Limang araw na ang nakakalipas mula nang huling pumunta ang kanyang tiya sa kanilang bahay ay halos ilang araw na rin siyang walang maayos na tulog dahil araw-araw niyang naaalala ang naging usapang ng mga ito tungkol sa pagsama ng kanilang pamilya sa kanyang tiya.Dumagdag pa sa isipin niya ang nakalipas niyang kaarawan na tila hindi na naalala ng kanyang mga magulang at maging ng mga kapatid niya. Dala ng maraming peoblema na dulot ng bagyo ay halos hindi na napipirmi sa bahay ang mga magulang niya.Madalas na umaalis ang mga ito para humanap ng mapagkukunan ng pera o pagkain dahil hindi na sapat ang natira mula sa dalang pagkain ng kanyang tiya. Maging ang malinis na tubig na iinumin ay paubos na rin at wala pa silang makuhaan ng libre.Kahit nagdadamdam dahil sa pagkalimot ng mga ito sa pinakamahalagang araw para sa kanya ay hindi siya nagtanim ng galit sa mga ito dahil naiintindihan niya ang sitwasyon nila. Isa pa maging ang pasko na sumapit at lumipas ay tila naging isang ordina

Nang marinig niya ang tanong ng mommy niya ay mabilos siyang umayos ng upo at muling naging seryoso."Wala naman po. Naisip ko lang kasi na baka kulang iyong dinala nating pagkain sa kanila. Isa pa sigurado akong wala silang naihanda noong pasko tapos sasapit pa ang bagong taon.""Hmm, balak ko sa sabado sana at mamili na lang tayo ulit bago tayo pumunta para kahit papaano ay may maihanda sila kahit huli na. Bakit? Sasama ka ba ulit?""Yes, mom. Sa tingin mo papayag kaya sila tita na sumama sa atin pabalik?""Hindi ko alam, Carl. Sana lang makapag-desisyon na sila kung ano ang mas mabuting gawin..."Matapos iyong sabihin ng mommy niya ay hindi na siya muling nagtanong kaya binalot nang katahimikan ang loob ng sasakyan hanggang sa makarating sila ng bahay.Nang bumababa siya at pumasok ng bahay ay nakasunod sa kanya ang kaibigan na sapo pa rin ang tagiliran at pumasok rin hanggang sa loob ng kanyang kwarto at para bang pag-aari nito iyon na basta na lang humilata sa ibabaw ng kama niya

Hindi pa man sumisikat ang araw ay dilat na ang mga mata ni Bea dahil halos hindi na siya nakatulog nang nakaraang gabi. At sa hindi malamang dahilan ay hindi niya maipaliwanag ang kabang nasa kanyang dibdib ng magising siya.Hindi niya maipaliwanag kung bakit pakiramdam niya ay kakaiba ang sabadong iyon. Na para bang may kung ano'ng mangyayari kaya hindi niya namalayang natulala na siya sa kawalan sa pag-iisip ng maaaring maging dahilan. Hanggang sa maalala niya ang tungkol sa sinabi ng kanyang tiyahin na babalik ang mga ito. At tila ba sigurado na siya na anumang oras ay susulpot na ang mga ito kaya kahit tulog pa ang mga kasama sa bahay ay nagdesisyon na siyang bumangon para mag-asikaso sa kusina. Kahit pa wala naman siyang ibang gagawin kundi ang magsaing at magpakulo ng mainit na tubig para sa ititimplang kape kapag nagising na ang mga magulang at mga kapatid niya.Dahan-dahan siyang tumayo at lumabas ng kulambo at maingat na naglakad para hindi magising ang mga kapatid na madada

Matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon ay kitang-kita niya ang lungkot at pakadismaya na bumalatay sa mukha ng kanyang tiya. At matagal itong hindi umimik na para bang kinakalma ang sarili. Dahil bigla siyang nakaramdam ng pakakonsensya ng makita ang reaksyon nito ay mabilis niyang sinabi ang napagpasyahan ng kanyang mga magulang. "Ang sabi rin po ni nanay na ako na lang daw po ang sasama sa inyo para magtrabaho. Mas madali daw kung ako na lang ang aalis dahil hindi na po ako nag-aaral. At hindi rin daw nakakahiya kahit na makjtira ako sa inyo dahil isa lang daw ako." "Gano'n ba? Ayaw talaga ng nanay mo?" Mahina ang tinig na paninigurado ng tiya niya. "Opo. Kaya lang baka kausapin pa kayo ni nanay kasi ang sabi niya pakikiusapan daw niya kayo kung pwedeng doon na lang ako sa bahay ninyo mamasukan bilang katulong. At papayag lang sila na tumuloy ako kung papayag kayo sa gusto niya dahil natatakot daw sila na baka kung ano'ng mangyari sa akin kung sa ibang tao

Nang matapos ang kasiyahan ay muling nakaramdam ng bigat ng kalooban si Bea dahil ang ibig sabihin lang niyon ay nalalapit na ang kanyang pag-alis.Kasalukuyan siyang nagliligpit ng mga pinagkainan nila habang ang mga kapatid niya ay naglalatag nang banig para matulog dahil inabot na sila ng gabi. Ang nanay naman niya ay umakyat din para kunin ang mga record niya sa eskwela at ang birth certificate dahil naulinigan niyang hiningi iyon ng kanyang tiya habang kumakain sila. Samantalang nasa labas naman ang tiya at tatay niya habang nagkukwentuhan. Pagbaba ng nanay niya ay pinigilan siya nito sa ginagawa at iniabot sa kanya ang hawak nitong envelop.“Ako na ang magtutuloy niyan. Naihanda mo na ba’ng mga kailangan mong dalhin? Kunin mo na at baka masyado na kayong gabihin sa daan, mahirap na,” sunud-sunod na sabi nito.“Naayos ko na po kanina habang wala kayo ni tatay,” sagot niya habang kinukuha ang inaabot nitong envelop. Pagkatapos ay naglakad siya patungo sa bayong na nakalapag sa gil