“Manong! Diyan na lang po!” Pagpara ko. Itinigil naman ng driver ang jeepney kaya’t mabilis akong bumaba. Ang oras ngayon ay wala pa sa tanghali kaya’t wala pa ang kapatid ko. Pumasok ako sa bahay kung saan bumungad ang nanay kong nakaupo sa nag-iisang couch na sira-sira sa sala. Dahan-dahan siyang bumaling sa akin at hirap na hirap sa paggalaw ng kanyang katawan maging ang kanyang mga kamay. Lumapit ako kay mama at lumuhod. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. “Mama, kumusta ka na po?” ngumiti ako sa kanya. Hinalikan ko ang pisngi niya at inayos ang buhok niya. Gusto niyang magsalita pero hindi niya talaga kaya. “Mama, ayos lang po kahit hindi mo na sabihin ang mga gusto mong sabihin. Alam ko naman po na masaya ka na para sa akin, para sa trabaho ko, kasi mabibigyan ko na po kayo ng magandang buhay!” Kinuha ko ang wallet ko at ipinakita ang wallet ko na may lamang pera habang nakasuot ang maligayang ngiti. “See, mama, mayroon na kayong pambiling masarap na ulam! Pasensya na

Karamihan sa mga taong nagsasayaw bago kami pumasok ay nagsitigil. Mataman nilang tiningnan si Rome. Ang iba ay walang reaksyon. Ang iba naman, lalo na ang mga babae ay nagsisigawan at nagkikiligan. ‘Di niyo ba nakikita, katabi niya ‘yung babaeng para sa kanya?! Tusukin ko ang mata niyong lahat e. Napansin ko na ang ganda sa mata ang venue. Vintage ang theme. Marami ring mga bulaklak. Kasal ba ‘to o birthday? Dire-diretso si Rome sa loob ng venue. Vintage brown pala sa entrance, maya-maya napalitan na ng makulay ang paligid at may disco light malapit sa stage. May mga bars din kung saan umiinom at nagkukwentuhan ang mga bisita. May mga kumakain at may mga nagsasayawan. Nakita ko ang isang babae’ng naka-blue gown at napakarami niyang jewelries na nakasabit. Mayroon din siyang sash na nakasulat na happy 25th birthday. “Rome! I thought you would not come!” Yumakap siya kay Rome na halos magpabuhat na. Hindi ko mapigilan ang mapatitig sa kanya mula ulo hanggang paa. Hindi man lang a

Humigpit ang hawak ko sa palda ng dress ko. Hindi ko na rin mapigilan ang pamamasa sa mukha ko sa mga luhang naipon kaagad pagkakita kong magkadikit ang labi nila. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Nanginig kaagad ang labi ko kaya kaagad kong kinagat ‘yon para pigilan. Pinunasan ko ang mata ko gamit ng likod ng kamay ko at tumayo para dumiretso sa restroom. Nanlalabo ang paningin ko at kahit na medyo marami akong natamaan na tao, pinagpatuloy ko pa rin ang pagtakbo papuntang restroom. Tumititig lang ako sa sarili ko sa salamin habang tahimik na humihikbi dahil sa selos. Ang pangit-pangit ko! Bakit nga naman ipagpapalit ni Rome ‘yung si Kayne sa akin? Bakit nga ba niya ako pipiliin? Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sana hindi ko na lang sinamahan si Rome. Ang akala ko kakain lang kami at mag-oobserba. Ang akala ko ba ayaw niya kay Kayne? Nagkakamali pala ako. Masyado lang talaga akong feeling na sa akin na lang umiikot ang affection ni Rome. Hindi nga siguro ako na

Hinila ko ang sarili ko mula sa mga kamay niya at inayos ang suot ko. “Sorry. Nalalamon lang ako ng selos,” garalgal kong paliwanag at umalis sa kama niya para pulutin ang robe na suot ko. Hinarap ko siya ng dahan-dahan. Malamig niya lang akong tinitigan nang walang ibang sinasabi. “K-Kung ano man ang nagawa ko ngayon, pagpasensyahan mo na ako. Tama nga ang sinabi mo, desperada lang ako. Sorry talaga,” isinarado ko ang mga labi ko para pigilan ang pagdaloy ng iyak ko. Humakbang na ako papuntang pintuan. Siguro sumusobra na ako. Hindi na tama ang ginagawa ko. Alam kong nagsasawa na siya at kung sigurong wala nga siyang awa sa nanay ko, panigurado pinalayas na niya ako sa bahay niya. “Faye.” Natigil ako sa pagpihit ng doorknob. “Stay still. Come here and sit.” Maotoridad niyang utos. Kaagad ko siyang sinunod at umupo sa tabi niya. Huminga siya ng mabigat. Ilang minuto kaming tahimik, as in walang nagsasalita. Aircon lang ang gumagawa ng mahinang ingay. Napapatingin ako sa kanya pero

Napanguso ako at nagtagal ng ilang minuto bago ulit pumasok sa mansyon. Mukhang inihanda na nila ang mga pagkain na kahapon pa nila niluluto. Dumating na rin pala ang lechon na inorder ni Nanay Sonya. Naglaway yata ako bigla. Dalawang beses pa lang yata akong nakatikim ng lechong baboy, nakikikurot pa! “This is a wonderful celebration and surprise, everyone! I would like to express my gratitude. Kaya gustong-gusto kong umuuwi dahil sa inyo. You all have been faithful with us and bear to my son if he is sometimes grumpy,” wika ni Mrs. Wilson na hindi mawala-wala ang kanyang ngiti. “Mom!” Reklamo ni Rome. Tinawanan naman siya ni Xino. Napangiti ako sa reaksyon niya. Cute talaga mainis ni Rome, lalo akong naiinlove. “Tita, ipapaalam ko sa mama ko na dumating kayo para mabisita ka niya,” sambit ni Xino. “That’s a good idea, Iho.” “You should invite your father too,” sabat naman ng tatay ni Rome. “Inom kami.” “Opo, Tito.” “Anyway, Xino, gumwapo ka ah. Mayroon na sigurong nag-aalaga