Skyler stared at the drawer on his table for a long while. Pagkatapos, huminga siya nang malalim at binuksan ang drawer na nasa ibabaw niyon. Kinuha niya ang isang susi saka iyon ibinukas sa drawer, na simula nang mamatay si Adreianne ay nananatiling nakasara. He never dared to open it, even just once.He sighed. Dahan-dahan ang ginawa niyang paghila roon hanggang sa tumambad sa kaniya ang isang picture frame, wooden box, at isang envelope.Kinuha niya ang picture frame at pinakatitigan iyon. Larawan nila iyong dalawa noong una silang nagkita sa Bali. At ang alaalang kalakip ng picture na iyon ay nagbalik sa kaniyang isipan. . .“Hi! Good morning,” anang babaeng tumabi sa kaniya sa waiter ng hotel na iyon.Nasa restaurant siya ng hotel at kasalukuyang kumakain ng agahan. Medyo late na nga kaya brunch na iyon.“Good morning, Ma’am. Anything you want to eat?” Ngumiti ang waiter dito.“Yes, please. Do you have a Nasi Goreng and Gado-gado?” tanong nito.Nasi goreng is an Indonesian fried

“What are we going to do here?” takang tanong ni Mhia sa katabing si Skyler habang papasok ang sinasakyan nila sa isang lugar. Nakangiting tumingin ito sa kaniya. “I want you to meet her.” Hindi agad siya nakaimik. Prinoproseso pa niya sa isip ang narinig mula rito. Iginilid muna nito ang sasakyan, bago siya hinarap. “I’m sorry if I surprised. But I want you to know who she was. That’s why I brought you here.” Nag-aalala ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya. “A-are you sure it is fine to see her? Hindi kaya magalit siya?” nauutal niyang tanong. Kinakabahan siya, pero hindi niya alam kung bakit. Normal lang naman siguro iyon, sa loob-loob niya. Tumawa si Skyler. “Of course not! She won’t get mad. Mas magagalit siya kung hindi kita ipakikilala sa kaniya.” 

Agad na tinakpan ng babae ang bibig ni Mhia. Nanginginig ang buong katawan niya nang lumapat ang mainit nitong balat sa kaniya. Bigla ay para siyang napaso at nais na kumalawa rito, pero nanlalambot ang mga tuhod niya. Walang lakas ang mga iyon para gumalaw. Akala niya namamalik-mata lang siya pero totoo pala iyon. Totoo ang lahat. Akala niya minumulto na siya o kinakain ng kaniyang konsensya, pero hindi. The woman was really real! She’s alive for Christ’s sake! “Please, Mhia. . . stop screaming. I know I scared the hell out of you, but please. . . we need to talk. I badly need a friend right now,” anito sa nakikiusap na tinig. Umiling siya. Namimilog pa rin ang mga mata niyang nakatitig dito. Hinihingal din siya dahil sa samu’t saring nararamdaman. “Mommy. . . who is she? Is she your friend you are talking about?” tanong ng isang batang

“Mhia? Mhia?” Tapik sa pisngi ang gumising sa kaniya.   Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Wala na siya sa kusina kun’di nakahiga  na siya sa sofa sa sala.   “What happened?” she asked Adreianne.   “You passed out. Ayos ka lang ba?” Pinagmasdan siya nitong mabuti.   Tumango siya. “Y-yeah. I’m fine.” Bumangon siya.   “No.” Napatingin siya rito sa nagtatanong na mga mata. “Kanina ko pa napupuna na namumutla ka. You need to consult a doctor.”   Umiling siya. “There’s no need to do that. Masyado lang akong nabigla sa mga nangyayari. Knowing you’re alive after all these years, sino bang hindi mabibigla?” aniya na may halong sarkasmo ang tinig. She just couldn’t help herself but to blame Adreianne from everything that’s happening to her.   “I-I. . . I’m so sorry. I didn’t mean to shock you. It’s just that. . . I badly need your help

Paghimpil ng sinasakyan nila, nagtatakang nilingon siya ni Skyler.   “Why are we here?” tanong nito sa kaniya.   Huminga siya nang malalim bago ito nilingon. “I need to do this for you,” aniya. Inalis niya ang seat belt at bumaba. Ganoon din ang ginawa ni Skyler.   “Are you sure about this? Because the first time I brought you here was not good. And I don’t really want to push you to get to know her. Kapag ready ka na, saka na lang natin siya puntahan,” pigil pa nito.   She shook her head. “No, Skyler. I have to face her now, or else. . .” Hindi niya maituloy ang sasabihin.   Nilapitan siya nito at hinawakan sa mga kamay. “Or else what?”   Umiling siya. Hindi niya kayang sabihin nang harapan dito. Natatakot pa rin siya— nasasaktan.   “Look at me, Mhia.” Masunurin naman niyang ginawa ang gusto nito. “Look, hindi ko hinihingi sa iyo na kila