"Please Natalie pakiusap ko sayo, wag ka munang gumawa ng eksena dito, kung haharap ka man sa pamilya mo hindi yung ganitong nakainom ka, alam kong maayos na ang lahat at pwede ka ng magpakita pero wag ngayong araw na ganito ang kondisyon mo " sabi ni Maria sa akin. "Huhuhu! bakit ba kasi ngayon ito nangyari kay mommy! hindi man lang ako nahintay ng ilang araw na lang, (napapahampas ako sa inis sa aking manibela) pwede na akong magpakita sa kanilang lahat ngayon! huhuhu" pagsusumamo ko kay Maria. Napatingin ako sa kanya. Gustuhin ko mang magpakita pero tama si Maria, sa tagal kong nawala sa buhay ng aking pamilya hindi naman ako maaring magpakita sa kanila ng ganito ang aking itsura. Lalo na para maka-agaw ng atensyon sa burol ng aking ina. Nirerespeto ko ang aking mommy, kaya naman napapasandal ako sa aking upuan at napapabuntong hininga ng malalim, tumingala ako para pigilan ko ang aking mga luha pero kahit anong gawin ko ay tuloy ang pag-agas nito sa aking mga mata."naiintindihan

"Kasi Hon, natakot pa akong iharap sayo ang kambal. Simula ng maliit pa sila ay kilala ka na nila pati na sila Kuya. Hindi lang kami nagpapakita sa inyo pero may detective akong binayaran para sundan kayo. Lagi siyang nag-se-send ng update sa akin ng mga ngyayari at mga larawan niyo. Lagi kong sinasabi sa kambal na ikaw ang ama nila, katunayan sa silid nila ay may larawan mo na nakalagay , galit lang ako Sebastian pero hindi ko tatanggalan ng karapatan ang kambal na malaman nila ang totoo sa kanilang pagkatao." sagot ko naman sa kanya. Napaluha naman si Sebastian sa aking sinabi. " Hon salamat, dahil sa kabila ng galit mo sa akin ay nagawa mo pa rin akong ipakita sa mga anak natin." sabi niya sa akin. "mabuti pa siguro magpunta na muna tayo sa silid natin. Para makaligo ka at ng mapuntahan na natin ang kambal." dugtong pa niya. Sumama naman ako sa kanya at maghawak ang aming kamay ng kami ay magtungo sa aming kwarto. Sumusunod lang ako sa kanya kahit saan niya ako dalhin dahil hindi

“Anong sakit Hon?! Bakit hindi mo kagad sinabi sakin?! Kamusta ka na ngayon? At sino naman si Charles?” dire-diretsong tanong sakin ni Sebastian. Napapakunot pa ang kanyang noo samantalang napapangiti naman ako ng maramdaman kong nagseselos ito ng banggitin ko si Charles. “Hon okay na ako ngayon kaya nga ako hindi nakapagpakita ng mahigit na anim na taon sa inyong lahat dahil din sa nagpapagaling ako sa sakit na namana ko pa kay Mommy, isa rin ito sa mga naging dahilan ko kung bakit hindi ako nakapagpakita kaagad sa inyo. Nag trigged itong lahat ng magbuntis ako . Akala ko dala lang ng matinding stress kaya ako laging nahihilo at kakaiba ang aking nararamdaman, Bago pa man ako manganak ay nakita na ng mga doctor na nag-alaga sakin sa rest house ni Charles na mayroon akong cancer. Kagaya ng naging sakit ni Mommy, pinilit nila akong magpa-chemo pero hindi ako pumayag dahil nakita naman ng OB-GYNE na tumingin sakin na healthy ang kambal at hindi nakaka-apekto sa bata ang aking naging

Maingat ang bawat pag hakbang namin ni Sebastian sa pag-akyat sa hagdan patungo sa silid laruan ng kambal. Nakasunod naman sa aming likuran si Editha dahil kalaro din ng kambal ang kanyang mga anak. Magmula ng manirahan na kami sa Pinas ay madalas ko ng pinapatulog dito sa bahay si Editha kasama ang kanyang mga anak dahil sa tuwing nadedestino ang kanyang asawa sa ibang lugar ay wala silang kasama sa liblib na bayan na kanilang tinitirhan.Pinasadyaan ko na sila ng sarili nilang kwarto para komportable siya at ang mga anak niya sa tuwing sa bahay sila natutulog. Dahan dahan kong binuksan ang pintuan kung nasan sila Lindsay at Joshua. Nakita kong abala ang dalawa sa kanilang paglalaro kasama ang mga anak ni Editha, ng tignan ko si Sebastian ay nakita kong napapaluha siya ng makita niya ang silid ng kambal dahil sa malalaking mga larawan namin na nasa loob ng silid na yun. Napatingin siya sakin ng may luha sa kanyang mga mata. Napabulong na lang siya sa akin sa hangin. "THANK YOU HON!"

Sa unang gabi namin sa bago naming bahay, ay sobrang saya ng kambal sa kanilang bagong mundong gagalawan, lahat ng gusto nila ay nakita nila sa kanilang silid. Pinahatid ko na din muna sa driver ko si Editha at ang mga anak nito pabalik sa dati kong bahay magmula kasi ngayong araw ay doon na sila maninirahan kasama ang kanyang asawa.Habang abala si Sebastian sa pakikipaglaro sa aming mga anak ay napagdesisyunan kong maligo ng una dito dahil sa magtutuyo pa ako ng aking buhok pagkatapos. Kinabukasan kasi ay maaga kaming pupunta sa bahay na tinutuluyan nila Kuya Timothy. Hindi pa alam ni Manang Luming ang tungkol sa amin ng mga bata. Sinabihan ko muna si Kuya na wag ipaalam, gusto ko itong sorpresahin.Nakahalik na ako sa kambal ng makatulog na ito sa tindi ng pagod sa kanilang pakikipaglaro. Nang sa aking pagbalik sa aming silid ay nakita ko ang aking asawa na katatapos lang din maligo, gamit niya ang puting tuwalya na pantuyo sa kanyang katawan, napapangiti ako sa nakikita ko sa aki