Pagod na si Nadja para makipagdiskusyon. Ayaw niya ng debate. Hindi niya pinapatulan noon si Abby. Siya ang madalas tumalikod at magkulong sa kanyang kuwarto. Hindi siya confrontational na tao. Walang imikang kumain ang dalawa sa loob ng kuwarto ni Inigo. Inalalayan niya ito. Pinainom ng gamot pagkatapos kumain. Nakaupo si Inigo sa kanyang kama at hindi pa umalis si Nadja. Nakaupo ito sa single sofa chair habang hawak ang kanyang cellphone. Pinaalalahanan na siya ng doktor na mag-a-undergo ng denial process ang lalaki. Hindi niya ipapakita at hindi nito aaminin na kailangan niya ng therapy. “I see that your husband has a strong personality.” “Excuse, Doc. Hindi ko po siya asawa.” Iba naman ang sinabi ni Inigo sa doktor. Sugar mommy daw niya si Nadja kaya lahat ay gastos nito. “Anong plano mo? Gusto mo bang habambuhay ay naka-wheel chair na lang? Gusto mo bang makapag-asawa at magkaroon ng mga anak balang-araw?” “Huwag mo akong gawing inutil na parang hindi ko kaya ang sarili ko.

“Her voice is very familiar. Hindi ko lang maalala kung saan ko siya unang narinig.” “Yeah, I think I heard her voice somewhere.” Hindi nila namalayang lumabas si Nadja. Nagpasalamat siya at kumaway sa kanila. Nagdalawang-isip pa siya pagpasok sa loob ng kotse. Naglabas ng sama ng loob si Nadja kay Rosanna. Naka-out of town ang talent kasama ang manager nito kaya wala silang schedule. Nasa terrace siya noon at lihim na umiinom na naman. Naririnig ni Victor ang mga himutok nito ngunit nananatili ang pang-unawa ng babae sa sitwasyon. Napailing si Victor. Sa pagkakataong iyon, masasabi niyang si Nadja ang tipo niyang babae. Hindi siya ang klase ng tao na mag-gi-give up na lang nang basta. Hindi niya kinimkim ang sama ng loob dahil sa tatlong beses na pagsampal sa kanya. Kung siya pa rin ang dating Victor, tiyak na mapaparusahan niya ang babae. Nasisiguro niyang makakaganti siya. Sa ilang beses na pagkakamali ni Nadja ng pasukin siya sa loob ng kuwarto nito, ramdam niya ang boltahe

“HAPPY BIRTHDAY, Victor! Happy Birthday, Victoria!” Tumulo ang luha ni Sharon. Tuluyan siyang napahagulgol. Hindi niya maiiwan ang asawa para lang hanapin ang anak. Nagpabili siya ng paborito nitong yema cake at doon nagtirik ng kandila. Matapos kumanta at umusal ng dasal ay saka niya ito hinipan para sa mga anak. Iyon ang unang pagkakataong wala si Victor sa kanyang kaarawan. Hindi rin niya matatawagan si Victoria. Konting tiis pa. Kailangan niyang simulan ang therapy sa lalong madaling panahon. Tiyak niyang nag-aalala na ang ina dahil wala itong balita kung anong nangyari sa kanya. Lalong titindi ang pag-aaalala nito kung malalaman niya ang kanyang kalagayan. Nilingon ni Victor si Nadja. Mahimbing itong nakatulog sa kanang bahagi ng malaking kama na iyon. Nakikita niya ang isang payapang nilalang na sa kabila ng pagod ay maganda pa rin. Napakagat labi si Victor. Bigla niyang nakalimutan ang babaeng nakaniig niya, ilang taon na rin ang nakaraan. He had the best night with her. A

“Bakit hindi mo sinabing kakain tayo sa labas? Nagsuot man lang sana ako ng maayos na damit,” bulong ng lalaki. “Mayaman ka talaga siguro at kahit simpleng kain lang sa labas eh, kailangan mo pang magdamit ng todo. ” tugon ni Nadja. “Bakit ba parang negative kaagad ang dating sa iyo ng mga sinasabi ko? You see, hindi naman ako nagreklamo nang isuot ko ang damit ng binili mo kahit hindi ito ang tatak ng mga damit ko.” “Nasa nagdadala lang 'yan. Hindi naman mukhang cheap. I cannot afford your clothing, Sir. Eh kung gusto mo kapag gumaling ka, umuwi kaagad sa inyo. Go back to the kind of life that you have. No problem. Isuot mo lahat ang mga damit na na-miss kong isuot. Kainin mo lahat ang mga pagkain na hindi mo nakain sa amin. Go ahead!” “You’re terrible! Absolutely insane!” “Mommy, Tito Inigo, are you quarrelling?” Narinig yata ng kambal na mataas ang boses nilang dalawa. “NO!” sabay nilang sabi. Nag-volunteer si Holly na itulak ang wheelchair ngunit hindi niya kinaya. Nakitulak

Nagkatinginan sina Nadja at Rosanna sa matinding iskandalo na iyon. Hindi nila inasahan na mangyayari iyon maging lugar na katulad ng Re-Bistro Resto. Napakibit-balikat silang pareho. “Huwag mo akong hawakan. Aalis ako kung gusto ko! Magtutuos kami ng Victor na iyan!” Umiwas din ang staff sa panggigigil ng babae. “Normal na lang ang mga iskandalong ganyan, Anna. Sa katunayan, sa mundong kinagagalawan ko, iyan ang mga eksenang hinihintay ng media. Diyan sila kumikita ng malaki.” “It has become a poor industry. You entertain using your talents but later you become part of the entertainment. It is such a distasteful manner.” “Alam mo, totoo ‘yan. Instead of showing your true self, you hid yourself behind a mask and become what others want you to be.” “What are you thinking right now?” “Ano namang magagawa ng iniisip ko?” “What is the best thing to do?” “I don’t know if it is the best. Anghirap mag-decide.” “So, maybe that’s really the best.” “Ha!” Napakunot-noo si Rosanna. “You