เมื่อทั้งสองเข้าไปในหมู่บ้าน พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความแปลกใหม่อย่างแท้จริงหนิงชิงเสว่กำลังจะลากฉู่เฉิน ไปยังสถานที่ที่มีการซื้อขายแลกเปลี่ยนแมลงกู่เดี๋ยวนั้น แต่ฉู่เฉินหยุดลงและพาเธอเข้าไปในอาคารที่มีลักษณะคล้ายโรงเตี๊ยมแทนในโรงเตี๊ยมมีผู้คนไม่มากนัก มีเพียงสามหรือห้าโต๊ะเท่านั้น และโต๊ะอื่นๆ ก็ว่างเปล่าทั้งหมดฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่ นั่งลงที่โต๊ะว่างและรอสักพักก่อนที่จะมีพนักงงานเดินเข้ามาหา“คุณสองคนสั่งอะไร?” หญิงสาวที่แต่งกายด้วยชุดชาวเขาที่เป็นเอกลักษณ์ถามด้วยท่าทีที่ชัดเจน“นำอาหารจานพิเศษของคุณและไวน์ชั้นดีสองไหออกมา” ฉู่เฉินตั้งใจทำให้เสียงแหบแห้ง ขณะที่พูดออกไปอย่างช้าๆ"ได้ค่ะ รอสักครู่" หลังจากได้รับรายการอาหาร หญิงสาวก็รู้สึกกระตือรือร้น จากนั้นหันหลังเข้าไปในครัวลูกค้าที่สั่งอาหารแบบไม่ดูราคา นั้นหาได้ยากในโรงเตี๊ยม ดังนั้นหญิงสาวจึงทำสัญลักษณ์ว่า พวกเขาเป็นแขก VIP ทันที“เสี่ยวเฉิน ที่นี่เป็นหนึ่งในสาขาของลัทธิแม่มดกู่ พวกเราจะไม่ดึงดูดความสนใจมากเกินไปหรือ?”หนิงชิงเสว่ถามอย่างกังวลใจ“ไม่ต้องห่วง พวกเราเป็นคนแปลกหน้าที่นี่ จึงไม่มีใครรู้จักเรา นอกจากนี้

เมื่อเห็นหนิงชิงเสว่ แววตาของคุณยายอสรพิษเฒ่าก็ฉายความกลัวเป็นครั้งแรก จากนั้นดูเหมือนจะนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ ริมฝีปากที่แตกร้าวแล้วพูดช้าๆ “สาวน้อยโง่เขลา สุดท้ายพวกเราก็หนีไม่พ้น และตอนนี้พวกเราพบกันในยมโลก ”เห็นได้ชัดว่า คุณยายอสรพิษเฒ่าไม่คิดว่าเธอจะรอดมาได้ หลังจากตกไปอยู่ในเงื้อมมือของลัทธิแม่มดกู่ ดังนั้นเมื่อเห็นหนิงชิงเสว่ จึงคิดว่าตัวเองได้เดินทางมาถึงยมโลกแล้ว“คุณยาย คุณกำลังพูดอะไร ฉันมาที่หนานเจียงเพื่อช่วยคุณ” หนิงชิงเสว่พูดพร้อมกับเช็ดน้ำตา พร้อมใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นคุณยายอสรพิษเฒ่าได้สติ“อะไรนะ เธอมาที่หนานเจียงด้วยเหรอ? ช่างโง่เขลาจริงๆ ฉันบอกให้เธอรีบหนีไปแท้ๆ และอยู่ห่างจากหนานเจียงเอาไว้ไม่ใช่เหรอ?” คุณยายอสรพิษเฒ่าได้ยินแบบนั้น ไม่เพียงแต่ไม่มีความสุข แต่ยังรู้สึกกังวลอีกด้วย“คุณยาย ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้มาคนเดียว ยังมีเสี่ยวเฉินก็มาด้วย คุณไม่รู้สิ ตอนนี้เสี่ยวเฉินแข็งแกร่งมาก” หนิงชิงเสว่ปลอบใจ เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉู่เฉินแข็งแกร่งมากเพียงใด“เธอรู้ไหมว่าหนานเจียงน่ากลัวแค่ไหน? ไม่ใช่แค่เธอ แม้แต่คนรักของเธอ อย่างปรมาจารย์ฉู่ หากมาที่หน

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ผู้คนทั่วบริเวณเหมือนถูกตบหน้าฉาบใหญ่ ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นทันที“บังอาจ แกกล้าดูถูกนักบุญได้ยังไง!”“อะไรนะ นักบุญแต่งงานแล้วเหรอ?”“เขารนหาที่ตาย!”“ฆ่าเขาซะ! ไม่มีใครสามารถพูดจาดูถูกนักบุญได้”“ใครดูหมิ่นนักบุญจะต้องตาย!”……ไม่เพียงแต่ใบหน้าของผู้พิทักษ์ไมตี๋จะดูเคร่งขรึมเท่านั้นพลทหารคนอื่นๆ ของลัทธิแม่มดกู่ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นด้วยความโกรธและรีบพุ่งเข้าใส่ฉู่เฉินแม้ว่าลัทธิแม่มดกู่ จะมีกองกำลังจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ยังเป็นแค่พวกมดปลวกฉู่เฉินยังคงนิ่งเฉยทันทีที่พลทหารหลายสิบคนพุ่งไปข้างหน้า ร่างของพวกเขาก็ระเบิดออกและตายในทันที เลือดและอวัยวะภายในกระจัดกระจายไปทั่วทั้งบริเวณเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ผู้พิทักษ์ไมตี๋ก็พุ่งไปข้างหน้าเช่นกันหากไม่ลงมือตอนนี้ ฐานย่อยของลัทธิแม่มดกู่นี้จะถูกฉู่เฉินฆ่าล้างเผ่าผู้พิทักษ์ไมตี๋ลงมือ ฉู่เฉินก็ตั้งใจขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกายและทยานหนีขึ้นไป ต่อมาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้พิทักษ์ไมตี๋และปล่อยหมัดใส่เหมือนจะหมัดธรรมดาแต่มีพลังวนล้อมรอบอยู่อย่างมากมาย มีหลายวิธีในการหลบหลีกแวบเข

เบื้องหลังผู้อาวุโสสามคนที่ถูกเรียกว่าสามราชากู่ผู้ยิ่งใหญ่โดยคุณยายอสรพิษเฒ่า ยังมีผู้ติดตามลัทธิแม่มดกู่อีกมากมายแน่นอนว่าก่อนที่ผู้พิทักษ์ไมตี๋จะเสียชีวิต เขาใช้วิธีการใดและแจ้งคนอื่นในลัทธิแม่มดกู่“เหอะๆ ใครจะคิดว่าพวกเราจะไม่ได้ปรากฏตัวบนโลกนี้มานาน แต่ก็ยังมีคนที่จำพวกเราสามคนได้อีก” ชายชราชุดแดงพูดอย่างครุ่นคิดชายชราในชุดดำอีกคนหนึ่งเห็นฉู่เฉินจับมือของนักบุญแล้วพูด: "ในเมื่อรู้จักพวกเรา ก็จงยอมแพ้ซะและอย่าต่อสู้ไปอย่างไร้ความหมาย ไอ้หนู ปล่อยนักบุญซะ แล้วพวกเราจะทำให้ให้ศพของแกครบสามสิบสองเอง"ชายชราในชุดเขียวมองไปที่คุณยายอสรพิษเฒ่าซึ่งอยู่บนหลังของหนิงชิงเสว่ และพูดช้าๆ : "เจ้าต้องเป็นภรรยาของลูกศิษย์ที่ไร้ประโยชน์ของข้า จงยอมแพ้ซะ แล้วข้าจะขอร้องผู้นำลัทธิให้ไว้ชีวิตเจ้า ”“ท่านเป็นอาจารย์สามีของฉันเหรอ?” คุณยายอสรพิษเฒ่าถามด้วยพลังเต็มเปี่ยม“ใช่ ฉันนี่แหละ เด็กคนนี้ได้ฆ่าคนไปมากมายในลัทธิศักดิ์สิทธิ์ และเขาจะตายอย่างแน่นอน” ชายชราในชุดเขียวคิดอย่างชัดเจนว่าคุณยายอสรพิษเฒ่ามาที่นี่เพื่อขอความเมตตา“ในเมื่อท่านเป็นอาจารย์ของเขา ทำไมท่านถึงเพิกเฉยต่อเขา ตอนนี้เขาเส

“แม้ว่าวรยุทธของฉันจะถูกทำลายไปแล้ว แต่กระดูกและกล้ามเนื้อของฉันก็ยังคงอยู่ ฉันจะปลิดชีพในภายหลังและต่อสู้เพื่อสร้างโอกาสให้หนี”คุณยายอสรพิษเฒ่าพูดขู่ เตรียมรับมือเหตุการณ์เลวร้ายที่สุด เนื่องจากหนิงชิงเสว่เสี่ยงชีวิตของตัวเอง เพื่อเดินทางหลายพันกิโลเมตร เพื่อมาช่วยเธอ เธอไม่สามารถเฝ้าดู หนิงชิงเสว่ ผู้เป็นเหมือนหลานสาวของเธอตกลงไปในกลางฝูงหมาป่าได้“ลาก่อน ฉันจะเดินทางไปหาหลานสาวแท้ๆ ล่ะ” คุณยายอสรพิษเฒ่าพูดพลังงานอันวุ่นวายพุ่งออกมาจากเส้นลมปราณที่อ่อนระทวยของคุณยายอสรพิษเฒ่า“คุณยาย อย่า!” หนิงชิงเสว่ซึ่งเป็นระดับปรมาจารย์ สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายนี้และเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธออุทานออกมาด้วยความตกใจทันทีสายตาของฉู่เฉินเฉียบคมและมือของเขาก็รวดเร็ว เขาใช้สันมือฟาดหลังศีรษะและคอของคุณยายอสรพิษเฒ่า ทันใดนั้นคุณยายอสรพิษเฒ่าก็ล้มลงและหมดสติไป“ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฉัน!” ฉู่เฉินส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “พี่เจ็ด จับตาดูเธอและปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันต่อไป!”เมื่อหันกลับมา ฉู่เฉินก็ก้าวเข้าไปท่ามกลางราชากู่ทั้งสามอย่างกล้าหาญเมื่อเห็นความเย่อหยิ่งของฉู่เฉิน เขาก็บุกเข้าไปในกั