เมื่อแกงค์ชิงหลงเห็นหานหย่าชิงกำลังจะหลบหนี พวกเขาทั้งหมดก็รีบวิ่งกรูกันไปเพื่อจะจับเธอเอาไว้ แต่จ้าวหลานมาขวางทางเอาไว้ซูหว่านเอ๋อร์รู้แล้วว่าไม่มีประโยชน์อะไรหากเธอจะขอร้องเย่ว์ยี่เฟิง ดังนั้นเธอจึงรีบกลับไปที่รถ"หว่านเอ๋อร์ พาผู้หญิงคนนี้ออกไปเร็วเข้า! ไปเร็ว!" จ้าวหลานตะโกนสุดเสียงในขณะที่กำลังต่อสู้เพื่อสกัดกั้นคนพวกนั้น"แม่! แล้วแม่จะหนีได้ยังไง?" เพราะซูหว่านเอ๋อร์ไม่อยากทิ้งจ้าวหลานไว้ที่นี่ตามลำพัง"ไปกันก่อนเถอะ! ปล่อยแม่ไว้ที่นี่คนเดียวก่อน! ไม่งั้นเราทุกคนจะออกไปไม่ได้นะ!" จ้าวหลานตะโกนในสถานะการณ์เร่งด่วนแบบนี้ ซูหว่านเอ๋อร์ไม่กล้าที่จะรั้งรออีกต่อไปและพูดกับหานหย่าชิง"เร็วเข้ารีบขึ้นรถ!"หานหย่าชิงที่กำลังหวาดกลัวและตื่นตระหนกจึงรีบขื้นรถในทันทีซูหว่านเอ๋อร์ก็นั่งประจำที่คนขับพร้อมแล้ว"แม่! รีบมาเร็วเข้า!" ซูหว่านเอ๋อร์ตะโกนร้องเรียกจ้าวหลานในขณะที่จ้าวหลานกำลังต่อสู้ติดพันกับคนหลายคน ทำให้เธอไม่สามารถหลบหนีออกไปได้"ไปก่อนเลย! รีบไปเร็วๆ!" จ้าวหลานรีบตะโกนนี่เป็นครั้งแรกที่ซูหว่านเอ๋อร์พบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ และเธอก็ตื่นตระหนกมากเช่นกันเธออยากพาจ้า

ชั่วครู่หนึ่ง ซูหว่านเอ๋อร์ที่กำลังเศร้าโศกเสียใจหากหลินเซียวรู้ว่าแม่บุญธรรมของเขา ถูกแม่ของซูหว่านเอ๋อร์รังแกทุกวันตอนที่อาศัยอยู่ในวิลล่า แล้วเธอถูกไล่ออกมา และตอนนี้เธอถูกทุบตีจนเสียชีวิตบนถนน เขาจะคิดอย่างไร?"แม่! ตื่นสิคะ! แม่----" ซูหว่านเอ๋อร์ฟูมฟายร้องเรียก และร้องไห้ไม่หยุดแต่เธอยังไม่คิดจะยอมแพ้ เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรเรียกรถพยาบาลในตอนนี้มือของซูหว่านเอ๋อร์เปราะเปื้อนไปด้วยเลือดแล้วซูหว่านเอ๋อร์ตัดสินใจบอกซูเฉิงกงเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานี้ หลังจากที่ซูเฉิงกงกลับมาที่วิลล่าไม่นาน เขาก็เห็นสายของซูหว่านเอ๋อร์จึงรับสาย"หว่านเอ๋อร์ มีอะไรหรือเปล่า" ซูเฉิงกงถาม"พ่อค่ะ! มันเกิดอะไรบางอย่างขื้นแล้ว!" ซูหว่านเอ๋อร์ร้องไห้"มันเกิดอะไรขื้น? อย่าเพิ่งร้องไห้ ตั้งสติก่อน แล้วเล่าให้พ่อฟังว่ามันเกิดอะไรขื้น?" ซูเฉิงกงกล่าว"ป้าจ้าว แม่บุญธรรมของหลินเซียว ถูกคนจากแกงค์ชิงหลงทุบตีจนตายค่ะพ่อ!" ซูหว่านเอ๋อร์กล่าว"อะไรนะ มันเกิดขื้นได้อย่างไร!" ซูเฉิงกงตกใจจนตัวชา"ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เข้าใจในหนึ่งหรือสองประโยคได้! รีบมาที่นี่ก่อน!" ซูหว่านเอ๋อร์กำลังส

รายงานจากกรมกำกับดูแลก็คือ:"จ้าวหลานมีเรื่องขัดแย้งบางอย่างกับใครบางคนและเนื่องจากความขัดแย้งนี้ ในท้ายที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ทะเลาะกัน จ้าวหลานถูกฆ่าตายและอีกคนก็กระโดดลงไปในทะเลสาปตาย!"ผลลัพธ์นี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่ซูหว่านเอ๋อร์เล่ามานั้น จะกลายเป็นเรื่องที่ไร้สาระไปโดยสิ้นเชิงและเธอก็รู้ดีว่าตระกูลเยว่ต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่นอนเธอยังเข้าใจอีกด้วยว่าเธอไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับตระกูลเยว่ที่ปิดแผ่นฟ้าได้ด้วยมือเดียว และตอนนี้เธอทำได้เพียงอดทนเงียบๆไปเท่านั้นซูหว่านเอ๋อร์อยากจะบอกหลินเซียวเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ แต่เมื่อนึกถึงคำแนะนำของจ้าวหลาน เธอทำได้เพียงล้มเลิกความคิดและรอจนกว่าหลินเซียวจะกลับมาเพื่อแก้ไขปัญหานี้เหตุการณ์นี้ไม่ได้แพร่กระจายในเมืองหนานหูและกรมกำกับดูแลก็ดูเหมือนจงใจจะปิดข่าวนี้อยู่นอกจากครอบครัวของซูหว่านเอ๋อร์แล้ว ก็ไม่มีใครในเมืองหนานหูที่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้อีกเลยร่างของจ้าวหลานได้รับการจัดพิธีอย่างเหมาะสม และซูหว่านเอ๋อร์ก็ได้ฝังจ้าวหลานในสุสานหนานซานงานศพของจ้าวหลานก็จัดขื้นแบบเงียบๆ โดยมีสมาชิกในครอบครัวของซูหว่านเอ๋อร์เพียงสามคน ได้แก่

ทุกคนมองดูตามเสียงและเห็นชายร่างกำยำที่เดินมาด้วยฝีเท้ายาว มีบุคลิคอันสง่างาม และดวงตาของเขาดูเหมือนจะสามารถฆ่าผู้คนทั้งเป็นได้เลยข้างหลังเขามีหญิงสาวสวยรูปร่างสูงและมีความสง่างามโดดเด่นและใบหน้าของเธอที่ไม่อาจละสายตาได้ซูหว่านเอ๋อร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนคือหลินเซียวและเหลิ่งซวง“นายกำลังจะทำอะไร มันไม่ใช่หน้าที่ของนายที่จะเข้ามาแส่ในเรื่องนี้ ไม่งั้น นายน้อยของฉันจะไม่ปล่อยนายไปอย่างแน่นอน!” เยว่ต้าฝูไม่รู้จักหลินเซียวเลย“ผมเป็นสามีของซูหว่านเอ๋อร์ หลินเซียว ทีนี้คุณคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับผมหรือเปล่าล่ะ?” หลินเซียวจ้องไปที่เยว่ต้าฝูด้วยสายตาที่เฉียบคม“หลินเซียว?” เยว่ต้าฝูรู้สึกแปลกเล็กน้อยเมื่อเห็นชายตรงหน้าอ้างว่าเป็นสามีของซูหว่านเอ๋อร์มีข่าวลือว่าหลินเซียวเป็นผู้แพ้ไปโดยสิ้นเชิง แต่ชายตรงหน้าเขากลับดูไม่ธรรมดาเอาซะเลย ฮ่าฮ่าฮ่า นายมันก็แค่ขยะ แต่มันช่างเป็นเรื่องปาฏิหาริย์จริงๆที่นายไม่ได้ตายในชายแดนใต้ แต่ถึงแม้ว่านายจะกลับมาตอนนี้ จะมีประโยชน์อะไรล่ะ? นายน้อยของเราคิดว่าภรรยาของนายก็เป็นคนดี นายก็เลยไม่รู้ จะชมเมียตัวเองยังไงดีไงล่ะ ปล่อยเ

แม้ว่าแกงค์ชิงหลงจะมีอิทธิมากในเมืองหนานหู และทำให้ผู้คนในเมืองหนานหูต่างหวาดกลัว แต่พวกเขาจะต้องยอมก้มหัวให้กับหลินเซียว“มันเป็นความคิดของเยว่ยี่เฟิง คุณชายเยว่ของตระกูลเยว่!” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าว“ทำไมเยว่ยี่เฟิงถึงทำแบบนี้?” หลินเซียวถามอีกครั้งเขาเคยได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลเยว่ในเมืองหนานหูมาก่อน “เยว่ยี่เฟิงเป็นคนที่มีอำนาจอยู่เหนือกฎหมาย ตราบใดที่เขาเห็นผู้หญิงที่เขาชอบ เขาจะต้องลักพาตัวเธอไปให้จนได้ และแม้ว่าเธอจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม! เมื่อยี่สิบวันก่อนในคืนนั้น แม่ของคุณได้พบเห็นเยว่ยี่เฟิงและคนอื่น ๆ กำลังฉุดตัวหญิงสาวชื่อหานหย่าชิงในสวนสาธารณะหว้างเจียง เพราะต้องการจะลักพาตัวหญิงสาวไป แต่หญิงสาวกลับร้องขอความช่วยเหลือและดิ้นรน เมื่อแม่ของคุณที่เคยเป็นทหารในสมัยก่อนได้เห็นดังนั้น เธอก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อเรื่องแบบนี้ได้ เธอจึงเข้าไปช่วยหญิงสาวคนนั้น”แต่ซูหว่านเอ๋อร์ก็ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด เพราะเธอไม่กล้าบอกหลินเซียวว่า เป็นเพราะแม่ของเธอเองที่เป็นคนขับไล่จ้าวหลานออกไปและสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น หานหย่าชิงได้บอกเล่าให้กับซูหว่านเอ๋อร์ในภายหลัง“คนของแกงค์ชิงหลงนั้