จ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังคำที่เฉินลี่หัวพูดก็แข็งค้างไปเช่นกัน“คะ...คือเข้าใจผิดแล้ว เป็นยายเด็กนี่ต่างหากล่ะคะ!”“ฉันไม่สนหรอกนะว่าคูณจะหวังอยากได้อะไร แต่จ้าวหย่งไม่ได้โง่เหมือนยายเด็กข้างบ้านของคุณ”“ต่อให้เป็นพี่น้องแท้ๆแต่ยังไงมีขอบเขตก็จะดีที่สุด กู้หลานแต่งงานเข้ามาบ้านของเรา จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงพวกเราก่อน เธอหยุดฝันลมๆแล้งๆนั่นซะเถอะ!”เฉินลี่หัวพูดให้ชัดเจนมากขิ้นจ้าวเป่าอวิ๋นฟังจบก็สีหน้าก็เป็นเป็นดำเขียวสลับกันไปถึงแม้ว่าที่เฉินลี่หัวพูดจะถูก แต่กู้หลานได้ฟังก็รู้สึกไม่ดีนักได้ยินเพียงเธอพูดด้วยน้ำเสียงรุนแรง “กู้หลานต่งงานเข้ามาบ้านนี้ ฉันไม่เคยได้ประโยชน์อะไรจากพวกคุณเลย แต่ดูพวกคุณสิ ขนาดค่าเทอมของสวีจิ้งอวี่ทั้งหมดก็เป็นพวกเราที่จ่าย นี่ยังอยากให้ฉันช่วยออกเงินค่าสินสอดแต่งเมียอีกหรอ?”“ค่าเทอมเป็นเงินเก็บของหลานหลานก่อนแต่งงาน ไม่ใช่เงินของพวกคุณสักหน่อย” จ้าวเป่าอวิ๋นเองก็นึกโมโหก่อนจะแต่งงานเงินเดือนของกู้หลานสูงจะตาย เธอก็รู้ดีนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เธอคอยขอเงินจากกู้หลาน ก็เพราะเธอไม่อยากให้บ้านตระกูลจ้าวมาเอาความดีความชอบนี้ไปเฉินลี่หัวเห็นว่าจ้าวเป่

เธอไม่คิดเลยว่าอารมณ์ของกู้หลานจะรุนแรงขนาดนี้ เพื่อที่จะปกป้องเธอถึงกับใช้ชีวิตของตัวเองมาขู่จ้าวเป่าอวิ๋นจ้าวเป่าอวิ๋นเองก็ตกใจการกระทำนี้มากเช่นกัน “แกแกแก แกจะทำอะไร? วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ”“กู้หลานพี่วางมีดลง!”กู้อิ๋นเองก็ตกใจมากเช่นกัน เธอมองไปทางกู้หลานอย่างหวั่นๆเธอกลัวว่ากู้หลานจะพลาดทำตัวเองเจ็บจริงๆ“อิ๋นอิ๋นเธอเชื่อพี่ รีบไปก่อน” ก็หลานพูด“พี่เป็นแบบนี้แล้วฉันจะกล้าไปได้ยังไง?” กู้อิ๋นพูดออกมา“เธอไปแล้วพี่ถึงจะโอเคขึ้น เชื่อพี่......เธอไปก่อนดีไหม?” กู้หลานพูดตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากที่เรียกให้กู้อิ๋นมาที่นี่ รู้สึกผิดมากจริงๆและก็รู้ผิดมากเช่นกันที่ไม่ได้แข็งแกร่งขึ้น ทำไมถึงต้องยอมให้ผู้หญิงคนนี้มาคอยทำร้ายตัวเองกู้อิ๋นเองเห็นกู้หลานเป็นแบบนี้ก็ไม่สบายใจที่จะไปเช่นกันเธอลดเสียงให้ต่ำลงก่อนจะเดินไปทางกู้หลาน “พี่เอามีดวางลงก่อน!”“เธอไปสิ ฉันขอร้องล่ะ รีบไป!”เห็นกู้อิ๋นเดินเข้ามาใกล้ อารมณ์ของเธอก็ยิ่งรุนแรงมือเธอก็ยิ่งออกแรงมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เห็นรอยเลือดที่บริเวณคอของกู้หลานแล้ว!กู้อิ๋นตกใจจนใจสั่น “พี่กู้หลาน!”“ไปสิ!” กู้หลานตะโกนออกม

เผยเซียวถอนหายใจเบาๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกคนคนนั้นคือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทที่พักอยู่แถวนี้!เขาสั่งให้คนช่วยไปดูสถานการณ์ตรงนั้นให้หน่อยเห็นการจัดการของผู้ชายคนนี้ ตอนนี้...ในใจของกู้อิ๋นรู้สึกอบอุ่นมากๆตลอดหลายปีมานี้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรเธอมักจะคิดหาวิธีไปแก้ไขก่อนเสมอเพราะว่าโลกใบนี้มีแต่เธอคนเดียว ไม่มีใครให้เธอคอยพึ่งพา!แต่ตอนนี้เผยเซียวกลับทำให้เธอรู้สึกว่ามีคนคอยให้พึ่งพาเผยเซียวคุยโทรศัพท์เสร็จ “เดี๋ยวรออีกสิบนาที”กู้อิ๋นพยักหน้า “อืม”เห็นเผยเซียวไม่รีบร้อนที่จะกลับเธอเองก็วางใจเธอเป็นห่วงกู้หลานมากจริงๆ นึกถึงภาพที่เธอตัวสั่นแบบนั้น วันนี้เธอจะรู้สึกผิดหวังขนาดไหนนะถ้าเธอไม่ผิดหวังมากๆ วันนี้เธอจะถึงขั้นเสียสติไปเลยได้ยังไงกันอีกด้านหนึ่ง!จ้าวหย่งกลับมาแล้ว จ้าวเป่าอวิ๋นก็ดึงเขาเอาไว้เพื่อที่จะฟ้องเรื่องของเฉินลี่หัว ส่วนเฉินลี่หัวเองก็ออกมาจากห้อง ทั้งสองฝ่ายเริ่มที่จะมีปากเสียงกันสุดท้ายจ้าวหย่งจึงพูดออกมาเพียงประโยคเดียว “พรุ่งนี้เราไปหย่ากันที่อำเภอ!” เรื่องนี้จึงจบลงการแต่งงานครั้งนี้ จะต้องหย่ากันจริงๆแล้วล่ะจ้าวเป่าอวิ๋นเพิ่งจ

หมอกำลังช่วยกู้ชีพกู้หลานที่ตรงนั้นและความสนใจของเฉินลี่หัวและจ้าวหย่งก็อยู่ที่จ้าวหลาน จึงไม่มีใครตอบคำถามของเธอกู้อิ๋นน้ำตาไหลลงมาสายตาของเธอจ้องไปที่ใบหน้าขาวซีดของกู้หลานไม่กล้าถอยหนีแม้แต่น้อย“ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำ” จ้าวเป่าอวิ๋นก็เอาแต่พูดคำนี้ซ้ำๆอยู่ข้างๆเหมือนคนสติหลุดไม่นานกู้หลานก็กลับมาหายใจอีกครั้งก่อนจะถูกยกขึ้นรถพยาบาลไปทั้งจ้าวหย่งและเฉินลี่หัวต่างก็จะขึ้นรถไปพยาบาลไปด้วยกัน แต่จ้าวหย่งรั้งอีกคนไว้ก่อน “เชี่ยนเชี่ยนอยู่บ้าน แม่อยู่ที่นี่เถอะ”“ได้ๆ มีเงินพอหรือเปล่า? เดี๋ยวแม่ไปเอามาเพิ่มให้”สีหน้าของเฉินลี่หัวมีแต่ความกังวล และตอนนี้กลับไม่มีเค้าโครงของคนขี้งกเหลืออยู่บนนั้นแม้แต่น้อยและท่าทางที่เธอจะขึ้นรถพยาบาลไปที่โรงพยาบาลด้วยก็ดูเป็นห่วงมากๆจ้าวหย่งส่ายหน้า “น่าจะพอครับ!”กู้อิ๋นตั้งท่าจะขึ้นรถไปด้วยแต่เฉินลี่หัวก็รั้งเอาไว้ “ตรงนี้ยังมีเรื่องรอให้เธอจัดการ!”กู้อิ๋นเป็นห่วงกู้หลานแต่ประตูรถพยาบาลปิดลงและขับออกไปแล้วในตอนนี้สายตาของกู้อิ๋นถึงเปลี่ยนมามองจ้าวเป่าอวิ๋นที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นตำรวจยังอยู่……!กู้อิ๋นหันไปมองทางเฉินลี่หัว “

กู้อิ๋นอยู่เฝ้ากู้หลานจนจ้าวหย่งกลับมา จ้าวหย่งบอกว่าจะเฝ้าอยู่ที่นี่ตลอด เธอถึงยอมจากมาแบบไม่ค่อยวางใจนักและกู้หลานเองก็อยากจะให้เธอกลับ!ตั้งแต่โรงพยาบาลมาถึงซ่างเหอหยวนตอนนี้ก็เป็นเวลาตีสี่กว่าๆแล้ว!ตอนนี้เธอรู้สึกล้าไปทั้งตัวล้ามากจนอยากจะนอนอยู่บนโซฟาให้มันจบๆไปแต่เธอกลับถูกเผยเซียวดึงขึ้นมา “ไปอาบน้ำ”“ไม่เอาค่ะ” กู้อิ๋นพูดตอนนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ และเธอเองก็เป็นห่วงกู้หลานมากๆด้วย ตอนนี้ไม่ว่าจะยังไงเธอก็รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงเผยเซียวเลิกคิ้ว “งั้นให้ฉันช่วยอาบให้ไหม?”เผยเซียวเป็นคนรักสะอาด ต่อให้วันนี้กู้อิ๋นจะไม่นอนบนเตียงแต่จากการที่เธอไม่ยอมไปอาบน้ำแบบนี้ก็สามารถทำให้โซฟาของเขาสกปรกได้กู้อิ๋นได้ยินคำพูดนี้ก็รีบเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟา “ฉันทำเองได้”พูดจบเธอก็รีบเดินไปทางห้องน้ำ~!แต่เมื่ออาบไปได้สักพักหนึ่งเธอถึงเพิ่งนึกได้ว่าไม่ได้เอาผ้าขนหนูและเสื้อผ้าเข้ามาเลยเธอคงจะไม่อาบเสร็จแล้วใส่ชุดเก่าอีกรอบหรอกมั้งสำหรับนิสัยเลินเล่อของตัวเอง กู้อิ๋นนึกอยากจะตีตัวเองสักทีสองที!เธอแง้มประตูออกแล้วโผล่หน้าออกไปก็เห็นเผยเซียวนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟาเห็นสายตาแ