Nag-park si Charles sa harap ng apartment ni Amelia, at bumaba siya. Bumaba din siya ng sasakyan at lumapit sa kanya.“Maraming salamat sa ride. Maaari kang bumalik ngayon. I don’t want to keep you waiting,” sabi ni Amelia at yumuko.“Gusto kong makipag-usap sa iyo tungkol sa isang bagay. Wala ka bang pakialam kung sumama ako sa iyo?""Oh talaga? Oo naman. Tara na, Sir."Nanguna si Amelia at sumunod naman sa kanya si Charles. Umakyat sila sa hagdan at hindi nagtagal, nakarating sila sa sahig niya.Tumungo siya sa kanyang pintuan at nang makalapit siya, tumingin siya sa pintuan ni Elena."Malamang natutulog siya," Malakas na sabi niya, at tumingin si Charles sa pinto."Sino ang natutulog?" Tanong niya, at tumingin ito sa kanya."Kaibigan ko, Elena. Lagi akong late umuuwi, at hindi ako nagkakaroon ng pagkakataong makausap siya sa gabi:”“Elena?” Tinaas ni Charles ang kanyang mga kilay, at tumango si Amelia, binuksan ang kanyang pinto."Bakit? Kilala mo ba siya?""May kilala akong Elena.

Napakaraming taxi ang dumaan kay Amelia, ngunit hindi siya handang huminto ng isa. Puno ang kanyang ulo, malabo ang kanyang mga mata dahil sa kanyang mga luha, wasak ang kanyang puso.Isang oras ang nakalipas, naisip niyang sa wakas ay nakontrol na niya ang kanyang buhay. Akala niya ay maaari na siyang kumita at mabuhay nang wala ang kanyang tiyuhin, ngunit nagkamali siya. Ang masayang pantasya ay hinugasan ni James.Tumingin siya sa gusali ng kumpanya sa huling pagkakataon at nagsimulang mag-shuffle sa mga lansangan. Sinikap niyang huwag tawagan si Freddie at sabihin sa kanya ang tungkol dito dahil naniniwala siyang magiging abala ito, at ayaw niyang maging distraction.Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang bag, mahigpit itong hinawakan sa ilalim ng kanyang mga balikat habang naglalakad. Sa pagkakataong ito, hindi niya hahayaang agawin ng sinuman ang kanyang bagong telepono at pera mula sa kanya.Halos lahat ng madaanan nila Amelia ay napatingin sa kanya. May nakaagaw ng atensyon nil

Naging abala si James sa kanyang opisina sa mga papeles. Sa unang pagkakataon ay nagsisi siya sa pagpapaalis kay Amelia.Itutulak sana niya ang buong gawain sa kanya, at hindi siya magrereklamo.Inabot niya ang kanyang tasa ng tsaa at nilagok ang ilan sa kanyang mainit na tsaa. Tumayo siya at inayos ang pantalon niya bago nag-inat.Uupo na sana siya at ipagpatuloy ang trabaho nang makarinig siya ng katok sa kanyang pinto."It's not lock," Sagot niya nang hindi nag-abala pang tingnan kung sino iyon.Bumukas ang pinto, at narinig niya ang click-clak ng high-heels ni Ava na papalapit sa kanya. Inangat niya ang ulo niya at nang makitang siya iyon ay nagtaas siya ng kilay sa pagtataka.“Ava? Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya, at nagpakawala siya ng matingkad na ngiti.“Kailangan mo bang itanong sa akin yan? Pumunta ako para makita ka syempre." Hinila niya ang upuan paatras at umupo bago siya pinaupo."Maaari mo namang gawin ito sa ibang pagkakataon. Sobrang busy ko ngayon."Inilipat niy

Tumingin si James sa kongregasyon at nagpahayag ng pekeng ngiti. Itinaas niya ang siko niya kay Amelia at tumingin dito."Pagod na akong tumayo dito. Tara na.”Lumapit si Amelia sa kanya at ipinulupot ang braso nito sa kanya. Naglakad sila pababa ng altar at nagpatuloy sa makipot na daan sa harapan nila.Nanatiling nakayuko si Amelia habang patuloy na binabato ng mga tao ang mga talulot ng bulaklak sa kanila.“Binabati kita, Amelia Parker!” Narinig niyang may sumigaw, kaya napilitan siyang tumingala. Napatingin siya sa direksyon kung saan nanggaling ang boses at napatitig kay Ava.‘Siya ba ang bumati sa akin?’ Pagtataka niya, nang makita niya ang galit na ekspresyon nito habang nakatitig sa kanya.Iba't ibang tao ang kumukuha ng litrato sa kanila mula sa iba't ibang anggulo. Nanatiling malamig ang ekspresyon ng mukha ni James, habang si Amelia naman ay nahihiya at natatakot.Lumabas sila ng gate ng simbahan, at si Helen ay nagmamadaling tumayo sa harapan nila."Sabay tayong magpa-pict

Kinuha ni Amelia ang kanyang telepono at tumakbo palabas ng silid matapos niyang makitang nakatungo si James na hubaran ang kalapating mababa ang lipad sa harapan niya.Iyak siya ng iyak habang tumatakbo sa kung saan-saan. Pakiramdam niya ay nadudurog ang puso niya sa loob niya.‘Bakit ko ba naisip na may nararamdaman siya para sa akin?! Bakit ba ako naniwala na may gusto siyang gawin sa akin! He has always made it so clear but I keep giving myself stupid hopes! Ang tanga mo Amelia.'Tumakbo siya paakyat sa ikatlong palapag at pumasok sa isa sa mga silid. Binuksan niya ang ilaw at mabilis na tumingin sa paligid.Naglakad siya patungo sa maayos na nalatag na kama at umupo doon. Napayuko siya at nagpatuloy sa pag-iyak. Sa puntong iyon, kailangan niya ng isang kaibigan, ngunit alam niya."Hindi ba dapat ay ginawa niya ito sa ibang araw? Mas gugustuhin ko pang hindi niya ako pinansin at pinalabas ako ng kwarto mag-isa. Hindi sa ibang babae!" Naiiyak na bulong niya.Biglang tumunog ang pho