“This must be what I am dreaming about every night.” Hinawakan ni Nadja ang kamay ng lalaki. “I love to dream of this with you, Honey. I love the way you move on top of me.” Isinubo pa ni Nadja ang hinlalaking daliri ni Victor at nagtaas-baba ito ng kilos. Mas binilisan ng hinete ang kanyang pagkilos sa ibabaw ng kabayo. Napahampas ng todo ang kareristang kanilang pang umaalog ang dibdib habang nakapatong sa kanya. Sunud-sunod ang matitinis na halinghing ni Nadja. Hindi niya napigilan ang kanyang sarili at tunay ngang kay Victor lang siya mapapasigaw ng ganoon. Nagpatianod na lang si Victor sa isang eksenang sa akala niya ay pawang panaginip lang sa sobrang kalasingan. Nagustuhan niya ang panaginip na iyon kaya ipinakita niya ang labis na pagkasabik kay Nadja. Pinapak nito ang kanyang labi at sinimsim pati ang hiwang kanina lang ay nakatulos pa ang mataba nitong alaga. “Kung ito ay panaginip, ayoko nang magising, Nadja!” Sigaw ng sigaw si Nadja sa tuwing mapapadako ito sa munting

Nag-peace sign si Victor sa mga lumingon at muling bumaling kay Nadja. Ang totoo niyan ay masaya siya dahil kasama niya ang mga bata at si Nadja. Ramdam niya ang pagkakaroon ng pamilya. Hindi maiiwasan na magbulungan ang mga tao sa paligid nila. “Misis ko po,” proud na sabi niya sa iba. Tumango ang ilan at napangiti. Hinampas siya ng singer at pasimpleng kinurot sa kanyang braso. “Ano ba? Tumigil ka nga.” “Sinasabi ko lang ang totoo.” Malayang sumali sa ilang laro ang mga bata at naki-cheer pa sina Nadja at Victor. Hindi nanalo ang kanilang grupo ngunit kitang- kita sa mga ngiti at mata ang saya ng kanilang kambal. Iyon ang pinakamahalaga sa lahat. “Are you happy, kids?” tanong ni Nadja. Pawisan ang kambal. “Yes, Mommy. Very, very happy” sabi ni Mackie at Holly. Mabilis na pinunasan ni Victor ang pawis ng dalawa. “This is the very first time that you are both here, Mommy! Daddy!” dagdag pa ni Holly. Pagkatapos ng laro ay hindi na napigilan ang ilang mga magulang ang lumapit at m

Hindi na bumaba si Nadja sa kanyang kuwarto matapos ang komprontasyon nila ni Victor. Kinatok siya ni Sophia dahil magpapaalam na sina Sharon at Max ngunit wala silang narinig na tugon mula rito. “Aalis na kami, Sophia.” “Ma’am, dumating po si Sir Victor at mukhang nagkulong po ng kuwarto.” Hindi na iyon binanggit ni Sharon sa kanyang kaibigan. “Ano na naman ba ang nangyari at nagmamadali kang umuwi?” “Umuwi daw si Victor at nagkulong sa kuwarto.” “You see, you raised your son to be weak.” Masama ang tingin ni Sharon sa asawa dahil sa sinabi nito. “Ah ganoon ba ang tingin mo kay Victor? Weak kaagad? So, you think that men don’t cry because it makes them weak?” “Darling Sharon, masyado ka namang high blood.” “Bogart, dalian mo! Sa mansion tayo,” mabilis namang tumugon ang alalay nila. “Ano pang hinihintay mo, Bogart? Dalian mo at mainit na ang ulo ni Madame Sharon.” Panay naman ang buntung-hininga ng babae at inis na inis sa drama ng anak. Hindi naman ito mapalagay sa kanyang

“Boom! Ganoon kalakas ang impact!” Paglalarawan ni Maura habang nagkukuwento kung paano dapat gumawa ng malakas na pagsabog ang isang car accident. “Kasama dapat ang kotse sa pagsabog para tapos ang laban.” Parang sumakit lalo ang ulo ni Jayson sa plano ng asawa. Natitiyak niyang pagsisimulan iyon ng mas malaking gulo sa pagitan nila. “Jayson, what can you say if I leave everything to you? Will that make you happy?” “Anong ibig mong sabihin?” “Tulad ng nasa isip mo.” “Ipinauubaya mo na ba ang lahat sa grupo namin?” “Oo, basta’t titigilan na ninyo ang pamilya ni Victor. Matanda na ako. May asawa na si Victoria. Mag-aasawa na rin si Victor at parehong naman nilang ayaw hawakan ang negosyo ng Richman’s Club. Nabuno ko na ang mahabang panahon sa ganitong klase ng negosyo. Ano pa ba ang gagawin ko? Baka panahon na para mamasyal na lang kami ni Sharon sa iba’t ibang panig ng mundo. Ano sa tingin mo?” “Magandang balita iyan kung ganoon.” Ibinaba na ni Max ang linya. Masayang lumapit sa

Tahimik ang buong pamilya ni Nadja. Katabi niya ang kanyang mama at papa. Naipakilala na rin ang kanyang mga kapatid. Kumpleto ang lahat sa loob ng pribadong kuwarto ni Nadja. Naroroon din ang doktor upang sabihin mismo ang resulta ng mga examination sa kanya. “Miss Santiago, you are in the first month of your conception when you meet the accident. When that kind of car accident, it is impossible for you to be alive.” Total wrecked ang sasakyan ni Nadja at ang kakila-kilabot doon, sumabog ang kotse matapos siyang ilayo doon. “You have a high risk of getting miscarriage. I am sorry.” Isinubsob ni Nadja ang mukha sa kanyang ina. “Mama…” Mahigpit siyang yumakap kay Sophia. Hinagod niya ang likuran ng anak dahil sa hindi magandang balita. “I am sorry, Victor.” “I understand, Nadja.” Awang-awa si Victor kay Nadja. Hustong dumating rin si Philip kasama ang kanyang secretary at ang representative ng Titan Agency. Nanatili ang doktor sa loob. Her career might go into waste matapos sabihi