ChantriaI’m glad Iwatani and I are becoming friends. As in, iyong totoong magkaibigan. Hindi ‘yong gawa-gawang childhood friends lang. Dahil sa naging confession ko, we got to rest and think about everything.Unti-unti na naming nakikilala kung sino nga ba kami. We’re becoming proper friends.Pero ang hindi ko nagugustuhan ko ngayon ay ang awkwardness sa pagitan namin ni Gab sa tuwing naiiwan kaming dalawa na magkasama. Madalang mangyari ‘yon pero hindi ko pa rin maiwasang hindi malungkot.That’s when I realized how that kind of feeling can get in between two friends. Kapag may isa sa mga magkakaibigan ang nahulog, it’s just one of the two. One, they both will have feelings for each other. And two, they’ll stop being friends because the other one doesn’t feel the same way.Nakakalungkot lang dahil kailangang mangyari sa ‘kin ‘yon. I’m really glad na magkaibigan kami ni Gab. Natutuwa ako dahil nagkaroon ako ng kaibigan na maiintindihan ako to an extent. I’m happy being friends with Lo

Chantria“What did dad tell you?” tanong ni Gab habang naglalakad kami papunta sa gate nila.I don’t even know why we have to walk when they have a car. Pero hindi na lang ako umangal. Ayoko namang maging demanding. Hindi porke may gusto siya sa ‘kin ay aabusuhin ko na. I’m not like that.“Nothing to worry about.”Saglit siyang tumahimik bago nagtanong ulit. “He didn’t threaten you, right?”“No. Why would he?”“I mean, he didn’t tell you to leave me alone, right? He didn’t say anything harsh or anything?”Mahina akong natawa bago siya hinarap. “No, he didn’t. Gaya ng sabi ko, wala kang dapat ipag-alala. And I don’t think your dad’s that type of person. I think he’s great. Hindi niya lang talaga minsan alam kung paano ipapakita ‘yong totoong siya sa ibang tao.”Natutop niya ang bibig niya. “I know that. I’m just worried you’ll ignore me in school after this.”Muli akong natawa. “Even if he asks me to leave you, I won’t do that. I won’t leave you alone.” Tumalikod na ako at saka naglaka

ChantriaEverything went back to normal. At tama nga si Iwatani, I am indeed so comfortable around him. Parang walang nangyari. My heart still races sometimes when I’m with him, though. Pero napapaisip pa rin ako minsan.I am still convinced that I like him since I really do. But love? I don’t know. I’ve never been in love before. Hindi ko alam kung ano ang pinagkaiba ng dalawang ‘yon dahil hindi ko pa naman nararanasan.But instead of worrying about it now, naisip kong hayaan na lang. In time, alam kong malalaman ko rin ang sagot. Hindi rin naman ako nagmamadali para sa sagot. Alam kong malalaman ko ‘yon kung handa na ako at ang taong mamahalin ko.“Are you ready?” tanong ni Gab habang nakalahad ang palad sa harap ko.“Not really.”Mahina siyang natawa nang abutin ko ang kamay niya. “Just follow my lead.”Nagsimula kaming sumayaw nang marinig namin ang tugtog. Gaya ng sabi ng instructor namin na siyang kaklase lang din namin, sumayaw kami habang nakatingin sa mga mata ng isa’t isa.P

ChantriaNapahikab ako habang naglo-lock ng pinto. Late kami nakatulog nina Lorreine at Louella kagabi dahil magdamag kaming magkaka-video call. Oo nga at maaga kaming nag-uwian kagabi pero ewan ko ba sa trip nila at bigla na lang tumawag.That’s when I told them about Gab and Iwatani. I told them about how I feel at sinabi ko rin sa kanila na mag-mo-move on na ako kay Iwatani. Lorreine had the same reaction as Louella. Hindi rin niya maintindihan kung bakit kailangan kong mag-move on when in fact, may pag-asa naman ako lalo pa at kami ang laging magkasama.But like what I told Louella, giving up is just the right thing to do. At isa pa, I don’t think it’s a bad idea. Para ngang wala lang sa ‘kin na i-give up ang feelings ko kay Iwatani. Siguro dahil na rin sa nalaman ko kung sino ang taong gusto niya.It really gets confusing here. Dahil sa totoo lang, I can’t help but notice Gab too. Noong una, wala lang sa ‘kin noong nalaman kong gusto niya rin ako. Not entirely wala lang pero para

ChantriaNagpaalam ako na pupunta lang ng CR nang makuha ko ang shirt ni Iwatani. Kulay itim iyon at medyo malaki sa ‘kin. Nag-tuck in na lang ako para hindi masyadong magmukhang malaki.Paglabas ko ng cubicle ay nakita ko sina Lorreine at Louella kasama ang ilan pa naming mga kaklase. Nag-re-retouch na ang ilan sa kanila kahit na pauwi na rin naman daw sila. Nag-stay na lang din muna ako at naghilamos ng mukha.“Okay ka lang?” tanong ni Louella. “Ang laki ng stain sa damit mo kanina. Sa tingin mo matatanggal pa ‘yan?”Nagkibit-balikat ako. “Siguro. Iced tea lang naman ang tumapon.”Nilagay ko sa isang plastic ang nadumihan kong damit. Maliit lang ang dala kong bag kaya hindi ko malalagay ‘yon sa loob. Pauwi na rin naman kami kaya bibitbitin ko na lang ‘to.“May relasyon ba kayo ni Iwatani?” Napatingin ako kay Rizelle dahil sa naging tanong niya. “Huwag ka ma-offend o kung ano, ah? Curious lang din kasi kami.”Napatingin ako sa mga kaklase na naghihintay rin ng sagot. Miski si Makino