Hindi na nakalabas si Lucian dahil papunta na si Calista sa mansyon mula sa garden.Bagama't hindi kasama si Hugo, nakatuon ang tingin nito kay Calista. Bilang lalaki, sa unang tingin ay masasabi na ni Lucian na iba ang tingin nito sa kanya.Pagpikit ng kanyang mga mata, si Lucian ay halatang hindi kasiya-siya. Tinitiis niya ang bawat segundo habang hinihintay niya itong lumakad.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, napigilan lamang ang kanyang nagngangalit na pagkabalisa nang tuluyan na itong makapasok sa mansyon.Kailangan niyang mag-ingat sa kanyang childhood sweetheart, ang kanyang high school friend, at ngayon ay may isa pang lalaki na halos mamatay. Nasira ang utak niya sa naisip.Pagkapasok na pagkapasok ay nakita ni Calista si Lucian. Ang pagkain sa mesa ay nanatiling tulad ng dati bago siya lumabas."Bakit ka nakatayo dito? Hindi ka ba kumain?""Ito ba ay isang magandang usapan?" naiinis na tanong ni Lucian."Ayos lang," sagot ni Calista.Hindi siya sigurado kung ano n

Nawalan ng masabi si Calista.Ang sistema ng pag-init ng kotse ay itinakda sa isang temperatura na tama para kay Calista, na sensitibo sa lamig. Pero, ito ay medyo mainit para kay Lucian, na nagtulak sa kanya na pakawalan ang kanyang kurbata.Siyempre, kapag ginawa iyon ng isang guwapo at maganda ang katawan na lalaki, ito ay tila napaka-mapang-akit at isang paningin para sa sore eyes.Nakapatong ang kanyang mga daliri sa maitim na kurbata. Ang mga digit ay slender at well-proportioned, na kahawig ng isang pinong likhang gawa ng sining.Hindi itinuring ni Calista ang sarili na nabighani sa mga kamay. Pero, nakita niya ang kanyang sarili na hindi makaiwas sa paningin. Parang gumaan ang discomfort na naramdaman niya matapos basahin ang diary.Nang siya ay naakit sa kanyang mga alindog, yumuko si Lucian para halikan siya.Ang lalaki, na ilang araw nang nagpipigil sa sarili, ay wala nang pinagkaiba sa isang halimaw na maraming taon nang nagugutom. Madiin ang halik na hindi na napigil

Ang mapanglaw na kapaligiran ay nawala sa isang iglap. Hindi makapaniwala si Calista kaya minasahe niya ang kanyang mga templo. Sinamaan ni Calista ng tingin si Hector."Hindi ba paalis ka na? Madami ka pa bang pagpapaligoy na sasabihin? Ganun ka na ba kasabik na maging bedridden sa susunod na buwan?"Hininaan ni Hector ang kanyang boses at sumagot, "Hindi mo naiintindihan. Ang mga lalaki ay ego-driven. Kapag hindi namin matamo ang isang bagay, mas gusto namin itong habulin. Kapag nakuha na namin ang gusto namin, hindi na kami nachachalleng. Kapag nagsimula nang maging boring ang mga bagay, maghahanap na kami ng ibang babaeng para sa excitement. Kaya pagdating kay Lucian kailangan mo siyang panatilihing on edge. Ipaniwala mo sa kanya na maraming lalaking nagnanasa sa'yo kapag wala siya. Ganun mo siya mapapanatiling loyal sayo."Ngumisi si Calista at tinapunan siya ng nanunuyong titig. Karamihan sa mga tao ay mang-insulto sa iba pero si Hector ay iniinsulto din ang kanyang sarili. Ni

Ibinaon ni Lucian ang mukha sa balikat ni Calista habang idiniin nito ang mainit nitong katawan sa kanya. Ang kanyang mga daliri ay dumaan sa kanyang buhok at humaplos sa kanyang anit.Hinawakan niya ang babae sa kanyang balingkinitang baywang gamit ang kabilang kamay. Ang pangingilig na sensasyon ay nagdulot ng panginginig sa gulugod ni Calista. Umalingawngaw ang boses ng lalaki sa kanyang tainga."Subukan natin kung ano ang dinala mo noong nakaraan."Naguguluhan siya. Ano ang huling sinabi niya?Hindi maalala ni Calista. Hindi niya napigilan ang kanyang kakayahan sa pag-iisip na alalahanin ang mga sinabi sa panahong tulad nito. Pero, malabo niyang naiintindihan ang ibig sabihin ni Lucian."Hindi ko …"Hindi niya alam kung bakit siya tumatanggi nang tumutugon ang kanyang katawan. Nawala ang isip niya sa mental shock na natanggap niya. Lahat ng sagot at reaksyon niya ay base sa instinct.Bago pa niya mabigkas ang kanyang pagtanggi, hinawakan siya ni Lucian at pinahiga sa kama.

Hindi na kailangang i-rehash ang mga nalalaman na nila. Kaya naman umiling si Calista."Mga bagay na may kinalaman sa trabaho. Tara na."Hinaplos niya ang kanyang tiyan. Sasabihin pa lang niya na nagugutom siya pero pinigilan niya ang sarili bago umalis ang mga salita sa kanya.Sa halip ay sinabi niya, "Hindi pa tayo naghahapunan."Para sa isang tulad ni Lucian, na ang isip ay napuno ng mga maling kaisipan, ang pariralang "Nagugutom ako" ay may nagpapahiwatig na kahulugan.Si Elizabeth ay kumikilos nang palihim kaya't isinantabi niya si Calista para lamang makausap ito. Wala itong kinalaman sa trabaho.Pero si Calista ay tila hindi interesadong magbahagi. Sa kabila ng sama ng loob ni Lucian, hindi siya nagpilit ng mga sagot. Boyfriend pa rin siya sa trial run. Wala siyang karapatang makialam sa mga gawain nito."Tara na. Ano ang gusto mong kainin?"Wala siyang pakialam sa pagkain. Nakatuon lang siya sa kamay ni Calista na nakalaylay sa gilid niya. Hindi niya maiwasang hawakan a