Nagising si Emory nang maramdaman niya ang magaang haplos sa kanyang pisngi. Wala sa sariling dinilat niya ang kanyang mga mata para tignan kung sino ang may gawa non. Ngunit agad din niya itong pinikit muli dahil sa sinag ng araw na tumama sa kanyang mga mata.“You’re awake,” he said. “Come on. Let’s eat our breakfast.”Muli siyang dinilat ang mga mata. This time, dahan-dahan na ang pagdilat niya para makapag-adjust ang kanyang paningin sa liwanag ng buong silid. Bumungad sa kanya ang pagmumukha ni Beau and it somehow made her heart warm.Tinulungan siya nitong bumangon at hinalikan ang kanyang noo. Hinayaan niya lang si Beau na gawin ito. It’s always been like this for the past two days. Gigising siyang bungad ni Beau at matutulog siyang katabi ito.Malakas pa rin ang ulan at wala siyang makalap na signal kaya’t hindi niya matawagan ang kanyang mga anak. Miss na miss niya na ito at gusto na niyang umuwi. At the same time, she wanted to stay. Being this close to Beau, waking up and s

Emory was just patiently waiting for him to finish talking to the front desk. Sa wakas, pauwi na sila. Baka mas mabaliw pa siya nang tuluyan kapag tumagal pa silang dalawa sa lugar na ‘to. Baka hindi na siya makatiis pa’t maamin sa binata na mayroon silang mga anak at mahal niya ito.Well, aminado naman siyang tanga siya pero hindi masyado na to the point ay aaminin na niya ang lahat dito. Alam niyang may tamang pagkakataon para sa bagay na ‘yan at ‘yon ang hinihintay niya. The perfect time for her to confess everything. Hindi pa lang talaga pwede ngayon dahil hindi pa siya handa para sa mga responsibilidad na kalakip ng pag-amin sa katotohanan.Napatingin siya sa kanyang phone nang mag-ring ito. A smile immediately lifted her lips the moment she saw Selim’s number. Nilingon niya muna saglit si Beau saka siya naglakad palabas ng main door ng hotel. Sinagot niya agad ang tawag nang na sa labas na siya.“Selim?”“Mommy!”May kung anong mainit na humaplos sa kanyang dibdib nang marinig a

“Wow!” sambit ni Gem nang mahawakan nito ang hair clip na kanyang binili kanina. “Tak, mor! Det er så smukt!” [translation: Thank you, Mommy! This is so pretty!]Lumapit ito sa kanya ang niyakap siya. Mabilis niya naman itong niyakap pabalik at hinalikan ang buhok ng kanyang anak. Naputol lamang ang kanilang usapan nang marinig niyang mag-ring ang kanyang phone.“Who was it?” she asked Selim. Kumalas naman sa yakapan nila ang kanyang anak at nagtungo sa harap ng salamin para isuot ang hair clip.Nilingon niya si Selim at nakita itong naglalakad palapit sa kanya. Ngumiti ito at inabot sa kanya ang kanyang phone. “Your brother is calling you.”Tipid siyang tumango at humugot ng malalim na hininga. “Thank you. I’ll be at the balcony for a moment.”Selim nodded his head. Agad naman siyang nagtungo sa balcony ng kanilang tinutuluyang condo. She made sure to close the door behind her. Alam niya namang hindi nakakaintindi ng Tagalog ang mga taong kasama niya ngunit iniiwasan niya lang na sum

Tahimik niyang sinundan ang sasakyan ni Oliveros. Yes, his name was Oliveros. Na sa loob ng kotse nito si Beau habang siya ay nakasunod lamang at minamaneho ang sasakyan ni Beau. The car is filled with his scent making her chest tighten.Hindi niya alam kung saan sila pupunta ngayon at hindi niya alam kung tama pa ba itong ginagawa niya. She knew completely that she has to leave. Baka this time, asawa na nito ang bubungad sa kanya pagkababa ng sasakyan.But something in her wants to take care of him while he’s drunk. Gusto niyang malaman kung bakit litrato niya ang nakalagay sa lockscreen ng bagong cellphone nito. Speaking of that, mabilis pa rin ang tibok ng kanyang dibdib sa tuwing naalala niya ang bagay na ‘yon.Nang tumigil ang sasakyan ni Oliveros ay tumigil na rin siya. Nakita niya itong lumabas ng sasakyan na agad din naman niyang sinundan. As soon as she stepped outside the car, a house luxurious house welcomed her sight. Ngunit sa halip na i-admire ang bahay ay agad siyang lu