TRES"Damnit! I can't contact her!" Naghihisterya na ako ngayon, dahil hindi nakakatawid ang tawag ko sa asawa ko. "Hindi ko rin ma contact ang asawa ko." Sabi rin ni Alexus. Nag-aalala na rin. "The house is unarmed. Only the guards are there." Hindi rin mapakali.We are on our way to the airport, kakagaling lang namin sa isang labanan kontra sa mga tauhan ni Aurelius. Pero huli na nang napag-alaman namin na nakatakas ito at ipinalit ang isang impostor na nagpanggap bilang siya para mapaniwala kaming nando'n siya sa labanan. Huli na ng malaman namin na nasa Belize siya. At ngayon ay hindi ako mapakali kakaisip sa asawa ko ngayon. Napakalayo ko pa at ilang oras pa ang ba-byahe-in bago kami makarating doon. Mariin kong naikuyom ang aking kamao. Nagtagis ang aking mga ngipin at naging matalim ang aking paningin. "Wala ka na bang ibang paraan diyan? O ibang magawa para makatawid ang connection natin sa kanila? Do something, Alexus! I can't lose my wife!" Hindi ko mapigilang hindi siya

KRIESHANagising ako na may mabigat na pakiramdam, masakit ang ulo. Pero wala lamang ang mga ito sa pagbalik ng alaalang kinailangan kong puntahan si Tres. He's in the hospital. He's critical. He needs me. "Kriesha, you're awake. Kamusta ang pakiramdam mo?" Malumanay na tanong sa'kin ni Ate. Siya ang nakagisnan ko dito nang magising ako. Nasa kuwartong tinutuloyan ko kami ngayon. Hinawi ko ang kumot na nakapatong sa katawan ko at umahon sa kama. "Ate, puntahan ko na 'yong asawa ko." "Sandali, Kriesha. Maayos ka na ba? Bigla ka na lang kasing hinimatay kanina, nag-aalala ako na baka mapano ka at ng dinadala mo--"Nilingon ko siya, at saka ko lang napansin na nandito pala ang kambal. Para itong mga tuta na nakikinig at nakamasid sa'min. This is the first time na tahimik si Alexa. Hindi nangungulit. "Ayus lang ako, Ate. Huwag ka pong mag-alala." Walang ka emo-emosyon kong sabi, hindi ko sinasadya na gano'n ang maging outcome ng ambiance sa sagot ko."Samahan na kita." Sabi niya nang

Nagising akong umiiyak. Napansin kong wala na ako sa lugar na iyon o kaya maging sa harap ng ICU. Nasa isang silid ako na parang isang opisina at nakahiga sa isang resting chair. "So, am I still a sinungaling to you?" Sinalubong ako ng naglalarong tanong ni Hayes pagkagising ko. Siya ngayon ay naka poker face lang, habang nakatayo sa may glass wall, facing the big buildings that meets with the sky outside. Kanina pa ba siya gising? Hindi ba't kagagaling lang namin sa nakaraan, tapos ganito siya ka chill? Hindi man lang ba siya na apektuhan sa nangyari? Hindi ko na lang siya sinagot, at bumaba ng kinauupoan ko. I walked towards the door, and was about to leave, nang magsalita na naman siya. "Sa mga susunod na taon, asahan mong maghihirap ka, Kriesha dahil hindi magiging madali ang mga susunod na pagdaanan mo." Paalala niya na hindi ko masyado pinagtuonan ng pansin at binuksan na ang pintuan. Palabas na ako nang may pahabol siyang sinabi. "He loves you, huwag mo sana siyang sukoan

7 months has passed by... Mas lalong naging mahirap sa'kin ang situwasyon. Ginigisa na kasi ako ng mga magulang ko na umuwi at dalawin sila bahay kahit isang linggo lang. "Mama, hindi pa po pwede. Kasi by kontrata kasi ang trabaho ko. Three months pa bago ako mapayagang makauwi." Actually, pwede naman talaga humingi ng off. At hindi ako nagsisinungaling patungkol doon sa kontrata. 1 year ang first term ko sa trabaho kay Tres. Depende sa'kin kung mag renew ako after the contract expires. Ang totoo niyan, iniiwasan ko muna na malaman nila Mama ang tunay kong situwasyon. Kapag malaman nila na ganito ang lagay ko, hindi ko maipapangakong maging okay lang ang anak ko. Saka isa sa mga naranasan ko, masyadong mag-alala ang mga buntis. Mas malala pa kaysa sa normal kong habit dati. Mahirap kumalma. Mahirap e tame ang isip mo na huwag pansinin ang bagay-bagay, at kalimutan muna. "Ang tagal naman, anak. Miss ka na nga namin ng Papa mo dito. Bakit pakiramdam namin, ayaw mo ng umuwi?" Aniya.

It's been a month since I walked out on that hospital room of his. Hindi na ako bumalik doon. Malaki ang tampo ko sa nangyari. Hindi ko maaatim na ituring niya ulit ako ng gano'n. Especially now, that my due is nearing. I'm now sitting here in the sofa at living area. Watching some Disney Princess. I've been into fairy tales and Barbie's as well. Hilig ko ito ng bata ako, at dahil babae ang anak ko, I want to spoil her with such amazing cartoons. Narinig kong may kotseng gumarahe, siguro sila ate na 'yon. Nagpaalam kasi sila na mag mall, ipapasyal ang mga bata. At dahil hindi pwede sa'kin ang masyadong magpagod, nagpaiwan na lang ako dito sa bahay. Nandito naman ang mga katulong. Tumayo ako at nagpunta sa entrada ng bahay para salubongin sila, nang iba ang sumalubong sa'kin. Nangunot ang noo ko. Hulaan niyo kung sino. "You're here too?" Bungad niya, umaarko ang kilay. Napameywang ako, "Why wouldn't I? Iyo ba 'tong bahay?" Napamaang siya. Kitang-kita sa kaniya na naasar siya sa