MARCO"Bakit ba dito niyo ako dinala?" naiinis kong tanong sa kanila.Imbes na iuwi kasi ako sa bahay, dinala nila ako sa Hospital. Daplis lang naman ang tama ko, masyado lang talaga silang exaggerated. Nakipagtalo pa ako sa kanila kanina ng makita kong iba ang daan na tinatahak ni Keith. Ngunit hindi nila ako pinakinggan hanggang sa iparada nito ang kotse sa tabi ng Hospital. Pwersahan pa nila akong pinalabas ni Miguel ng sasakyan. At ang nagpapairita lalo sa akin ay ng dalhin ako dito sa Condo Unit ni Keith pagkatapos akong gamutin ng kaibigan niyang Doctor.Ayaw nila akong pauwiin sa bahay! Kung anong dahilan, hindi ko alam!Isa-isa ko silang tiningnan ng masama."Anong oras na natutulog na 'yon sina Tita, bubulabugin mo pa." katwiran pa ni Keith."Tsaka uuwi kang ganyan ang itsura mo?" sigunda ni James."Baka atakihin sa puso niyan ng tuluyan si Mom kapag nakita kang sugatan na naman." sabi naman ni Miguel.

MARCOKaagad akong napabaling kay Mom. "W-What do you mean kumalas si Sofia sa grupo nila? Tsaka pa'no mo nalaman?" naguguluhang tanong ko kay Mom."Kinausap ko siya sa sala kagabi diba?"Napailing ako. "Naniwala ka naman sa mga sinabi niya? E sa akin nga puro mga kasinungalingan ang sinabi niya tungkol sa kanyang sarili. Sa dami ng sinabi niya sa akin wala akong maalalang tama dahil no'ng bigla na lang siyang nawala na parang bula puro peke ang lugar na sinabi niya sa akin kung saan nakatira ang mga magulang niya. Ni hindi nga siya kilala ng mga taong nakatira doon nang puntahan ko. Nagagalit ako sa sarili ko dahil wala man lang akong alam sa buong pagkatao niya. At ang masaklap muntik niya pa akong mapikot! Pero ang ipinagtataka ko bakit ginawa niya 'yon sa akin? Anong motibo nila?" sabi ko saka muling nagpabalik-balik ng lakad. "Tsaka bakit... bakit ako?!" turo ko pa sa aking sarili. "Ano bang atraso ko sa kanila para ganituhin nila ako? Para g*guhin ak

JILLIAN"Hello... Jordan? Hello..? Hello..?" paulit-ulit kong tawag sa kaibigan ko ngunit hindi ito nagsasalita sa kabilang linya.Wala rin akong marinig na kahit ano. Tiningnan ko ang screen pero connected pa rin naman ang tawag. Bwisit..! Inis na inis na pinatay ko ang tawag at muli siyang tinawagan. Ngunit out of coverage na ang number niya. Frustrated na napapadyak ako sa aking kinatatayuan.Nandito ako sa labas ng SM sa may bayan. Tumawag ang kaibigan kong si Jordan sa akin kanina na dito kami magkikita. Galing pa siyang Manila. Pumunta lang siya dito para isakatuparan ang surprise namin sa birthday ni Inay mamaya. Nagkunwari pa akong hindi naalala ang kaarawan nito kaya ayon malungkot na iniwan ko sa bahay kasama si Cheena at Blessie na pilit inaaliw ang Inay.Simula kasi ng malulong ang Inay sa alak never ko na siyang iniwan pang mag-isa sa bahay. Kahit nahihiya na ako sa mga kaibigan ko kinakapalan ko na ang aking mukha 'wag lang

MARCO"Bakit ang tagal mong lumabas? Saan ka pa ba pumunta?" bungad sa akin ni Keith pagkapasok ko ng kotse.Kararating lang namin noong nakaraan linggo galing States. Kaagad akong nagyaya sa kanila mag-skydiving dito sa San Agustin bago sumabak sa trabaho sa kompanya. Ayaw pa sana nilang sumama. Buti na lang nauto ko ang pinsan kong si Wayne kaya ayon nagsipagsama na rin 'yong iba. Ang kapatid ko lang na si Miguel ang wala. Iwan ko kung saang lupalop na naman pumunta. Wala akong idea. Tumawag ako sa Hacienda, sabi ni Nana Rosa umalis daw. Hindi na ako nagtaka pa. 'Di naman talaga umiinit ang pwet no'n sa isang lugar lalo pa't sa probinsya. Naku, iwan ko na lang kung tumagal 'yon doon."Akala ko ba bibili ka ng gagamitin mo sa pag-camping? Nasaan ang binili mo?" nagtatakang sabad naman ni James.Napangiti ako sa sinabi niya ng bigla bumalandra sa harapan ko ang mukha ng babaeng nakabangga ko kanina. Ang dahilan kung bakit nakalimutan ko ang sadya

JILLIAN"Ano hindi ka pa rin tapos d'yan?" nakapamaywang kong tanong kay Jordan.Hindi ko siya tinulungan mag-asikaso ng pagkain na ihahanda kay Inay kaya halos magkandaugaga siya sa harapan ng lutuan. Panay paypay ng puro usok na buga ng kahoy. Wala akong makitang apoy. Palihim kong dinala sa likod ng bahay ang kalan at uling kanina pagdating namin habang busy siya sa paghahanda ng mga lulutuin. Kaya wala siyang choice kundi gamitin ang kahoy na binasa ko sa labas ng hindi niya mahanap ang kalan. Nagtaka pa siya kung bakit basa ang kahoy e hindi naman umulan. Nakakabwesit kasi. Hindi na nga ako tinulungan magbitbit ng pagkabigat-bigat ng dalawang plastik na 'yong hanggang sa sakayan ng mga tricycle, pinahinto niya pa ito ilang kilometro ang layo sa bahay nila. Pinaglakad niya ako ulit bitbit ang mga 'yon! Peste siya!Ang sakit-sakit ng mga kamay ko. Buong katawan ko ata e. Pakiramdam ko naputol ang mga boto sa braso ko. Kahit umiyak na ako hindi