Kung hindi ako nagising nang ala una ng madaling araw ay hindi ko mamalayang nakatulog na pala ako sa kakaiyak. Sobrang bigat ng pakiramdam ko at ramdam na ramdam ko ang pamamaga ng aking mga mata. May narinig akong kaluskos na siyang nagpagising sa akin kaya napabangon ako kaagad. Nagmumula ang ingay sa closet. Nang bumukas ang pinto, iniluwa no’n si Khael na mukhang kakatapos lang magbihis dahil tshirt at cotton shorts na lang ang suot niya. “Hey,” bati niya at dahan-dahang naglakad papalapit sa akin bagaman nag-iwan pa rin siya ng distansya sa pagitan naming dalawa. “Anong ginagawa mo rito?” kunot-noo kong tanong. “Hindi ba bumisita ka na kanina? Akala ko hindi ka rito matutulog?”Huminga siya ng malalim. “Tumawag sa akin si Ate Lorna. Nakatulog ka raw sa kakaiyak... so I went back here to check up on you.”Pinakatitigan ko ang gwapo niyang mukha. Gusto kong kiligin dahil sa sinabi niya. Gusto kong magdiwang dahil nag-aalala siya sa akin at sa kalagayan ko. Pero mas nilalamon ako

Umuwi ako sa bahay nang sumapit ang gabi bitbit ang mga katanungan sa isip ko. Kahit pa alam kong hindi ko naman dapat pinapakealaman ang buhay ni Blaine, hindi ko mapigilang magtaka sa mga sinabi niya. Tulad ng sinabi ni Mindy, I also feel like there's more than meets the eye.Paakyat na sana ako ng kwarto nang makasalubong ko si Ate Marinelle. Pagkakita pa lang sa akin ay umasim kaagad ang mukha niya bago iyon napalitan ng inis. Mabilis na umarko ang perpekto niyang kilay. “Hey, you,” bulyaw niya at naglakad papalapit sa akin.Pinigilan ko ang sariling umimik. “Hindi mo nilinis nang maayos ang kotse ko kagabi! You think I wouldn’t notice, huh?” galit niyang sabi. Napayuko na lang ako. “Ipapaalala ko lang ulit, Francesca. Hindi ka pwedeng mag-asal prinsesa dito. Naiintindihan mo?”“I... I’m sorry, Ate...” bulong ko, pero inirapan niya lamang ako bago siya magmartsa papalayo. Nang mga sumunod na araw ay ganoon pa rin ang sistema sa mansyon ng mga Lorzano. Maya’t maya ang pag-uutos s

Ang sabi nila ay mabilis tumakbo ang oras kapag nag-e-enjoy ka. Kapag kasama mo ang mga mahal mo sa buhay o gumagawa ka ng bagay na nagpapasaya sa ‘yo, parang alikabok lang na iniihip palayo ang pagkakataon. Tulad ngayon. Kagagaling ko lang sa clinic para sa check-up. Tatlong buwan na akong buntis... samantalang parang kahapon lang ay nagmamakaawa akong huwag iwan ni Khael. Sabi ng ob-gyne ay healthy naman ang baby at nadetect na rin ang heartbeat niya. Para sa akin ay napakagandang balita na no’n. Sapat na para ganahan muli akong lumaban at magpakatatag kahit pa sobrang hirap. Pero may mas maganda pang balita bukod do’n. Ayon sa ultrasound, hindi nag-iisa ang heartbeat.Masayang-masaya ako nang makauwi. Dahil nakabalik na rin si Ate Lorna, siya ang una kong binalitaan. Tulad ng inaasahan ay masayang-masaya siya. Tuloy, naisipan naming magluto ng meryenda bilang pagcecelebrate. Nakakita ako ng maruya sa daan pauwi at parang gusto kong matikman iyon kaya iyon ang ginagawa namin. Hin

Nang mga sumunod na linggo ay nagsimula na ang tag-ulan. Nakiusap si Khael sa akin na huwag na muna akong lumabas dahil parating umaambon. Alam kong nag-aalala siya para sa mga anak namin, pero syempre, pinagbigyan ko na naman ang sariling kiligin at isipin na nag-aalala na rin siya para sa akin. Dahil hindi ako nakakalabas, ilang linggo ko na ring hindi nakikita si Mindy. Panay videocall at chats lang kami tungkol sa pag-i-imbestiga niya na mukhang wala naman nang patutunguhan, pero ayos lang naman dahil pakiramdam ko ay lagi nang nakatuon ang atensyon sa akin ni Khael. Ayos lang mawala si Mindy. In fact, I would trade him for Khael and I’m sure maiisip niyang sabunutan ako kapag nangyari ‘yon, pero mas mangingibabaw sa kanya ang understanding kalaunan. Alam niya naman kung gaano ako kapatay na patay sa lalaking ‘to. Hindi ko alam kung nag-a-assume lang ako, pero napapansin kong mas nagiging malapit si Khael. Hindi na siya tulad ng dati na malapit sa akin pero hindi ko mahawakan. N

Kinaumagahan ay maaga kaming nagising ni Khael para maghanda sa business trip. Habang nasa shower siya, ako naman ay naisipang ipagluto siya ng babauning pagkain. Nang maisaayos ko ang lahat, ibinigay ko iyon sa kanya bago siya sumakay sa kotse. “Bye, little ones,” bulong ni Khaek sa tiyan ko bago tuluyang umalis. Pinanood ko nang mag-drive siya palayo. Makalipas nang ilang minuto, umalis na ako sa may pinto at naglakad na papunta sa kusina para magluto. As usual, nandoon na kaagad si Ate Lorna. She smiled at me, so I smiled back and help with preparing breakfast kahit pa pinipilit niya akong maupo na lang. “Grabe, Ate,” natatawa kong sabi at nagpatuloy sa paggagayat ng gulay. “Buntis lang po ako pero hindi ako lumpo.”“Nag-aalala lang ako sa ‘yo.” Napailing na lang siya. “Kumusta ka pala? Mukhang nagiging maayos na kayo ni Khael ah? Pansin ko kayo kapag inaangkin niyo ang kusina ko.”Natawa ako. Dahil nabanggit si Khael, bigla tuloy akong nakaramdam ng lungkot. Kaaalis niya pa lang