang sarili ko at mukhang tama nga si Nico. Kailangan ko nga atang magpahinga. “Chance, naghugas ako kaninang umaga. Ikaw naman.” Narinig ko pa ang ilang pagrerekl

Nico’s POV I can’t wait for her any longer. We only have three weeks left before the new school year starts and she’s still not leaving their house. I tried to wait patiently but I couldn't. She’s okay, right? Did she get to rest? I’m having a hard time contacting her so I’ll just go and surprise her in their house. I bet she’s fine with it. I used to do that all the time though. Sanay na siya sa akin panigurado. Pumupunta ako roon kapag nakakaramdam ako ng pangungulila. Pumupunta ako roon noon kapag nag-aaway ang parents ko dahil ayoko namang madamay sa away nila. Gusto ko rin kamustahin sina tita at tito. Ang naalala ko ay hindi sila magkaayos nung huli naming pagkikita ni Leana. Tsaka isa pa ay nag-aalala ako. Nag-aalala ako dahil inactive si Leana sa social media. It may not be a big deal to others but It’s kind of worrisome for me. Being inactive on social media is not like her. I’ll just visit her and Chance too. I bet tita and tito had gone to work today. Pagkatapos na pagk

Nico’s POV I’m tired of chasing her but my heart said I must not give up on her. I’m so drained and I don't know what to do about it. I slept a lot for days but it’s not even working. My brain is not functioning well because all I can think about was Leana and all those painful words she said to me as she attempted to push me away. Why am I doing this in the first place? She’s the one who was so eager to be friends with me at first but how did I end up chasing her instead? She promised a lot of things and I was a fool to believe that she will maintain her promises. Promises were meant to be broken but why did I still trust her words? I trusted her because she’s my friend. I thought it was going to be okay. I thought this one was going to be different but it turns out that the pain I felt when she ended her friendship with me was worse than the others. I thought being ghosted by someone already hurts. But hell, I was wrong. Getting to know the reason behind all of those is ten times