"ATE, do you want to know who your real father is?" masuyong tanong ni Sofia kay Euna. Marahan niyang hinahaplos ang buhok nito.Pagkatapos sa Tagaytay ay agad silang lumuwas pa-Maynila ni Brix. Kailangan na nilang ipaalam kay Euna ang totoo.Kasalukuyan silang nasa veranda ng mansyon. Nakaupo siya sa patio chair. Nasa tabi niya si Euna. Bahagya itong nakakandong sa kaniya. Kaharap nila si Brix na animo'y kinakabahan. Tila hindi ito mapakali sa kinauupuan.Hindi nagsalita si Euna. Waring nag-iisip ito ng sasabihin. Tumingin ito sa kaniya."Go ahead, Ate. Tell me," pangungumbinsi niya. Ngumiti siya rito."I want to, mommy!" biglang bulalas nito. Nangislap ang mga mata nito, pero bahagya ring natigilan nang mapadaku ang paningin kay Brix. "But daddy Brix is already enough. He had given me the best things in life. Not the material things. But his time, his care and his love. I am so blessed to have him in my life...so daddy Brix is my daddy.

SAMBAKOL ang mukhang umupo sa swing na naroon ang batang si Sofia. Nagpunta siya sa likod-bahay nila dahil sa inis na nararamdaman.Napapadyak siya ng mga paa habang hawak ang malaking barbie doll na ibinigay ng kaniyang ama.Nakakainis kasi si Jeremy. Kanina pa siya nagpapa-cute dito sa labas ng bahay nila. Hindi man lang siya pinapansin. Bagkus ay sa isang batang babae nakapokus ang atensyon nito. Eh, mukha ngang mas matanda 'yon sa kanila.Walong taon kasi siya. Si Jeremy naman ay sampung taong gulang. At ang gurang na babaeng iyon ay mukhang dose anyos na.Mula nang tumuntong siya ng pitong taon ay crush na niya si Jeremy. Ewan ba niya, basta masaya siya kapag nasa malapit lang ito. Jeremy was too caring. He was so sweet. Mabait ito sa kaniya at maalaga, kaya marahil nagustuhan ito ng batang puso niya."Gotcha!" bulalas ng isang batang lalaki sa kaniya. Kasabay niyon ay ang pagwasiwas ng mumunting palad nito sa harapan ng mukha niya. Sumayaw-sayaw pa ang mokong na animo'y may upbea

DEREDERETSONG naglakad si Dwight sa kinaroroonang Ninoy Aquino International Airport. Kararating lang niya galing sa one month business trip sa bansang Italy kung saan nagtayo siya ng panibagong branch ng kompanya niya roon. Mahigit kumulang dalawang taon pa lang mula nang maipatayo niya ang kompanya sa bansa ng mga Italyano, pero masasabi niyang isa na iyon sa mga lumalagong negosyo niya.Elliegance Timeless Grace Beauty Essentials was one of his businesses under DMSolivan Group of Companies. It catered one of the bests and soaring international brands of beauty products for men and women locally and abroad. At masasabi niyang mabilis ang paglago ng business niyang iyon dahil bukod sa kilala siya sa larangan ng negosyo ay talaga namang maganda rin ang epekto ng mga produktong ibinibenta nila. Their brands received positive feedbacks on wide variety of consumers worldwide.Dwight peered at his Breitling watch. "Freak!" Nagsalubong ang mga kilay niya nang mapagtantong mahigit kumulang k

"GOOD morning, Sir," halos panabay na bati sa kaniya ng mga empleyado pagkapasok na pagkapasok pa lang niya sa kompanya.Derederetso lang si Dwight sa paglalakad. Ni hindi niya nilingon ang mga ito. Hindi niya pinagkaabalahang ngitian, ni tanguan man lang.Pagkatapos sa airport ay agad siyang nagpahatid kay Manong Oscar sa kompanya na pag-aari niya sa Ortigas. He was a workaholic person, kaya naman kahit na kakarating lang niya buhat sa biyahe ay agad siyang nagtungo sa DMSolivan Group of Companies, Philippine Inc.Ang building na kinaroroonan ng kompanya niya ay solong pagmamay-ari niya. May apatnapu't limang palapag iyon. Anim na palapag ang inuukopa ng kompanya niya, at nasa mataas na bahagi iyon. Ang iba nama'y pinaparentahan niya. May sarili rin siyang penthouse sa building na iyon, para kung sakaling ayaw niyang umuwi sa condo o sa bahay niya ay roon siya naglalagi.Naipundar niya iyon sa sariling sikap at tiyaga. Mga apat na taon na rin mula nang magtayo siya ng kompanya sa Pili

REVISED VERSION of Chapter 2. May idinagdag po ako sa last part. Hinabaan ko na lang update para sulit. Hehe! Pabasa na lang po uli from top to bottom. Thank you! :)***"GOOD morning, Sir," halos panabay na bati sa kaniya ng mga empleyado pagkapasok na pagkapasok pa lang niya sa kompanya.Derederetso lang si Dwight sa paglalakad. Ni hindi niya nilingon ang mga ito. Hindi niya pinagkaabalahang ngitian, ni tanguan man lang.Pagkatapos sa airport ay agad siyang nagpahatid kay Manong Oscar sa kompanya na pag-aari niya sa Ortigas. He was a workaholic person, kaya naman kahit na kakarating lang niya buhat sa biyahe ay agad siyang nagtungo sa DMSolivan Group of Companies, Philippine Inc.Ang building na kinaroroonan ng kompanya niya ay solong pagmamay-ari niya. May apatnapu't limang palapag iyon. Anim na palapag ang inuukopa ng kompanya niya, at nasa mataas na bahagi iyon. Ang iba nama'y pinaparentahan niya. May sarili rin siyang penthouse sa buildi