"Sa ngayon, pwede mong sabihin na ganon nga," sagot ni Calista.Dahil sa kasalukuyang estado ni Hector, hindi nararapat para sa kanya na magdetalye ngayon.Sa pagtingin sa kung paano siya nahirapan sa pakikipag-usap, talagang nag-aalala siya na mamatay siya agad kung mahuli lang siya sandali ng sa pakikipag-usap sakanya. Mabagsik ang ekspresyon ni Hector."Calista, wala kang tiwala sa relasyong ito."Hindi kumpiyansa si Calsita na magtatagal sila, dahil din sa kawalan ng pagiging possessive at pakiramdam ng pag-aari.　　Napahinto si Calista habang nagtatanggal ng seatbelt. Hindi siya sumagot sa sinabi nito. Bumaba siya ng kotse at binuksan ang pinto sa front passenger seat."Mag papapunta ba ako ng bodyguard para tulungan kang tumayo?"Umubo si Hector. Habang mahinang ngumisi, pilyong tinukso niya ito."Kung ganoon ay maaari ka ring pumunta sa mga kalye at gumawa ng isang anunsyo, para malaman nilang lahat na nandito ako."Inis na inilibot ni Calista ang mga mata sa kanya."..

"Clank!"Umalingawngaw mula sa silid ni Hector ang tunog ng mga nabasag na plato. Lumingon si Calista at tumingin sa direksyon ng tunog. Hindi na niya nagawang sagutin si Lucian at tumakbo na siya papunta sa kwarto ni Hector.Kanina bago umalis ang doktor, sinabi niya na kung hindi bumaba ang lagnat ni Hector ay kailangan siyang maospital.Habang inaabot ni Lucian ang kanyang kamay para hawakan siya, matagal nang wala si Calista. Tumakbo siya nang napakabilis kaya nang iangat ni Lucian ang kanyang kamay ay wala na siya sa kanyang maabot.Nakatutok ang tingin nito sa kanya. Halos gusto na niya itong kaladkarin pabalik at itaboy si Hector, ngunit pinigilan siya ng kanyang katwiran.Kung titingnan kung gaano kahina si Hector ngayon kung patay na siya, lagi siyang may espesyal na lugar sa puso ni Calista. Ngumisi si Lucian at sumunod sa kanya.Nakaawang ang pinto. Ganun pa rin ang posisyon ni Hector kanina, nakasandal sa kama. Ang kanyang mga balikat ay nakalaylay, ang mga mata ay si

Bago umakyat si Calista sa ospital, bumili siya ng pagkain sa convenience store sa ibaba.Nasa ward pa rin ang mga reporter. Pagpasok ni Calista sa ward, si Vivian ay mataimtim na nakatitig sa pinto. Napaiwas na lamang siya ng tingin nang mapagtantong nag-iisa si Calista."Calista, hindi ko inaakala na bibisita ka ng ganitong oras. Bakit mag-isa ka lang? Tago ang lugar na ito, paano kung mapahamak mo ang sarili mo?"Pinatunog niya na para silang magka-ibigan habang buhay."Hindi lang ako mag-isa. Nag papark lang siya sa baba," ani Calista, habang inilalabas ang polystyrene lunch box mula sa isang plastic bag. Mukhang mumurahin lang ito at halatang-halata na binili ito sa panget na restaurant na iyon sa ibaba."Diba sabi mo gutom ka? Pumunta ako para dalhan ka ng pagkain. Halika, papakainin kita."Napangiti siya habang sumasandok ng isang kutsarang pagkain at iniabot sa labi ni Vivian. Ang pagkain ay malamig na.Hindi niya alam kung gaano katagal naiwan ang pagkain sa bukas. Mara

Medyo masikip ang sasakyan. Nasa bisig ni Lucian si Calista, nakadikit ang mga kamay sa basang damit nito. Napuno ng mamasa-masa na amoy ng ulan ang kanilang hininga.Wala silang nagawa, ngunit may mga kislap sa hangin na nagpapataas ng kanilang pandama. Unti-unting tumaas ang temperatura sa sasakyan.Bahagyang kumalas si Lucian sa pagkakahawak sa bewang ni Calista. Habang nakababa ang ulo niya ay dumapo ang halik nito sa labi niya. Itinaas ni Calista ang kamay para harangan ang halik nito. Sa halip ay dumapo ang halik sa kanyang palad.Lumingon siya at itinuro sa labas ng sasakyan habang sinasabi, "Tumigil na ang ulan."Hindi nakaimik si Lucian."May pasyente pa sa bahay na malapit nang mamatay. At inaway mo pa siya. Hindi ka ba nag-aalala na patay na siya bukas ng umaga?"Ito ay isang dahilan. May mga bodyguard sa bahay at ang mga doktor ay maaaring mag-asikaso kay Hector anumang oras.Kahit na nasa bingit na siya ng kamatayan, hindi siya maaaring mamatay kaagad dahil naipadal

" Pinayagan ka ba niyang manatili dito?"Napakunot ang noo ni Lucian. Ang kanyang madilim na ekspresyon at nakakunot na mga kilay ay nagpapakita kung gaano siya hindi kasiya-siya ngayon. Bumaba ang tingin niya sa bodyguard sa likod ni Vivian."Nasaan si Calista?""Bumalik si Madam sa kwarto niya matapos mananghalian."Nagpalit ng tsinelas si Lucian at umakyat kaagad sa hagdan."Sinabi ba ni Calista na pumasok ka?"May panuntunan sa Everglade Manor. Nang walang pahintulot, hindi pinapayagan ang mga bodyguard na makapasok sa mansyon."Sinabi ni Madam kay Dr. Smith, Marianne, at sakin na bantayan si Ms. Jacquez."Si Marianne ang kasambahay na dumating ngayon.Hindi maintindihan ang ekspresyon ni Vivian. Ang ginawa nila ay sinusubaybayan siya kaysa bantayan siya.Noong una, gusto niyang sumilip sa ikalawang palapag para sa ilang hibla ng buhok ni Calista mula sa kanyang suklay, o kahit ilang piraso ng kanyang kuko.Gayunpaman, sa tuwing sinusubukan niyang gumalaw, lahat ng tatlo