"J-jonas.... Ayaw na sa 'kin ni chardon (hik) t-tigilan ko na raw.... siya..." "A-ano?! Bakit?" Tila hindi makapaniwala si Jonas. Ang buong akala pa naman niya ay seryoso na ang pinsan kay marigold kahit malayo ito sa mga nagiging ka-relasyon nito noon.Dumilim ang mukha ng binata at umalis kaagad. Mabilis ito'ng naglakad patungo sa Ceo's office. Walang katok-katok na pumasok si Jonas. Wala itong pakialam kesyo kung meron bang ginagawa ang Ceo at ang babaeng foreigner na kasama nito.Nagdiretso ito sa pinsan na noo'y nakatalikod sa kanya na nasa bintana. Hinawakan n'ya ito sa balikat, iniharap ito sa kanya at ginawaran ng isang malakas na suntok.Nagitla si chardon nang bigla na lang may tumama sa kanyang mukha. Nabitiwan niya ang cellphone at diri-diretsong nahulog sa bintana. Liliingunin sana niya ang umupak sa kanya nang sundan ito ng isa pa na sa mukha pa rin ang tama.Nang muli na naman siyang susuntukin ay agad dumistansya ang binata. Saka niya nakita ang galit na hitsura

Sumama ang mukha ni Jonas habang tahimik at nakayuko lang si Mr. Javier. Alam na niya ang tungkol dito. At sa pagkakataong ito ay suportado na n'ya ang amo, para sa kaligtasan ni marigold.Tumayo si Jonas. "At talagang gagawin mo lahat no para lang mailayo na si marigold sa 'yo? Alam mo, ngayon lang ako nakakita ng kasing jerk mo...... mabuti pa yung ibang katulad mo e, kahit pa'no ay meron silang konsiderasyon sa mga ex nila, e ikaw? Para ka lang dumispatsa ng bagay a!" Hindi nalalaman ni Jonas na sa mga sinasabi n'ya ay lalo lang nakaramdam si marigold ng habag para sa sarili. Napayuko ito at tahimik na umiyak.Dahan-dahang tumayo si marigold habang pinapahid nito ang luha, dahan-dahan itong lumabas ng meeting room.Habang papalayo ang dalaga ay narinig pa nito ang pagsinghal ni Jonas.Pagpunta ng opisina ay dinampot ng dalaga ang bag at lumabas uli.Hinabol ito ni Mr. Javier para sana i-comfort at paliwanagan ito na huwag itong masyadong malulungkot dahil pansamantala lang

"À quoi ça sert, Chlui? Qu’allez-vous faire avec ça?" Tanong ng isang lalaking Pranses na kararating lang sa kanilang hideout."ceci? C’est une surprise pour la femme de Shardun." Wika ni Chloé haba inaayos at isinisilid sa isang sobre ang ilang piraso ng pictures, kalakip ng isang sulat.Ngumisi ang lalaki. "il t'a énervé? pitié." Pumalaktak ito."Elle sera vraiment misérable quand il le recevra. Même si elle change de place, Je vais gifler ça à elle." Segunda ni Chloé.Tila lumaki ang inis na nararamdaman ni Chloé para kay marigold nang puntahan nito si chardon nung paalis sila. Nu'ng una ay hindi niya maunawaan, ngunit naunawaan din niya sa huli na iyon ay dahil kay chardon.Nang hinalikan ito ng binata ay sumibol ang pagka-gusto niya dito. At dahil nalaman niyang may relasyon pala ito kay Marigold ay nanibugho ito, lalo na nang marinig mismo kay chardon na may anak sila ni Marigold.Kumitid ang mga mata ni Chloé. Ngayon'g narito rin sa Paris ang binata ay may pagkakataon na

"Ser, salamat po sa libreng pagkain, ha. Birthday n'yo po ba?" Tanong ng isang marungis na bata pagka-abot sa food box. Puro bungi at bulok ang mga ngipin nito.Malamyos itong nginitian ng isang gwapong lalaking namamahagi ng mga pagkain. "No. This is my dedication for the most important person to me, this is my gift for her.""Ano po?" Napakamot sa kanyang pisngi ang bata. "Ser, hindi ko po kayo maintindihan." Mahinang tumawa ang lalaki. "I said... I mean, para ito sa importanteng tao sa 'kin.""Siya! huwag ka nang maraming tanong Tikboy, alis na at may pila pa." Wika ng volunteer na kapitan ng barangay na iyon.Pag-alis ng bata: "Pasensya ka na ser ha. May mga makukulit lang talagang mga bata dito sa 'min, pero mababait naman ang mga iyan. Mas pasaway pa nga mga matatanda dito e, katulad na lang nung kamuntikan nang mag-away kanina." Dagdag ng kapitan na ang tinutukoy ay sila Nellie at Lucilla.Biglang na-alala ng lalaki si lucilla nang tangkain siyang kausapin nito kanina.

Maynila: Sa isang malaki at malawak na sala ay nagtipon-tipon ang apat na miyembro ng isang mayamang pamilya.Naroon'g naka-upo sa isang malambot na single sofa ang isang matandang lalaki habang nakahawak sa kanyang itim na tungkod na mukhang mamahalin dahil sa tila ginto na naka-ukit doon. Nasa 72 na ito, ngunit dahil kunot ang noo at kulimlim ang mukha ay litaw na litaw ang mga kulubot nito, kaya mukha na itong 80."Papá, huwag kayong papayag!" Wika ng isang middle-age na babae, nagpupuyos ito. Puro alahas ang katawan nito na nangingislap lalo na kapag natatamaan ng liwanag. "Alam ko! Hindi mo na ako kailangang turuan!" Masungit na wika ng matandang lalaki.Dahil sa bugso ng kanyang damdamin ay nakalimot ang babae at nawala sa isip ang ugali ng matanda. Natahimik ito at napayuko.Binalingan ng matanda ang isang middle-age na lalaki. Sa kabila ng pag-edad ay makisig pa rin ito. Nakasuot ito ng rimless glasses. "Hindi ko pinahihintulutan ang gusto mong mangyari. Magugulo ang