Simula noong gabing iyon, nang madiskubre ni Father Mer ang pagnanakaw ng dalawang matanda, lihim na niya silang minamanmanan mula sa malayo. Hangga't maaari, hangga't hindi pa siya nagpapahinga, inaalam niya muna kung saan nagsusuot o kung saan niya sila huling nakita bago niya gawin ang kanyang iba pang trabaho.Mahirap iyon para kay Father Mer dahil hindi siya ang tipo ng tao na kayang magpanggap kapag may nakikita na siyang mali at hindi magandang gingagawa ang kanyang kapwa. Pero kailangan muna niyang manahimik muna at mag-obserba bago siya gumawa ng anumang konklusyon tungkol kina Nana Conrada at Manong Jerry. Baka naman kasi mali lang ang pagkakaintindi niya sa nakita."Kain na po kayo, Father habang mainit pa yung kanin at sinigang." Kinatok siya ni Nana Conrada sa kanyang kuwarto. "May guyabano rin po akong nabili. Baka gusto niyo po at ipaghihiwa ko po kayo.""Ah, sige po. Ako na lang po ang bahala. Salamat po, Nana," nakangiting sabi ni Father Mer kahit na naglalaro sa isip

Tinanggihan ni Padre Mauricio Espejo ang alok ng kasamahang pari na si Padre Jose Epifañia Sandoval na maging bagong bantay. Nasa kanyang silid ito ngayon, nilalagnat, payat na payat at halos puro tubig lang ang laman ng sikmura. Hindi na ito kumakain ng kahit lugaw man lang. Unti-unting inaagaw ng hindi matukoy na sakit ang katawan.Alam na marahil ng Kastilang pari ang ang nalalapit niyang pagpanaw. Kaya't isang araw, inaya niya ang kasamahan at Pilipinong pari na si Mauricio na maglakad-lakad sa aplaya sa isang tahimik na dagat noong nagbakasyon silang mga taga-simbahan sa probinsya ng Batangas."May sasabihin ako sa'yo, makinig ka," bagaman purong Kastila, matatas sa Tagalog si Padre Jose Epifañia. Dito na kasi siya ipinanganak at lumaki.Huminto si Padre Mauricio at pinunasan ang pawis sa leeg. Napakataas ng sikat ng araw at nangangagat sa balat ang init nito. Bakit ba kasi sa malayo sila nag-uusap kung puwede namang sa lilim na lang sila ng kabana?Hindi pinansin ng Kastila ang

Dumiretso si Father Mauricio sa simbahan. Nagdasal siya sa birheng Maria ng Villapureza, humingi ng gabay kung ano ang dapat niyang gawin sa lahat ng kanyang nalaman noong gabing iyon. Hinintay niya ang sagot ng mahal na ina. Minasdan niya nang maigi kung bubuka ba ang bibig nito o kakausapin ba siya sa pamamagitan ng isip, pero ni isang salita ay wala siyang nakuha. Nanatili lang itong nakatayo. Ang koronang nakaputong sa ulo nito, nagkikislapan at walang pakialam sa kanya.Tumakbo si Padre Mauricio sa kanyang kuwarto at doon nagkulong. Kinatok siya ni Padre Jose Epifañia subalit hindi niya ito pinagbuksan. Sa halip, pinagmumura niya ang Kastila at itinaboy na parang salot na ibon sa pananim. Nag-iiyak si Padre Mauricio. Kinuha niya ang maleta at itinapon ang lahat ng damit na puwedeng magkasya roon. Pero tumigil din siya. Wala na siyang ibang lugar na mapupuntahan. Hindi niya masasabi sa obispo ang tungkol sa lagusan at sa santong demonyo. Kapag nagpalipat naman siya ng parokya, gan

Naudlot ang dapat sana'y lakad ni Father Mer. Tinamad na siya pagkatapos ng pag-uusap nila ni Nana Conrada. Tumawag siya sa mga taga- Asosasyon at sinabing hindi maganda ang pakiramdam niya. Nalungkot ang kausap niya sa kabilang linya, pero sinabi nilang naiintindihan naman daw nila. Magpagaling na lang daw si Father Mer at hintayin nito ang isang kaing ng dalandan na ipapadala nila. Nagpasalamat ang pari at humingi ng patawad. Sayang nga lang at pormal na ipapakilala na sana si Father Mer sa pagtitipong iyon bilang bago nilang miyembro.Kinagabihan, nagpaalam si Nana Conrada sa kanya na uuwi ito sa kanila at sinabing babalik sila ng umaga kinabukasan. Isinama niya ang apong si Minggay. Pinayagan na rin sila ni Father Mer dahil tinapos na rin naman nila ang kanilang gawain. Maghihiwalay ng landas sina Nana Conrada at Minggay sa may stoplight sa kanto. Papara muli ang matanda ng isa pang tricyle pauwi sa kanila sa Villapuerto habang si Minggay naman ay ihahatid ng sinasakyan nila pauw

Nakangiti lang ang demonyong may tatlong ulo ng aso habang pinagmamasdan mula sa kanyang silid sa itaas ng bahay si Isabel, ang nakatatandang kapatid ng bagong kura paroko. Pagpasok pa lang nito ng bahay ay agad niyang nagustuhan ang halimuyak nito. Bango na nanggagaling sa matinding debosyon sa Diyos ngunit puno ng hinanakit ang puso. Dinilaan ng demonyong may tatlong ulo ng aso ang mga labi nito. Ang laway nila ay pumapatak sa sahig at napatay ang isa sa mga lamparang nakasindi roon.+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+Pagpasok pa lang ng gate, agad na tinakbo at niyakap ni Minggay si Tangkad, ang matalik na kaibigan niyang puno."Na-miss kita, Tangkad. Apat na araw din tayong hindi nagkita." Naglaglagan ang ilan sa mga dahon ng puno at umulan iyon kay Minggay. "Uy, na-miss niya rin ako."Hindi na muli pang gumalaw ang puno simula noong engkwentro nito sa Kuya Iking nila. Hanggang ngayon, pinaghahanap pa rin ng mga awtoridad ang katawan ni Kuya Iking na nakabaon malapit din mismo sa pu