“พี่ ถ้าต้องการโค่นตระกูลหลี่ลง มันไม่ง่ายเลยหรือ”เซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้วถามเซี่ยเหยียนเกาคอแล้วพูดว่า “เจ้าพูดไร้สาระอันใดกัน ตระกูลหลี่เป็นอัครมหาเสนาบดีมาหลายชั่วอายุคน อำนาจในราชสำนักมีความเกี่ยวพันกันอย่างซับซ้อน ถ้าตระกูลหลี่โค่นล้มได้ง่ายขนาดนั้น ก็ยังไม่ถึงตาเจ้าหรอก คงมีหลายคนแย่งกันลงมือ”“แต่พวกเขาสร้างความลำบากให้แก่ข้าครั้งแล้วครั้งเล่า” ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันดูเย็นชาเซี่ยเหยียนแสดงท่าทีที่หยาบคาย ใช้นิ้วดีดหน้าผากนาง “ใครบอกให้เจ้าอวดความเฉียบคมของเจ้ากัน เจ้าไม่รู้วิธีซ่อนความแข็งแกร่งและรอเวลา!”“ข้าก็อยากจะซ่อนความแข็งแกร่งและรอเวลา แต่ความแข็งแกร่งของข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น”เซี่ยเชียนฮวันพึมพำนางเป็นหมอ เมื่อเห็นคนไข้ได้รับบาดเจ็บ นางก็ไม่สามารถอดกลั้นไม่ลงมือได้“วางความแข็งแกร่งของเจ้าไว้ข้างๆ แล้วคิดให้รอบคอบ หลี่จิ้งหย่ากล้าวางยาฮองเฮา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ติดคุก แค่โดนปลดออกจากตำแหน่งพระชายาเท่านั้น ลองเปลี่ยนเป็นคนอื่นดูสิ? เจ้าแค่ต้องสงสัยว่าวางแผนการร้ายกับลูกสาวของขุนนางคนหนึ่ง แต่กลับถูกส่งไปสำนักคุมประพฤติจนได้กินซาลาเปาประทังชีวิต”เซี่ยเหยียนยก

“ข้าไม่เคยไปที่นั่น!!”นางไม่ต้องการที่จะยอมรับ เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยความโมโห“เจ้าไม่เคยไปที่นั่นจริงๆ หรือแค่ตอบข้าส่งๆ”เซียวเย่หลันบีบหน้านาง ดวงตาที่เย็นชาของเขาระเบิดความโกรธอย่างรุนแรงออกมา ราวกับว่านางเป็นนักโทษที่ถูกทรมานเซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คำตอบสำหรับคำถามนี้ สำคัญกับท่านมากหรือ?”ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาก็เลือกซูอวี้เออร์อยู่แล้วที่ซูอวี้เออร์กล้าปลอมตัวเป็นนางอย่างไร้ยางอาย เพราะรู้ว่าหัวใจของเซียวเย่หลันมีอคติต่อใคร และเขาจะเชื่อคำพูดของนางอย่างแน่นอน“ใช่” เซียวเย่หลันเหมือนจะรู้ว่าสีหน้าของเขาดุร้ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงอ่อนลงเล็กน้อย และกระซิบว่า “มันสำคัญมากสำหรับข้า ดังนั้นเจ้าต้องบอกความจริง”เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากแน่นและหลับตานางรู้สึกว่าพูดความจริงไปก็ไร้ประโยชน์บอกเซียวเย่หลันว่าผู้หญิงที่ดูแลเขาในกระท่อมมุงจาก และใช้เวลาค่ำคืนกับเขาไม่ใช่ซูอวี้เออร์ แต่เป็นนาง?เมื่อเผชิญหน้ากัน แค่ซูอวี้เออร์แกล้งทำตัวน่าสงสาร กลับดำเป็นขาวอีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาก็ยังคงเข้าข้างซูอวี้เออร์ โดยคิดว่านางกำลังโกหก“ลืมตามองข้า”เซียวเ

“นั่นไม่จำเป็น”เซียวเย่หลันปฏิเสธข้อเสนอของซูอวี้เออร์ซูอวี้เออร์ตกตะลึง “เพราะเหตุใด?”“ถึงแม้เจ้าจะเป็นพระชายารอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องรับใช้หรือดูแลใครเลย”“ท่านอ๋อง ท่านช่างดีกับอวี้เออร์เหลือเกิน”ซูอวี้เออร์รู้สึกซาบซึ้งใจ และรู้สึกโล่งใจอย่างลับๆความหมายของประโยคนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยกระดับตำแหน่งของนาง เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องด้อยกว่าเซี่ยเชียนฮวันดูเหมือนในใจของท่านอ๋องจะใกล้ชิดกับนางมากแม้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะปีนขึ้นเตียงเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่เสียหายนักนางกอดแขนของเซียวเย่หลัน และเลื่อนสายตาไปมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างยั่วยุ“ท่านอ๋อง ท่านจะทรงออกไปเที่ยวกับอวี้เออร์เมื่อใด? มีแค่เราสองคน แม้แต่เย่ซิ่นก็ห้ามไป”ซูอวี้เออร์เอนตัวพิงแขนของเซียวเย่หลันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะดึงเขาให้เดินออกมา ทิ้งเซี่ยเชียนฮวันไว้ตามลำพังในห้อง“ในอีกสองวัน...”“ดีเลย...”เสียงบทสนทนาของพวกเขาดังลิบๆ มาจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของซูอวี้เออร์ ทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังนั่งอยู่ตามลำพังบนแท่งนอนอย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็นชา สวมเสื้อผ้าขอ

“เร็วๆ นี้แหละ”เห็นได้ชัดว่าหญิงอ้วนตอบปัดๆ กับลูกสาวความสุขบนใบหน้าของนางค่อยๆ จางหายไป และมืดลงเมื่อเอ่ยถึงหัวข้อนี้เซี่ยเชียนฮวันยื่นใบสั่งยาให้กับหญิงอ้วนแล้วเตือนว่า “จำไว้ว่าอย่ากินอาหารรสเผ็ด ไม่ดื่มสุรา ทานอาหารรสจืด โดยใช้น้ำมันและเกลือให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และรักษาอารมณ์ให้ดี”“อุ๊ย ขอบคุณท่านหมอเทวดามาก”หญิงอ้วนรับใบสั่งยาราวกับพบขุมทรัพย์ส่วนเรื่องที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ กล่าวถึงการมาเมืองหลวงเพื่อตามหาพ่อของนาง เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้เข้าไปยุ่งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายล้วนมีทุกข์ในโลกมนุษย์ ทุกคนต่างก็มีความทุกข์เป็นของตัวเอง เซี่ยเชียนฮวันไม่ใช่พระโพธิสัตว์ที่สามารถช่วยชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ นางแค่รักษาอาการเจ็บป่วยเท่านั้น ไม่สามารถใส่ใจกับปัญหาทางโลกได้เมื่อหญิงอ้วนได้รับยารักษาเด็กแล้วก็พาเด็กทั้งสองเดินไปที่หน้าประตูทันทีที่ถึงธรณีประตู นางก็ก้าวถอยหลัง และมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันด้วยสีหน้าลำบากใจและลังเล “พระชายา ท่านช่างมีเมตตายิ่งนัก ไม่ทราบว่าพอจะช่วยข้าอีกสักเรื่องได้หรือไม่”“พูดมา”“เรื่องเป็นเช่นนี้ ข้าชื่อเปาอิ๋งหัน บ้านเกิดของข้าอยู่ที่อำเ

“ทำไม?”เซี่ยเชียนฮวันจ้องมองเซียวเย่หลันเขาอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับซูอวี้เออร์ แต่กลับไม่ยอมให้นางออกไปข้างนอก บนโลกนี้มีผู้ชายหน้าด้านแบบนี้ได้ยังไงกันใบหน้าของเซียวเย่หลันพลันเย็นชา “เจ้าโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ หลี่จิ้งหย่าจะไม่ทำดีกับเจ้าโดยเปล่าประโยชน์ หากนางชวนเจ้าออกไป แสดงว่าคงมีแผนการอะไรบางอย่าง”“ข้ารู้ว่านางมีแผนการร้าย และข้ารู้ด้วยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีเซวี่ยจวิ้นก็คือนาง แต่แล้วยังไงล่ะ ข้าไม่เหมือนซูอวี้เออร์ ที่สามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังท่าน และชมการแสดงได้อย่างสบาย ในเมื่อไม่มีใครปกป้องข้า ข้าก็ทำได้แค่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องสกปรกพวกนี้ด้วยตัวเอง”ฉวยโอกาสที่เซียวเย่หลันตะลึง เซี่ยเชียนฮวันก็หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา“มิน่าล่ะหลี่จิ้งหย่าถึงทำอย่างนั้น…ดูเหมือนว่าพ่อลูกคู่นี้จะวางแผนไว้แล้ว” เขาพึมพำกับตัวเอง“หึ คนรักในวัยเด็กของท่านทำอะไรล่ะ วิ่งมายั่วยวนท่านหรือ?”เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันเพียงแค่ต้องการจะเยาะเย้ย แต่คาดไม่ถึงว่า หลี่จิ้งหย่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ส่งผลให้เซียวเย่หลันไม่สามารถโต้แย้งได้“สรุปว่าตอนนี้ เจ้าตกเป็นเป้าหมายของพ่อลูกตระกูลห